تحصیل زیر سایه چادرها؛ دانشگاه اسلامی غزه چگونه در دل بحران زنده ماند؟

به گزارش نمابان و به نقل از ایسنا، به نقل از الجزیره، این دانشگاه در شهر غزه که پس از آتش‌بس ماه اکتبر بازگشایی شد، اکنون میزبان حدود ۵۰۰ خانواده آواره است که در ساختمان‌هایی پناه گرفته‌اند که در نتیجه حملات بی‌وقفه اسرائیل به پوسته‌هایی توخالی تبدیل شده‌اند. چادرها در محوطه‌ای برپا شده‌اند که زمانی سالن‌های درس در آن قرار داشت؛ تصویری آشکار از بحران دوگانه غزه: بی‌خانمانی و فروپاشی نظام آموزشی.

آلبوم جشن عروسی مجلل پدر و مادر سپند امیر سلیمانی در واقعیت …

عطا سیام، یکی از آوارگانی که در این دانشگاه پناه گرفته است، گفت: «بعد از آواره شدن از جبالیا به اینجا آمدیم چون جای دیگری نداشتیم. اما اینجا محل آموزش است. قرار نیست پناهگاه باشد؛ اینجا جایی است که فرزندان ما باید درس بخوانند».  ازسرگیری محدود کلاس‌ها، با وجود شرایطی که شباهتی به یک دانشگاه فعال ندارد، امید را در دل هزاران دانشجو زنده کرده است.

یونسکو برآورد می‌کند که از زمان آغاز جنگ در اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۹۵ درصد از پردیس‌های آموزش عالی در سراسر غزه به‌شدت آسیب دیده یا به‌طور کامل تخریب شده‌اند.

بنا بر گزارش مرکز حقوق بشری «المیزان» در غزه، نابودی نظام‌مند نظام آموزشی بیش از ۷۵۰ هزار دانش‌آموز و دانشجوی فلسطینی را برای دو سال تحصیلی پیاپی از آموزش محروم کرده است.

آمارهای اخیر تصویری ویرانگر ارائه می‌دهند: ۴۹۴ مدرسه و دانشگاه به‌طور جزئی یا کامل تخریب شده‌اند که ۱۳۷ مورد از آنها به تلی از آوار تبدیل شده‌اند. همچنین بنا بر گزارش المیزان در ژانویه، ۱۲ هزار و ۸۰۰ دانش‌آموز، ۷۶۰ معلم و کادر آموزشی و ۱۵۰ استاد و پژوهشگر جان خود را از دست داده‌اند.

در دانشگاه اسلامی غزه، استادان با کمترین امکانات موجود و در میان قطع برق، کمبود تجهیزات و محیط‌های نامناسب آموزشی، ناچار به ابتکار شده‌اند. دکتر عادل عوض‌الله توضیح داد که برای جا دادن هرچه بیشتر دانشجویان، دیوارهای آسیب‌دیده را با ورقه‌های پلاستیکی پوشانده‌اند. او می‌گوید که برای تأمین برق تجهیزات دانشگاه، موتور برق قرض گرفته‌اند.  در حالی که تنها چهار کلاس درس قابل استفاده است، هزاران دانشجو به همین تمهیدات موقت برای ادامه تحصیل وابسته‌اند.

کارشناسان سازمان ملل در آوریل ۲۰۲۴ هشدار دادند که ابعاد این ویرانی‌ها ممکن است تلاشی عامدانه برای فروپاشی بنیان‌های جامعه فلسطینی باشد. در بیانیه آنان آمده است: «وقتی مدارس ویران می‌شوند، امیدها و رؤیاها نیز نابود می‌شوند» و این الگو را خشونتی نظام‌مند علیه زیرساخت‌های آموزشی توصیف کرده‌اند.

چالش‌ها تنها به تخریب فیزیکی محدود نمی‌شود. خانواده‌هایی که برای تأمین غذا، آب و دارو تقلا می‌کنند، عملا توان حمایت از آموزش فرزندان خود را ندارند. طرح‌های آموزش از راه دور وزارت آموزش و آنروا نیز به دلیل قطع برق، اختلال اینترنت و تداوم آوارگی با شکست مواجه شده‌اند.

با این حال، دانشجویان همچنان مقاومت می‌کنند. با وجود بیش از دو سال بمباران اسرائیل و از دست دادن اعضای خانواده، بازگشت به دانشگاه و تحصیل همواره یکی از اولویت‌های اصلی آنها بوده است؛ فرصتی برای بازیابی حس عادی‌بودن و آینده‌شان.

یمنه البابا، دانشجوی سال اول پزشکی که همواره رؤیای تحصیل در دانشگاهی با امکانات کامل را در سر داشته، در این مورد می‌گوید: « من به جایی نیاز دارم که بتوانم تمرکز کنم و از هر نظر استاندارد باشد. اما چیزی که تصور می‌کردم را اینجا پیدا نکرده‌ام. با این حال امیدوارم، چون داریم همه‌چیز را از صفر می‌سازیم».

انتهای پیام 

منبع: ایسنا