دعای محافظت در سفر که جان شما را از خطرات جاده حفظ می‌کند؛ این ذکرها آرامش‌بخش سفرهای پراضطراب است!

«اَللّهُمَّ احْفَظْنى وَاحْفَظْ ما مَعِىَ وَ سَلِّمْنى وَ سَلِّمْ ما مَعِىَ وَ بَلِّغْنى وَ بَلِّغْ ما مَعِىَ بَلاغاً حَسَناً»
«خدایا مرا و آنچه با من است حفظ کن، و مرا و آنچه با من است به سلامت دار، و مرا و آنچه با من است به نیکى برسان»

«بسم اللَّه آمنت باللَّه تَوَکَّلْتُ عَلَى اللَّهِ، ما شاء اللَّه لا حول و لا قوة الا باللَّه»
به نام خدا، ایمان آوردم به خدا، و بر خدا توکل کردم، آن‏چه خواستِ خدا بود، نیست گردیدنى و نه توانایى ‏اى، مگر به خدا.

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ خَرَجْتُ بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ لابِحَوْلٍ مِنّى وَ لا قُوَّتى»
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى اش همیشگى است، خارج شدم به قوت و نیروى خدا، نه به قدرت و نیروى خویش

«بَلْ بِحَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ یا رَبِّ مُتَعَرِّضاً لِرِزْقِکَ فَاْتِنى بِهِ فى عافِیَةٍ»
بلکه به قدرت و نیروى تو، اى پروردگارم روزى‌ات را خواستارم، آن را در عین عافیت به من عنایت کن.

«وَجَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدیهِمْ سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ ‏لایُبْصِرُونَ»
(و [ما]فراروى آن‌ها سدى و پشت‏ سرشان سدى نهاده و پرده‏ اى بر [چشمان]آنان فرو گسترده‏ ایم در نتیجه نمى‏ توانند ببینند)

لا ضَیْعَةَ عَلی ما حَفِظَهُ اللَّهُ «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لاإِلهَ إِلّا هُوَ، عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ، وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ»
پس اگر روی گرداندند بگو خدا مرا بس است، خدایی جز او نیست، تنها بر او توکل کرده‌ام و او پروردگار عرش عظیم است.

«بسم اللَّه خرجت و على اللَّه توکلت لا حول و لا قوة الا باللَّه»

«بِسْمِ‏ اللَّهِ‏ آمَنْتُ‏ بِاللَّهِ‏ تَوَکَّلْتُ‏ عَلَى‏ اللَّهِ‏ ما شاءَ اللَّهُ‏ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ»
«به نام خدا، ایمان آوردم به خدا، و بر خدا توکل کردم، آن‏چه خواستِ خدا بود، نیست گردیدنى و نه توانایى ‏اى، مگر به خدا.»

«اللَّهُمَّ احْفَظْنِی وَ احْفَظْ مَا مَعِی وَ سَلِّمْنِی وَ سَلِّمْ مَا مَعِی وَ بَلِّغْنِی وَ بَلِّغْ‏ مَا مَعِی‏ بِبَلَاغِکَ ‏ الْحَسَنِ‏ الْجَمِیل»
خدایا مرا و آنچه با من است حفظ کن، مرا و آنچه با من است سالم بدار، و برسان مرا و آنچه با من است به رساندن نیکوى زیبایت.

«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَوْدِعُکَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی وَ ذُرِّیَّتِی وَ دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی وَ أَمَانَتِی وَ خَاتِمَةَ عَمَلِی»
خدایا، من خودم و عیالم و مال و فرزندان و دنیا و آخرت و عاقبت امرم را به تو می‌سپارم. (و تو از آن‌ها مواظبت و نگهداری بفرما).

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ بِسْمِ اللَّهِ خَیْرِ الاْسْماءِ بِسْمِ اللَّهِ رَبِّ الاْرْضِ وَ السَّمآءِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى اش همیشگى است، به نام خدا بهترین نامها، به نام خدا پروردگار زمین و آسمان

بِسْمِ اللَّهِ الَّذی لایَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ سَمُّ وَلا دآءٌ بِسْمِ اللَّهِ اَصْبَحْتُ وَ عَلَی اللَّهِ تَوَکَّلْتُ
به نام خدا که سمّى و دردى با نامش زیان نمى رساند، به نام خدا صبح کردم، و بر خدا توکلّ نمودم.

بِسْمِ اللَّهِ عَلی قَلْبی وَ نَفْسی بِسْمِ اللَّهِ عَلی دینی وَ عَقْلی بِسْمِ اللَّهِ عَلی اَهْلی وَ مالی
به نام خدا بر دل و جانم، به نام خدا بر دین و عقلم، به نام خدا بر خاندان و دارایى ام

بِسْمِ اللَّهِ عَلی ما اَعْطانی رَبّی بِسْمِ اللَّهِ الَّذی لایَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَیْءٌ فِی الاْرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ
به نام خدا بر آنچه پروردگارم به من بخشید، به نام خدا که نامش به چیزى در زمین و آسمان زیان نمى رساند

وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ اَللَّهُ اَللَّهُ رَبّی لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً اَللَّهُ اَکْبَرُ اَللَّهُ اَکْبَرُ وَ اَعَزُّ وَ اَجَلُّ مِمّا اَخافُ
و او شنواى داناست، خدا خدا پروردگار من است چیزى را شریک او نسازم، خدا بزرگتر است. خدا بزرگتر است و عزیزتر و عظیم‌تر از آنچه مى ترسم

وَ اَحْذَرُ عَزَّ جارُکَ وَ جَلَّ ثَناؤُکَ وَلا اِلهَ غَیْرُکَ
و پرهیز مى کنم، عزیز است پناهنده ات، بزرگ است ثنایت، و معبودى جز تو نیست

اَللّهُمَّ اِنّی اَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ نَفْسی وَ منْ شَرِّ کُلِّ سُلْطانٍ شَدیدٍ وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ شَیْطانٍ مَریدٍ
خدایا من به تو پناه مى آورم، از شرّ خودم، و از شرّ هر سلطان سرسخت، و از شرّ هر شیطان ستمگر

وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ جَبّارٍ عَنیدٍ وَ مِنْ شَرِّ قَضآءِ السّوُءِ وَ مِنْ کُلِّ دابَّةٍ اَنْتَ آخِذٌ بِناصِیَتِها
و از شرّ هر سرکش لجباز، و از شرّ هر پیش آمد بد، و از شرّ هر جنبنده اى که تو گیرنده مهارش هستى.

اِنَّکَ عَلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ وَ اَنْتَ عَلی کُلِّشَیْءٍ حَفیظٌ اِنَّ وَلِیِّیَ اللَّهُ الَّذی نَزَّلَ الْکِتابَ
به درستى که تو بر راه استوارى، و بر هرچیز نگهبانى، به حق سرپرست من خداست که قرآن را نازل کرد

وَ هُوَ یَتَوَلَّی الصّالِحینَ فَاِنْ تَوَلَّوْا 
و او شایستگان را سرپرستى مى کند

فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ»
پس اگر روى بگردانند بگو: خدا مرا بس است، معبودى جز او نیست، بر او توکلّ کردم، و او پروردگار عرش عظیم است.

«بسم الله الرحمن الرحیم. اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَی حُسْنِ قَضَائِکَ
به نام خداوند بخشنده مهربان، بارخدایا، تو را سپاس بر خوبی سرنوشتی که مقدّر فرموده‌ای

وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّی مِنْ بَلَائِکَ، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّی مِنْ رَحْمَتِکَ
و بر بلایی که از من گرداندی، پس نصیبم را از رحمتت در این عافیت دنیایی 

مَا عَجَّلْتَ لِی مِنْ عَافِیَتِکَ فَأَکُونَ قَدْ شَقِیتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَیْرِی بِمَا کَرِهْتُ
که به من ارزانی داشتی منحصر مکن، که به سبب آنچه دوست دارم بدبخت شوم، و دیگری به خاطر آنچه ناپسند من است خوشبخت گردد،

وَ إِنْ یَکُنْ مَا ظَلِلْتُ فِیهِ أَوْ بِتُّ فِیهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِیَةِ بَیْنَ یَدَیْ بَلَاءٍ لَا یَنْقَطِعُ
و اگر آن عافیت که روز را در آن به شب رسانده، یا شب را در آن به روز آورده‌ام مقدمه بلایی همیشگی، و وبالی دائم باشد.

وَ وِزْرٍ لاَ یَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِی مَا أَخَّرْتَ، وَ أَخِّرْ عَنّی مَا قَدَّمْتَ
پس آنچه را برایم به تأخیر انداخته‌ای پیش انداز و آنچه را که پیش انداخته‌ای به تأخیر افکن؛

فَغَیْرُ کَثِیرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ وَ غَیْرُ قَلِیلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ وَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ.
زیرا چیزی که پایانش نیستی است، بسیار نیست و آنچه عاقبتش همیشگی و جاودانی است، اندک نباشد، و بر محمد و آلش درود فرست.

«یا سَلامُ تَسَلَّمتَ بِاالسَّلامِ وَ السَّلامُ فی سَلامُ سَلامِکَ یا سَلامَ»

«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ وَلِیِّکَ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا إِلَّا مَا سَلَّمْتَنِی بِهِ فِی جَمِیعِ أَسْفَارِی فِی الْبَرَارِی وَ الْبِحَارِ وَ الْجِبَالِ وَ الْقِفَارِ وَ الْأَوْدِیَةِ وَ الْغِیَاضِ مِنْ جَمِیعِ مَا أَخَافُهُ وَ أَحْذَرُهُ إِنَّکَ رَوفُ رَحِیمٌ»

خدایا! از تو درخواست می‌کنم به حقّ ولیت رضا، علی بن موسی (درود خدا بر او) که مرا در همه مسافرت هایم در خشکی‌ها و دریا‌ها و کوه‌ها و بیابان‌های خشک و درّه‌ها و بیشه‌ها از آنچه می‌ترسم و پرهیز دارم در امان بداری، همانا تو مهربان و مهرورزی،