چرا واکنش‌ها به ماراتن کیش جنجالی شد اما پرونده تجاوز تیم ملی در کره جنوبی بی‌صدا مانده؟

روز سه‌شنبه برخی رسانه‌های داخلی مدعی شدند نتیجه پرونده اتهام تجاوز به چهار عضو تیم ملی دوومیدانی ایران در کره جنوبی به نتیجه رسیده و بر این اساس دو نفر تبرئه شدند و دو نفر دیگر با حبس دو تا چهار ساله مواجه خواهند شد. 

قاب تاریخ | تصاویر دیده‌نشده از ماه‌چهره خلیلی در لندن؛ ۵ ماه پیش از وداع ناگهانی

این خبر در شرایطی منتشر شد که تا لحظه نگارش این متن فدراسیون دوومیدانی هیچ واکنشی به آن نداشته و در رسانه‌های کره جنوبی نیز خبری در این رابطه دیده نمی‌شود. 

سیاست سکوت حداکثری و فرار از پاسخگویی سیاستی است که فدراسیون دوومیدانی زیرنظر احسان حدادی از لحظه وقوع این اتفاق پیش گرفت. بعد از انتشار خبر هولناک دستگیری چهار عضو تیم ملی به اتهام تجاوز گروهی در کره جنوبی فدراسیون دوومیدانی کوچک‌ترین توضیحی در این زمینه ارایه نکرد و تنها مدت‌ها بعد وقتی شرایط کمی آرام شد با بیان اینکه «اتفاق از عهده من خارج بود» و «نباید زود قضاوت کرد» به یک عذرخواهی کلی ‌گویا بسنده کرد. در این مدت هیچ کدام از نهادهای نظارتی و مدیریتی نیز احسان حدادی و همکارانش را بازخواست نکردند که هیچ، جوری با مساله برخورد کردند که انگار اتفاقی رخ نداده و ورزشکاران متهم به ناحق بازداشت شده‌اند!

در یکی از آخرین واکنش‌ها مدیران فدراسیون دوومیدانی مدعی شده بودند اتهام تجاوز گروهی از روی ورزشکاران برداشته شده و «ماجرا آن‌طور که بازتاب داده شده، نبوده است». اما حالا با انتشار خبر حبس 4 ساله برای دو ورزشکار به نظر می‌رسد اتفاقا اوضاع همانقدر که انتظار می‌رفت، بغرنج بوده است. 

این همان نقطه‌ای است که بسیاری از مدیران ورزشی و مخاطبان را دچار تردید و ابهام می‌کند. چطور ممکن است یک فدراسیون در قبال چنین وضعیتی مدام به سکوت اکتفا کند و به هیچ کس پاسخگو نباشد؟ چطور ممکن است نهادهای بالادستی در مواردی بسیار کوچک حساسیت بیش از اندازه نشان بدهند، اما نسبت به این مساله با فرد مدیر و مسوول همدلی حداکثری را در دستور کار قرار دهند؟ مهدی مبینی، سرپرست سابق فدراسیون دوومیدانی که اجازه نیافت مقابل احسان حدادی در انتخابات این فدراسیون شرکت کند تا فرد مورد قبول نهادهای نامرتبط به راحتی بر کرسی ریاست بنشیند، پیش از سکته قلبی و تسلیم کردن جان به جان آفرین در واکنش به اتفاقات کره جنوبی به یکی از رسانه‌ها گفته بود: «به خدا اگر این اتفاق در زمان ریاست من رخ داده بود صبح در میدان آزادی اعدامم می‌کردند، اما گویا برخی در این کشور مصونیت دارند.»

جالب‌ترین نکته ماجرا اینجاست که احسان حدادی در قبال بازداشت ورزشکاران ایرانی در کشور خارجی به اتهام تجاوز گروهی سکوت اختیار کرد، اما نطقش دقیقا همزمان با حواشی ماراتن کیش و دویدن چند زن باز شد و حالا هم که بحث صدور حکم زندان 4 ساله برای ورزشکاران منتشر شده، دوباره به تنظیمات کارخانه برگشته و در سکوت مطلق فرو رفته است.

این بی‌توجهی فدراسیون و سکوت آنقدر عجیب بوده که واکنش رسانه‌ها را به دنبال داشته است. به عنوان مثال خبرگزاری مهر روز گذشته نوشت: «همان‌طور که فدراسیون دوومیدانی در زمان وقوع این اتفاق واکنش شفاف و روشنی نداشت و رسانه‌های داخلی را در بی‌خبری گذاشت حالا هم در قبال انتشار رای دادگاه کره حاضر به پاسخگویی نیست. از روز گذشته تا به امروز نه اطلاعیه‌ای منتشر و نه مقام مسوولی حاضر شده است درباره صحت و سقم این اخبار توضیح بدهد. در این میان احسان حدادی، رییس فدراسیون دوومیدانی نیز همچنان ترجیح داده سکوت کند. سکوتی که پیش از این هم به یکی از رویه‌های تکراری او در مواجهه با بحران‌ها تبدیل شده است.»

منبع: خبر فوری