بلینگام چگونه با فداکاری جانانه، رئال را از بحران نجات داد؟

به گزارش “نمابان و به نقل از ورزش سه”، یک گرفتگی عضلانی که در نهایت مانع از بازی کردن و گلزنی او نشد، هرچند نیمکت‌نشینی‌اش روی میز گزینه‌ها بود.

لحظه‌ای ناب از پوریا پورسرخ در شب یلدا؛ آوازخوانی پرانرژی برای مادر و همسرش

بلینگام با ضربه سر خود سرنوشت بازی مقابل سویا را رقم زد، اما چیزی نمانده بود که اصلاً در این بازی حضور نداشته باشد. وضعیت او هشدارآمیز نبود، اما احتیاط شرط عقل بود. طبق گزارش اختصاصی «آاس»، جود ساعات پیش از بازی را با گرفتگی عضلانی سپری کرد؛ موردی خفیف که به او اجازه داد با روال نسبتاً عادی تمرین کند، اما آن‌قدر نگران‌کننده بود که کادر فنی به فکر خداحافظی با سال ۲۰۲۵ از روی نیمکت باشد. 

این گزینه بررسی شد چون عضلات او خسته بود و همه‌چیز به حس خود بازیکن بستگی داشت. خوشبختانه برای ژابی، جود حالش خوب بود؛ آن‌قدر خوب که بازی کند، تا آخرین توان بجنگد و ۹۰ دقیقه در زمین بماند. یک فداکاری که تبدیل به آرامش شد.

گل او قفل بازی را باز کرد. این تنها گل بازی بود تا اینکه رودریگو یک پنالتی گرفت و آن را تقدیم امباپه کرد تا رکوردش را ثبت کند. جالب اینجاست که باز هم رودریگو بود که گل جود را پی‌ریزی کرد؛ با یک ارسال دقیق و کات‌دار. هوش بلینگام در فضا شناسی، زمان‌بندی پرش و توانایی تمام‌کنندگی‌اش باقی کار را تمام کرد. 

این پنجمین گل او در فصلی پر فراز و نشیب بود (هم در سطح تیمی و هم فردی) و به همین دلیل بود که در جشن گلش آن‌قدر خشم و فریاد دیده می‌شد. او حالا ۴۳ گل برای رئال زده و ۳۲ پاس گل داده (۴ مورد در این فصل) تا در مجموع روی ۷۵ گل در ۱۲۰ بازی نقش داشته باشد؛ یعنی هر ۱۳۰ دقیقه یک بار نام او در شناسنامه گل‌ها ثبت می‌شود. اما این گل به خاطر تلاش و شرایط خاصش، ویژه بود.

او این درخشش را با نشانه‌های مثبت دیگری همراه کرد؛ نشانه‌هایی که بعد از حضور کوتاه و ناکافی‌اش در تالاورا ضروری بود. او بعد از بازی مقابل آلاوز، روند خوبش را ادامه داد. در مندیزوروزا، او در شوت در چارچوب، بازپس‌گیری توپ و پاس‌دهی پیشتاز بود و امباپه را برای گل اول راه انداخت. مقابل سویا نیز آمار ملموسی داشت: او خطرناک‌ترین پاسور در یک‌سوم دفاعی حریف بود (۱۳ پاس موفق)، سه موقعیت خلق کرد (دوم بعد از رودریگو با ۶ مورد) و در دریبل‌های موفق سوم شد. فراتر از این‌ها، جزئیاتی وجود دارد که نشان‌دهنده اراده اوست؛ او فعال‌ترین بازیکن خط حمله بود (۶۶ لمس توپ) و فقط پشت سر هویسن، شوامنی و رودیگر قرار گرفت. همان چیزی که به آن می‌گویند «نگرش» و غیرت.

بلینگام هنوز با نسخه طلایی خود (زمانی که توپ برنز را برد) فاصله دارد. از نظر موقعیت در زمین، او باید یاد بگیرد که با گولر به زبانی مکمل حرف بزند، نه اینکه هر دو یک نقش را ایفا کنند. این نکته کلیدی است. ژابی متقاعد شده که آن‌ها می‌توانند با هم ترکیب شوند و در یک جهت پارو بزنند. به همین دلیل او روی سیستم ۱-۴-۱-۴ پافشاری می‌کند. اگرچه در حال حاضر وقتی هر دو در زمین هستند، آردا بیشتر در عقب زمین بازی‌سازی می‌کند و جود مسئولیت بازی در پست هافبک هجومی را بر عهده دارد. آنجا، در نوک پیکان خط میانی، او حداقل توانایی هجومی‌اش را نشان می‌دهد که همیشگی است. بلینگام کم‌کم با فداکاری از سایه خارج می‌شود.

منبع: ورزش سه