رویای الحاق به یاسوج یا کابوس محرومیت؟ زیرساخت‌های مناطق حاشیه‌ای همچنان در بحران عمیق!

به گزارش نمابان و به نقل از خبرگزاری تسنیم از یاسوج، با گذشت بیش از 31 ماه از تصویب الحاق 9 منطقه پرجمعیت به مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد، این مناطق نه تنها رنگ توسعه را ندیده‌اند، بلکه با معضلاتی چون تراکم 40 نفره کلاس‌های درس، فقدان معابر استاندارد و نبود زیرساخت‌های رفاهی دست و پنجه نرم می‌کنند.

راز بیماری نادر ترانه علیدوستی که دست‌هایش را پیر کرد؛ ویتیلیگو چیست؟

درحالی که جمعیت شهر از مرز 300 هزار نفر گذشته، مسئولان دلیل اصلی این وضعیت را فقدان زمین به دلیل واگذاری‌های بی‌رویه گذشته عنوان می‌کنند؛ پاسخی که نارضایتی اهالی را تشدید و توسعه را در یک بن‌بست مدیریتی گرفتار کرده است.

شهر یاسوج، مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد، در 10 سال اخیر به دلیل مهاجرپذیری، رشد جمعیتی چشمگیری را تجربه کرده است؛ به طوری که جمعیت آن از حدود 130 هزار نفر در سرشماری سال 95، بنابر برخی آمارها از مرز 300 هزار نفر نیز فراتر رفته است و دلیل این رشد، مهاجرت خانواده‌ها از روستاها به مناطق حاشیه‌ای نظیر مادوان سفلی، به دلیل ارزان بودن زمین در دهه‌های اخیر بوده است.

به منظور ساماندهی این مناطق، هیئت وزیران در مصوبه 13 اردیبهشت 1402، 9 منطقه نظیر مادوان سفلی، سرآبتاوه، مهریان و بلهزار را به شهر یاسوج الحاق کرد،  اما ساکنان این محلات، که حالا به لحاظ تقسیمات کشوری شهروند یاسوج محسوب می‌شوند، همچنان از نبود زیرساخت‌های رفاهی استاندارد در رنج بوده و این الحاق، جز افزایش نارضایتی، ثمره‌ای نداشته است.

مشاهدات عینی خبرنگار تسنیم و اظهارات ساکنان، عمق محرومیت در مناطق الحاق‌شده را به وضوح نشان می‌دهد تا جایی که داود اکبری، یکی از ساکنان مادوان سفلی، با اشاره به فاجعه سرانه فضای آموزشی، تاکید کرد: درحالی که شمار دانش‌آموزان هر کلاس درس در شهر یاسوج 25 نفر است، 40 دانش‌آموز در هر کلاس درس مادوان به تحصیل مشغول هستند و این تراکم، کیفیت آموزش را به شدت تحت تاثیر قرار داده است.

شبکه جمع‌آوری آب‌های سطحی در این مناطق وجود ندارد و به گفته اهالی، روان‌آب‌ها در هنگام بارندگی زندگی مردم را دشوار می‌کندو علاوه بر این، غلام محمدخانی، یکی از ساکنان منطقه سرابتاوه، به مشکل قطعه‌بندی بی‌نظم زمین‌های مسکونی اشاره کرد و گفت: در اینجا زمین‌ها به شکل بی‌نظم قطعه‌بندی شده و در صورت ساخت‌وساز، معابر برای عبورومرور ساکنان بسیار کم خواهد بود و همچنین کمبود شدید زیرساخت‌هایی مانند فضاهای ورزشی و سبز از دیگر محرومیت‌های این محلات است. 

اظهارات مسئولان: زمین نداریم، چشم به طرح جامع دوخته‌ایم

فتاح محمدی، معاون سیاسی و امنیتی استاندار کهگیلویه و بویراحمد، با انتقاد شدید از این وضعیت گفت: یکی از دغدغه‌های جدی، اجرای طرح جامع شهر یاسوج است و در گذشته زمین‌های منابع طبیعی اطراف شهر یاسوج به صورت بی‌رویه واگذار شده و در حال حاضر با کمبود زمین برای اجرای طرح‌های عام‌المنفعه و فضای سبز مواجه هستیم.

وی تاکید کرد که زمین‌های مناطق حاشیه شهر به مردم فروخته شده و هیچ جایی برای ایجاد زیرساخت‌های رفاهی باقی نمانده و ضروری است دستگاه‌های اجرایی نظیر راه و شهرسازی، منابع طبیعی و بنیاد مسکن به هیچ عنوان اجازه واگذاری زمین ندهند تا اندک منابع ملی باقی‌مانده صرف زیرساخت‌های عمومی شود.

معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار کهگیلویه و بویراحمد همچنین ضعف زیرساخت‌های آب آشامیدنی را تایید کرد، اگرچه از آغاز احداث مخازن آب در برخی مناطق در سال گذشته خبر داد.

عباس آروین، معاون شهرداری ناحیه سه یاسوج، از آغاز عملیات عمرانی برای احداث شبکه جمع‌آوری آب‌های سطحی در مادوان سفلی خبر داد و اعلام کرد که ایجاد فضای سبز نیز آغاز شده است، با این حال، وی مشکل اصلی را تکرار کرد: برای تقویت زیرساخت‌های منطقه مادوان مانند فضای سبز کمبود زمین وجود دارد. و خواستار اختصاص زمین از منابع ملی برای توسعه فضای سبز و رفاهی شد.

سید حامد داربام، مدیرکل دفتر فنی استانداری کهگیلویه و بویراحمد، عملیاتی شدن طرح جامع شهری را تنها نسخه شفابخش مشکلات محلات حاشیه شهر دانست و با ابراز امیدواری نسبت به سفر قریب‌الوقوع وزیر راه و شهرسازی، تصریح کرد که اجرای این طرح نیازمند مساعدت مسئولان کشوری است تا گره‌های کور توسعه زیرساخت‌ها باز شود.

معضل حاشیه‌نشینی در یاسوج، یک مشکل فنی ساده نیست، بلکه نتیجه یک چالش مدیریتی ریشه‌ای است که در آن، منافع شخصی واگذاری زمین بر برنامه‌ریزی جامع شهری غلبه کرده است. اگرچه مصوبه الحاق مناطق، فرصتی برای مدیریت یکپارچه فراهم آورده، اما فقدان زمین، توسعه را فلج کرده و سرانه‌های حیاتی مانند سرانه آموزشی و فضای سبز به شدت از استانداردهای ملی فاصله گرفته‌اند.

تاکید مکرر مسئولان بر لزوم اجرای طرح جامع و توقف واگذاری زمین‌های دولتی، نشان می‌دهد که دولت محلی عملاً در بن‌بست تأمین زمین گیر افتاده است و چشم‌انداز بهبود وضعیت کاملاً به میزان جدیت مسئولان کشوری در تأمین منابع لازم برای اجرای طرح جامع گره خورده است، در غیر این صورت، کابوس محرومیت در سایه پایتخت طبیعت، همچنان ادامه خواهد یافت.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری تسنیم