آمریکا چگونه با تهدید ونزوئلا، چین و روسیه را مهار می‌کند؟

به گزارش نمابان و به نقل از ایسنا، تنش میان آمریکا و ونزوئلا یکی از طولانی‌ترین و پیچیده‌ترین رویارویی‌ها در این دوره و نیز به گفته بسیاری از کارشناسان در عصر معاصر آمریکای لاتین است؛ مساله این است که ونزوئلا هنوز یکی از کانون‌های اصلی تقابل واشنگتن با جریان‌های مستقل و منتقد نظم آمریکامحور در نیم‌ کره غربی است.

عکس | تهران‌گردی امیر عابدزاده و خواهرش در تهران

آمریکا در سال‌های اخیر با توسل به تحریم‌های گسترده اقتصادی، فشارهای دیپلماتیک و تهدیدات امنیتی، تلاش کرده دولت ونزوئلا را وادار به عقب‌نشینی یا تغییر مسیر سیاسی کند. این اقدامات تحت عناوین «مقابله با قاچاق مواد مخدر»، «حمایت از دموکراسی» و «دفاع از حقوق بشر» همواره توجیه شده است و عملاً اقتصاد ونزوئلا را تحت فشار شدید قرار داد.

در مقابل، کاراکاس این سیاست‌ها را بخشی از راهبرد مداخله‌جویانه آمریکا برای تسلط بر منابع انرژی و مهار هم‌پیمانانش به ویژه چین، روسیه و ایران اعلام کرده است. وقتی آمریکا نتوانست در حوزه اقتصادی مانع از سرعت چین شود و سیاست اعمال تعرفه‌های هم راه به جایی نبرد، تلاش دارد تا با تمرکز بر ونزوئلا از طریق سیاسی و اکنون با حربه تهدید نظامی مانع از فروش نفت این کشور به چین و روسیه شود. 

در ماه‌های اخیر، شاهد افزایش حضور نظامی آمریکا در آب‌های اطراف ونزوئلا، توقیف نفتکش‌ها و تشدید لحن تهدیدآمیز مقامات واشنگتن و نگرانی‌ها درباره احتمال درگیری‌های محدود یا اقدامات بی‌ثبات‌کننده نسبت به این کشور هستیم؛ وضعیتی که نه‌تنها آینده سیاسی ونزوئلا، بلکه توازن قدرت در آمریکای لاتین و حتی معادلات جهانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

توقیف نفتکش‌های ونزوئلا یک دزدی دریایی مدرن است

«هادی خوانساری» رئیس انجمن دوستی ایران و کوبا در گفت‌وگو با ایسنا درباره تحولات ونزوئلا و تهدیدات آمریکا علیه این کشور با بیان اینکه «بحث مواد مخدر و مقابله با قاچاق آن به آمریکا بهانه‌ای بیش نیست»، گفت: از زمانی که اقدامات دریایی و حمله به قایق‌های تندرو از سوی آمریکا شروع شده است تنها چهار درصد ورود مواد مخدر به آمریکا کم شده است که آن هم به گفته ایالات متحده که راستی‌آزمایی‌اش امکان‌پذیر نیست. توقیف نفتکش‌های ونزوئلا یک دزدی دریایی مدرن و خلاف اصول و قواعد بین‌المللی است.

وی با بیان اینکه آمریکا در پی موازنه حفظ قدرت بالادستی خود در صحنه جهانی و بیشتر نسبت به چین و پس از آن نسبت به روسیه است، گفت: اقدامات آمریکا علیه ونزوئلا پس از بیست سال تدارک تغییر حکومت اکنون شائبه سیاسی‌ـ‌اقتصادی دارد. این اقدامات دولت ترامپ بیشتر یک بهانه و گروکشی است که بخشی از آن ریشه در نفت و انرژی ونزوئلا دارد که به راحتی در اختیار رقیب آمریکا یعنی چین قرار می‌گیرد و در جبهه مخالف آمریکا و در همراهی با روسیه و ایران نیز تأثیرگذار است. در این رابطه به‌ویژه مسأله چین بیش از هر موضوع دیگری خودنمایی می‌کند. همان‌طوری که چین با قدرتی نرم‌تر قدرت و هژمونی و اتوریته آمریکا را هدف قرار داده، آمریکا نیز با این دستاویزها قدرت اقتصادی چین را هدف قرار داده است و انواع اقدامات را علیه گسترش و جلوگیری از سرعت آن به کار گرفته است. به هر حال چین، آمریکا را در صحنه قدرت جهانی به لحاظ سیاسی، امنیتی و اقتصادی به چالش کشیده است و نفت ونزوئلا می‌تواند تا حدی در رابطه با چین و روسیه جبهه اقتصادی را به نفع این کشورها سوق دهد که مورد تأیید و خوشایند آمریکا نیست.

آمریکا به اهدافی که می‌خواست در رابطه با چین پیاده کند، نرسیده است

این کارشناس مسائل آمریکای لاتین افزود: از سوی دیگر مسأله جنگ روسیه و اوکراین در این رابطه بی‌تأثیر نیست چراکه آمریکا اوکراین را در دایره تیمی خود می‌داند، هرچند این اواخر در مذاکرات بین آقای ترامپ و پوتین آمریکا رضایت داده تا بخش‌هایی از سرزمین‌های اوکراین را به روسیه واگذار کند. در عین حال باز هم به شکلی غیرمستقیم فشار و حمله به ونزوئلا را نوعی گروکشی متقابل در سمت و سوی منافع خود می‌داند.

خوانساری گفت: آمریکا به اهدافی که می‌خواست در رابطه با چین پیاده کند، نرسیده است و بالعکس چین قدرتمندتر شده و ارزش جهانی دلار در برابر حضور تازه استفاده از پول‌های ملی کشورهای دیگر در دادوستدشان همچون کشورهای عضو بریکس پایین آمده است، هرچند نه آن دادوستدها گسترده و رسمی شده‌اند، نه ارزش دلار سقوط کرده. با این حال روندها از این مسأله تأثیر پذیرفته و طبعا برای آمریکا ایجاد نگرانی کرده است.

وی ادامه داد: به‌طور کلی قدرت جهانی به چند مرکز تبدیل شده و در قله‌ها کاهش ارتفاع داریم، به جز چین که قله‌ی اورستی تازه است و تپه‌های بزرگ در کوهپایه آن رشد کرده است، کشورهایی چون برزیل، هند یا آفریقای جنوبی و غیره نیز سال‌هاست متولد شده‌اند که همسو با چین هستند. اگر آمریکا چین را تحریم می‌کند، چین هم متقابلا تحریم می‌کند یا معادل تعرفه‌هایی که آمریکا برای کالاهای چینی قرار می‌دهد، برای کالاهای آمریکایی قرار می‌دهد و به‌شدت اقتصاد آمریکا را تحت‌الشعاع قرار داده و نفوذ اقتصادی و صنعتی‌اش حتی در آمریکا باعث ورشکستگی و تعطیلی بسیاری از کارخانه‌های کوچک و بزرگ شده است. چین بعضا تعرفه‌هایی که وضع کرده بیشتر از تعرفه‌های آمریکا بر کالاهای چینی بود. از این رو معتقدم آنچه در رابطه با ونزوئلا این روزها شاهد هستیم به‌طور مستقیم به مسأله کنترل قدرت اقتصادی چین و اعمال محدودیت بر روسیه مربوط است و البته که این جبهه بدون ایران تعریف نمی‌شود و یک سر این فشار یا حتی الگوسازی، برای ایران است.

فکر نمی‌کنم آمریکا بنایی بر حمله نظامی زمینی داشته باشد

خوانساری در پاسخ به اینکه حمله احتمالی آمریکا به ونزوئلا امکان‌پذیر است و این حمله چه سطح و کیفیتی خواهد داشت؟ با تأکید بر اینکه همیشه نتیجه جنگ‌ها به قدرت نظامی و امکانات منوط نیست، نمونه ویتنام و افغانستان را مثال زد و گفت: ونزوئلا کشوری بزرگ با سرزمینی نزدیک به یک میلیون کیلومتر مربع و با جمعیتی ۲۰ میلیونی است که فقط ۲۸۰۰ کیلومتر ساحل دارد و حمله نظامی زمینی به این کشور به آن راحتی که تصور کنیم نیست، کمااینکه مردم آمریکای جنوبی مردمی پرشور، دلیر و مبارز هستند و هنوز آن روح آزاد و عاشق به دور از دنیای صنعتی را در وجود خود حفظ کرده‌اند.

این کارشناس مسائل آمریکای لاتین ادامه داد: با تحریم‌های سخت آمریکا وضع اقتصادی ونزوئلا بسیار سخت شده و حدود ۲۰ درصد از مردم کشور را به سمت کشورهای همسایه از جمله کلمبیا سوق داده است اما همچنان بخش عمده‌ای شاید بیش از نیمی از مردم حامی و مدافع آقای مادورو و دولت فعلی هستند. در همین ایام که آمریکا علیه ونزوئلا تهدید نظامی داشته، مردم این کشور سعی کردند با آموزش نظامی فردی برای مقابله با هر نوع حمله زمینی آماده شوند که گمان می‌کنم تعدادشان نزدیک به ۴ میلیون نفر باشد و البته حضور زنان در کل آمریکای لاتین و ونزوئلا و نیروی نظامی بسیار است که جا دارد اشاره‌ای کنیم به انقلاب کوبا و نقش پررنگ زنان در این انقلاب.

خوانساری گفت: البته فکر نمی‌کنم آمریکا بنایی بر حمله نظامی زمینی داشته باشد و بخواهد نیروهایش را وارد خاک ونزوئلا کند اما این رویکرد و رفتار مردم پیام روشنی از همراهی و همدلی برای دفاع از میهن‌شان دارد.

وی خاطرنشان کرد: بعید می‌دانم آمریکا حمله نظامی گسترده و زمینی را علیه ونزوئلا ترتیب دهد، در عین حال انتظار می‌رود حملات مقطعی و ضربتی را برای برهم زدن فضای سیاسی و امنیتی این کشور انجام دهد. ترامپ قطعا نمی‌خواهد وارد یک جنگ پرهزینه با ونزوئلا یا هر کشور دیگری شود چراکه او یک تاجر است و هزینه جنگ گسترده بسیار بیشتر از بهره‌وری او از نفت و انرژی ونزوئلاست و ترجیحا درباره حمله نظامی گسترده روی بلوف سیاسی و نظامی حساب باز کرده است که امید داریم همین‌گونه شود!

انتهای پیام

منبع: ایسنا