اسپندارمذ؛ روزی که عشق و زن در ایران باستان جشن گرفته می‌شد!

 بنابر تاریخ اساطیر ایران، هر اسطوره ایرانی وظیفه مشخصی را به عهده دارد. مردم با قربانی کردن و اهدای نذورات برای ایزدان و امشاسپندان و اهورامزدا، نیکی را در جهان گسترش می‌دهند.

رونمایی طناز طباطبایی از خانواده مولتی میلیاردرش: پدرم هیچ وقت اجازه نمی‌داد که…

به گزارش فرارو، اَرمَیتی یا اسپندارمد یا اسپندارمذ یا سپندارمذ، یکی از امشاسپندان در اساطیر ایران است که اخلاص را ارج می‌نهند. روز جشن سپندارمذگان در ایران باستان، روز پاسداشت عشق و زن بوده است.

اسپندارمذ

اسپندارمذ در واقع دختر اهورامزدا است و در طرف چپ او می‌نشیند. او محافظ «اخلاص» و «بجااندیشی» است. زمین را تحت سیطره خود دارد و به حیوانات چراگاه‌های درخور و سزاوار می‌بخشد. ایرانیان، دوازدهمین ماه سال را برای احترام به سپندارمذ، اسفند نام نهاده‌اند.

سپندارمذ نماد فرمانبرداری از اهورامزدا و ایمان راسخ است. مانند دیگر ایزدان و امشاسپندان ایرانی، او نیز نیروهای مخالفی دارد. نیزوهای مخالف سپندارمذ، تَرومَیتی یا گستاخی و پَریمَیتی یا کج‌اندیشی هستند. پارسایی، کشت‌وکار، پرورش چهارپایان و… ازجمله اعمالی هستند که باعث نشاط سپندارمذ می‌شوند.

ایرانیان برای نیایش سپندارمذ، جشنی به‌نام سپندارمذگان را بنا نهادند. آنان، هرساله در پنجمین روز از آخرین ماه سال، به احترام سپندارمذ این جشن را برپا می‌کردند. جشن سپندارمذگان زمانی بود برای احترام به زن‌ها. در این روز، مردان برای زنان هدیه می‌خریدند و فرزندان برای ادای احترام با مادرانشان به آنان محبت کرده و هدایای خود را ارزانی می‌داشتند.

منبع: عصر ایران