پول بدهید تا شکنجه شوید! قوانین عجیب و دردسرساز صعود به قله مقدس در کره شمالی

نمابان و به نقل از عصر ایران؛ محمد حسن گودرزی (ترجمه)– برخلاف تصور رایج از اردوهای دولتی که معمولاً رایگان هستند، در کره شمالی شرکت‌کنندگان باید هزینه لباس، غذا و حمل‌ونقل سفر به کوه پکتو را شخصاً بپردازند. این موضوع باعث شده بسیاری از مردم این سفر را نه یک افتخار، بلکه یک ضرر مالی و جسمی بیهوده بدانند.

آخرین قیمت طلا، دلار و سکه امروز دوشنبه 24 آذر

یک منبع در استان «پیونگان شمالی» اخیراً به «دیلی ان‌کی» (Daily NK) گزارش داد شاخه‌های حزب و سازمان‌های کارگری در شهر «سینوئیجو» از ماه گذشته سازماندهی سفرهای زمستانی به کوه پکتو را آغاز کرده‌اند.

اگرچه رژیم حاکم حضور در این سفرها را «داوطلبانه» و ناشی از «درجه بالایی از شور و حرارت سیاسی» جلوه می‌دهد، اما اهالی کره شمالی «نامزد شدن» برای این اعزام‌ها را نوعی بسیج سیاسی می‌دانند که جرأت رد کردن آن را ندارند.

این منبع اظهار داشت: هیچ‌کس واقعاً این موضوع را داوطلبانه تلقی نمی‌کند. اگر به برای سفر توصیه شود، رد کردن آن به دلیل ماهیت سیاسی‌اش غیرممکن است. تنها راه اجتناب از رفتن، پذیرفتن کار اضافی است که این خود نشان‌دهنده این است که حضور در این سفرها عملاً اجباری است.

علاوه بر این، این سفرها چالش‌های قابل‌توجهی برای شرکت‌کنندگان به همراه دارد. منطقه استان  «ریانگ‌گانگ» که کوه پکتو در آن واقع شده، در میانه زمستان به شدت سرد می‌شود و دما به ۲۰ تا ۳۰ درجه زیر صفر می‌رسد. ادبیات تبلیغاتی رژیم که از تجربه «روح بادهای نیروبخش» سخن می‌گوید، در واقع به معنای تحمل سرمای شدید در هنگام صعود به کوه است.

سرما و رفتار تحقیرآمیز با صعودکنندگان

یکی از جوانانی که ماه گذشته از چنین سفری بازگشته بود، تجربه خود را چنین توصیف کرد: وقتی باد به صورت یخ‌زده‌تان شلاق می‌زند، حس می‌کنید پوست تان در حال کنده شدن است. کوه پکتو در زمستان بیشتر شبیه یک تمرین نظامی است تا یک سفر اکتشافی.

مقامات اتحادیه جوانان از شهر سینوئیجو نیز ماه گذشته در یکی از این سفرها شرکت کردند. یکی از این مقامات به دوستان خود گفته است: صعود به کوه پکتو زمانی که در تابستان و در دوران سربازی انجام می‌دادم آنقدر سخت نبود، اما زمستان ماجرای کاملاً متفاوتی است. آن زمان همه ما سرباز بودیم، بنابراین کسی در مورد مسائل مالی سخت‌گیر نبود. اما اکنون حس ناخوشایندی وجود دارد که مردم بر اساس مقدار پولی که خرج کرده‌اند و لباسی که پوشیده‌اند قضاوت می‌شوند. من نمی‌توانستم سرما یا نگاه‌های تحقیرآمیز را تحمل کنم، بنابراین ترجیح می‌دهم دیگر به آنجا نروم.

منبع خبری دیلی اِن کِی افزود: جریان فقط تعداد انگشت‌شماری از افراد نیست. تقریباً هر کسی که رفته است، صادقانه همین برداشت‌ها را به اشتراک می‌گذارد. هر کسی که پس از شنیدن این داستان‌ها برای سفر داوطلب شود، یا دیدگاهی تحریف‌شده از واقعیت دارد و یا انگیزه‌ای پنهان.

هزینه‌های سنگین؛ دلیل اصلی شکایت

هزینه رفتن به کوه پکتو منبع اصلی نارضایتی اهالی کره شمالی است. از شرکت‌کنندگان انتظار می‌رود شخصاً هزینه لباس‌های گروهی، ناهار بسته‌بندی شده و حمل‌ونقل را بپردازند.

به گفته منبع خبری دیلی اِن کِی، هزینه‌های پایه حدود ۱۰۰ دلار است. اما با در نظر گرفتن اینکه اعضای سفر در رستوران‌های محلی غذا می‌خورند و سوغاتی یا محصولات محلی خریداری می‌کنند، هزینه واقعی به ۱۵۰ تا ۲۰۰ دلار نزدیک‌تر است.

این منبع می گوید: بسیاری از مردم لزومی نمی‌بینند که چنین مبلغ زیادی را برای یک تجربه طاقت‌فرسا هزینه کنند و معتقدند در این شرایط، بهترین گزینه نرفتن است. اینجا که منطقه گردشگری ساحلی “Wonsan Kalma”(منطقه گردشگری کره شمالی) نیست.

رقابت برای اثبات وفاداری

با این حال، سازمان‌ها در تمام سطوح با اشتیاق در حال سازماندهی این سفرها هستند، چرا که برای اثبات وفاداری خود با یکدیگر مسابقه می‌دهند.

منبع توضیح داد: با توجه به تمرکز فزاینده بر پروژه‌های سیاسی در حال حاضر، سفر به کوه پکتو به معیار دیگری برای ارزیابی وفاداری و موضع سیاسی یک واحد تبدیل شده است. در حالی که مقامات بالادست تلاش می‌کنند سفرها را برگزار کنند، رده‌های پایین‌تر با دستپاچگی به دنبال بهانه‌هایی برای نرفتن هستند. 

این وضعیت حتی منجر به رواج رشوه‌دهی شده است؛ مردم به مقامات سازمان‌دهنده رشوه می‌دهند تا نامشان را از لیست افراد توصیه شده برای سفر حذف کنند.

منبع در پایان گفت: اگر ماهیت اجباری زندگی سازمانی نبود، صادقانه شک دارم کسی بخواهد در زمستان به کوه پکتو برود. سفرهای کوهستانی قبلاً بر یادگیری سنت‌های انقلابی متمرکز بود، اما اکنون این سفرها بیشتر به رقابت واحدها برای اثبات وفاداری و اضطراب اعضا برای اجتناب از نامزد شدن تبدیل شده است.

منبع: عصر ایران