آیدا فقیه‌زاده؛ مهندس نرم‌افزار که با سریال «زمانه» به شهرت رسید + تصاویر دیده‌نشده

به گزارش هفت صبح، آیدا فقیه زاده متولد ۱۳۶۳ در تهران، بازیگر سینما و تلویزیون است.

آلبوم تولد محمدرضا گلزار و آیسان همسرش

فارغ التحصیل لیسانس رشته مهندسی نرم افزار کامپیوتر می باشد که که بعد از کلاس های هنرپیشگی با سریال راه شیری جلوی دوربین رفت و با سریال زمانه مشهور شد.

خانواده و اصالت

آیدا فقیه زاده در یک خانواده چهار نفری در تهران به عنوان فرزند اول خانواده بدنیا آمده است و تنها یک خواهر دارد.

پدرش مهندس کشاورزی و مادرش بازخرید سازمان هواشناسی می باشد.

علت انتخاب رشته مهندسی

خانواده دوست داشتند که رشته دانشگاهی ام رشته ای جز بازیگری باشد و پیشنهاد دادند که در یک رشته فنی درس بخوانم، روی همین حساب من کامپیوتر خواندم.

از کلاس تا جلوی دوربین

سال ۱۳۸۷ در ۲۴ سالگی در دوره جامع کارگاه بازیگری آقای امین تارخ شرکت کردم تا اینکه یکسال بعد در تست سریال «راه شیری» پذیرفته شدم.

من در این مجموعه ایپزودیک، نقش اصلی اپیزودی با عنوان خلسه را برعهده داشتم که کارگردان آن آقای عبدالحسین برزیده بودند و خود آقای تارخ هم در آن کار حضور داشتند.

شهرت با سریال زمانه

آیدا فقیه زاده در سال ۱۳۹۱ با نقش بهار در سریال زمانه به کارگردانی حسن فتحی در کنار بازیگرانی چون پریناز ایزدیار و حمید گودرزی درخشید و به شهرت رسید.

معرف او به این سریال مرحوم امین تارخ استاد بازیگری اش بود.

علاقه به نقش بهار

شخصیت «بهار» را خیلی دوست داشتم، چون مشابه او در میان دختران ایران بسیار زیاد است.

دخترانی که بدون این که تقصیری داشته باشند ناخودآگاه مظلوم واقع می شوند و به حق خود و آن چه که لیاقتش را دارند نمی رسند.

اگر از بعد اجتماعی، شخصیت «بهار» را در نظر بگیریم او داکتر است و با وجود این که تمام فاکتورها و عوامل لازم برای خوشبختی را دارد اما خوشبخت نیست!

بازگشت به قاب تصویر

خانم فقیه زاده سال ۱۳۹۲ هم با سریال «بچه های نسبتا بد» به کارگردان سیروس مقدم از طریق قاب شبکه یک به تلویزیون بازگشت.

مطالعه و فیلم دیدن

من در رشته تحصیلی خودم هیچ وقت کار نکردم چون بلافاصله که فارغ التحصیل شدم به کلاس بازیگری رفتم.

من همیشه چه الان که مشغول این کار هستم و چه قبل از اینکه وارد کار بازیگری بشوم بیشترین زمانم را به کتاب خواندن مشغولم.

اصلی ترین و بیشترین زمان زندگی من به کتاب خواندن می گذرد، فیلم دیدن و تمرین های کاری هم از فعالیت هایم هست.

کتاب مورد علاقه

من کتاب «برنده تنهاست» نوشته پائلو کوئیلو را چند وقت پیش خواندم و خیلی دوست داشتم.

«مرشد و مارگاریتا» را هم به تازگی خواندم که البته فکر می کنم همه اهل کتاب ها آن را خوانده اند چون کتاب خیلی معروفی است و من هم واقعا شیفته اش شدم.

این روزها هم دارم «دنیای سوفی» را می خوانم و خیلی دوستش دارم.

معمولا کتاب هایی را که دوست دارم یک بار نمی خوانم و تازه بار اول که می خوانم علاقه مند می شوم و بعد چند بار دیگر هم می خوانم.

بازیگری برایم دغدغه است

اصلا دوست ندارم به بازیگری به عنوان شغل نگاه کنم، بازیگری بیشتر برای من یک دغدغه مهم است و می خواهم این مسیر را به شکل حرفه ای دنبال کنم.

یعنی بحث شغلی آن برایم مهم نیست و بیشتر دوست دارم دغدغه ها و حرف هایی را که دوست داشتم به مردم گفته شود بگویم.

همچنین تاثیر هنری و اجتماعی را که می خواهم، بتوانم روی مردم بگذارم.

علاقه به خلوت

من خلوت خودم را خیلی دوست دارم، قطعا هیچ کس بدش نمی آید که دوستش داشته باشند ولی شهرت می تواند خلوت آدم را به هم بریزد.

من اینقدر به خلوتم وابستگی دارم که می خواهم از همین نقطه شروع اصلا به این مسائل فکر نکنم و به طرفشان نرم.

من فقط زمانی دوست دارم از خلوتم بیرون بیایم که سر کار باشم و بحث کار در میان باشد.

کم کاری

من چون خیلی روی انتخاب هایم حساسیت دارم، فکر می کنم بین کارهایم فاصله های طولانی خواهد افتاد، مگر اینکه خیلی خوش شانس باشم.

وقتی این فاصله ها بیفتد به هر حال بحث درآمد مهم می شود.

بنابراین اینطور نیست که اصلا به درآمد فکر نکنم اما اینکه به صرف درآمد بخواهم مرتب کار کنم با حساسیت هایم را کنار بگذارم و هر کاری انجام دهم، نه این تصمیم من نیست.

تعریف احساسات و نگرش خود

تفاوت چندانی با بقیه ندارم، دلم می خواد مهربون تر باشم، خیلی بیشتر از اون چیزی که هستم.

حساسم و آدم ها بیش از اندازه برام مهم هستند، کوچکترین چیز ناخوشایندی من را آزار می ده برای همین از خشونت و بی تفاوتی آدم ها نسبت به هم ناراحت می شم.

دلم می خواد دست خیر داشته باشم و حتی به اندازه ارزنی دیگران را خوشحال کنم.

نمی دونم خدا این توانایی را تا چه حدی در وجودم گذاشته اما هر چی که هست همیشه سعی می کنم خوب فکر کنم و مثبت باشم هم برای خودم و هم برای دیگران.