تراکتور و سایه‌ی سنگین قهرمانی دیروز

در تبریز، جایی میان سوز زمستان و سکوت سکوها، تراکتور دوباره متوقف شد. حریفش ملوان بود، اما رقیب اصلی نه تیم انزلی‌چی، بلکه سایه‌ی قهرمانیِ فصل گذشته بود؛ سایه‌ای که هنوز روی نیمکت دراگان اسکوچیچ سنگینی می‌کند.

آواز عاشقانه کامران تفتی و متین ستوده / اولین دوستت دارم کامران به همسرش

اسکوچیچ، همان مرد آرامِ فصل قبل، حالا به نسخه‌ای عصبانی و مضطرب بدل شده. نیم‌فصل نگذشته لب خط بیشتر از آرامش، خشم دیده می‌شود. جلوی ملوان، در آغاز نیمه دوم، سه تعویض هم‌زمان کرد؛ نه از سر تاکتیک، که از سر درماندگی. گویی می‌خواست زمین را تکان دهد تا تیمش بیدار شود، اما هیچ‌چیز تغییر نکرد. نتیجه همان تساوی بی‌جان ماند.

تراکتوری که فصل پیش فاتح لیگ برتر شد، حالا در ۱۵ دیدار فقط ۲۳ امتیاز دارد. چهارم جدول است، با مرزی نازک میان امید و واقعیت. تنها یک برد در پنج بازی اخیر؛ و کلافی از تساوی‌های پی‌درپی ۸ مساوی از ۱۵ بازی که ۷ بازی از آن‌ها بدون حتی یک گل.

آمار، گاهی خنثی است، اما در روایت تراکتور، هر عددی زخمی تازه می‌گشاید. هدر دادن ۱۶ امتیاز در لیگ، یعنی ۱۶ فرصت از دست رفته برای تیمی که پارسال قهرمان بود.

به گزارش نمابان و به نقل از ایسنا، سپاهان در صدر می‌تازد، پرسپولیس نزدیک‌اش نفس می‌کشد و اسکوچیچ مانده با تیمی که هنوز نمی‌داند خودش را کجای جدول ببیند؛ مدافع عنوان قهرمانی یا تیمی در جست‌وجوی جایگاه گمشده.

دراگان، مردی که روزی خنده‌اش تصویر گرم قهرمانی بود، حالا در سرمای زمستان به مردی کم‌حوصله بدل شده. اما فوتبال همیشه بی‌رحم نیست؛ گاهی هم منتظر می‌ماند تا دوباره کسی لبخندش را پس بگیرد. فقط باید دید، آیا این تراکتور هنوز دل و دماغ برخاستن دارد؟ یا قرار است عنوان قهرمانی‌اش هم مثل چای در هوای تبریز، سرد شود و از یاد برود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا