۵ سؤال کلیدی که سرنوشت خرید سرور اچ پی سازمان شما را رقم می‌زند!

رازهای ناگفته‌ وکیل اولیای دم امیرمحمد خالقی؛ حکم قصاص قاتل به کجا رسید؟ 

به گزارش نمابان و به نقل از ایسنا به نقل از وینو سرور، من به‌عنوان کسی که چند خرید سازمانی را از نزدیک جمع کرده، هر بار دیدم اختلاف بین یک خرید موفق و یک خرید پرهزینه، دقیقاً از همین ۵ سؤال شروع می‌شود:

1 – اول نیازسنجی، بعد مدل: ۵ سؤال که مسیر خرید را تعیین می‌کند

Workload  دقیق چیست؟  (Virtualization مثل VMware / Hyper-V، دیتابیس، فایل‌سرور، VDI، اپلیکیشن‌های سازمانی، SIEM، بکاپ)

1. چند کاربر/سرویس همزمان دارید و رشد ۱۲ تا ۳۶ ماهه چقدر است؟
2. SLA مورد انتظار چیست؟ (مثلاً 99.9% یا بالاتر) و هزینه downtime برای شما چقدر است؟
3. محدودیت‌های دیتاسنتر شما چیست؟ رک، U، برق، UPS، خنک‌سازی، کابل‌کشی، فاصله تا Core؟
4. سیاست امنیتی و مدیریتی شما چیست؟ ((TPM ، Secure Boot، لاگ‌گیری، دسترسی راه دور، سطح دسترسی ادمین‌ها)

اگر این‌ها روشن شود، «خرید سرور اچ پی» تبدیل می‌شود به یک تصمیم مهندسی، نه خرید احساسی یا صرفاً مقایسه قیمت.

2 – چه زمانی سراغ Gen11 برویم؟

اگر سازمان شما یکی از این ویژگی‌ها را دارد، من معمولاً جدی پیشنهاد می‌کنم گزینه‌های Gen11  را بررسی کنید:

• پروژه‌های جدید Virtualization یا توسعه کلاستر
• نیاز به DDR5 و پهنای باند حافظه بالاتر
• استفاده از  PCIe Gen5 برای کارت شبکه‌های پرسرعت یا Storage پرکار
• حساسیت امنیتی بالاتر Secure Boot ، TPM، زنجیره اعتماد و سیاست‌های سخت‌گیرانه

به زبان ساده، وقتی بحث آینده‌نگری و طول عمر سرمایه‌گذاری مطرح است، خرید سرور g11  خیلی وقت‌ها از نظر TCO منطقی‌تر درمی‌آید؛ حتی اگر قیمت اولیه کمی بالاتر باشد.

تجربه شخصی من: در یک سازمان که قرار بود همزمان سرویس‌های مجازی، دیتابیس و یک لایه مانیتورینگ امنیتی را بالا بیاوریم، رفتن به سمت Gen جدید باعث شد هم در Performance نفس راحت بکشیم، هم در فضای توسعه سه سال بعد، مجبور به تعویض شتاب‌زده نشویم.

.

3 – چک‌لیست کانفیگ: این ۷ بخش را مثل هم نبینید.

اینجا جایی است که خیلی‌ها اشتباه می‌کنند: «یک کانفیگ ثابت برای همه سازمان‌ها» وجود ندارد. ولی من همیشه این ۷ بخش را جداگانه طراحی می‌کنم:

3 – 1 – CPU

• تعداد Core را با نوع Workload تنظیم کنید VM زیاد، Core  بیشتر
• برای دیتابیس‌ها به فرکانس و Cache هم حساس باشید، نه فقط تعداد Core

3 – 2 – RAM

• رم را با نگاه به نسبت RAM به vCPU و رشد سه‌ساله ببندید
• از روز اول اسلات‌ها را کور نکنید؛ مسیر ارتقاء بگذارید

3 – 3 – Storage

• برای دیتابیس و VMهای پرتراکنش: NVMe / SSD سازمانی
• برای آرشیو و فایل: SAS / SATA  با طراحی درست RAID و کش
• مهم‌تر از ظرفیت خام: IOPS ، Latency، و طراحی Tier است

3 – 4 – RAID و HBA

• RAID  را بر اساس ریسک و SLA انتخاب کنید، نه عادت
• اگر از Storage خارجی (SAN) استفاده می‌کنید، ممکن است HBA / FC لازم شود

3 – 5 – شبکه

• حداقل دو مسیر شبکه (Redundancy)
• اگر کلاستر دارید، شبکه Storage / vMotion / Backup را قاطی نکنید

3 – 6 – پاور و خنک سازی

• پاور Redundant واقعی + محاسبه مصرف در Peak
• در رک‌های شلوغ، جریان هوا و دمای واقعی رک را جدی بگیرید

3 – 7 – مدیریت و امنیت

• دسترسی Out-of-band مثل iLO در عملیات سازمانی «نجات‌دهنده» است
• Secure Boot، TPM، و سیاست‌های دسترسی ادمین را از همان اول استاندارد کنید.

5 – دام‌های رایج بازار ایران که هزینه پنهان برای سازمان شما می‌سازند

این بخش را چون خودم سر پروژه‌ها لمس کردم، رک می‌گویم:

• کانفیگ کاغذی بدون تست: روی کاغذ همه چیز خوب است، اما زیر بار واقعی گلوگاه در می‌آید.
• قطعات نامتوازن: CPU قوی ولی RAM کم، یا Storage کند کنار Workload سنگین.
• عدم شفافیت در اصالت/گارانتی/پشتیبانی: سازمان دولتی با SLA شوخی ندارد؛ قطعه‌ای که فردا تامین نشود یعنی بحران.

اینجا دقیقاً نقطه‌ای است که من در چند خرید سازمانی، تفاوت یک تامین‌کننده معمولی با یک تیم واقعاً فنی را دیدم. در یکی از پروژه‌ها، ما به جای خرید صرفاً کالا، دنبال تیمی بودیم که نیازسنجی، پیشنهاد چند سناریو، طراحی مسیر ارتقاء، و تحویل قابل اتکا بدهد. تجربه من با وینو سرور این بود که بیشتر از فروش، روی همین بخش‌های مهندسی و تطبیق با واقعیت دیتاسنتر تمرکز داشتند؛ چیزی که برای سازمان‌های حساس (خصوصاً دولتی) عملاً حیاتی است.

6 – دو نمونه تجربه واقعی (بدون اسم بردن از سازمان)

نمونه ۱: مجازی‌سازی + فایل‌سرور برای یک مجموعه دولتی

• مشکل اصلی این بود: VM ها زیاد می‌شدند،  Storage کند بود و هر چند وقت یک‌بار کاربران از کندی شکایت داشتند. راه‌حل ما:

1. تفکیک Workloadها VMهای پرترافیک روی SSD/NVMe ، آرشیو روی ظرفیت اقتصادی‌تر
2. شبکه‌بندی درست برای Backup و ترافیک مدیریتی
3. تعریف مسیر ارتقاء RAM و Storage از روز اول

نتیجه؟ هم شکایت‌ها کم شد، هم تیم عملیات از نظر مدیریت و مانیتورینگ یک سطح بالاتر رفت.

نمونه ۲: سرویس حساس امنیتی/لاگ‌گیری

اینجا SLA و پایداری مهم‌تر از “حداکثر ظرفیت” بود. ما روی Redundancy، پاور دوگانه، و سلامت Storage به‌خصوص Latency وسواس داشتیم. انتخاب کانفیگ درست باعث شد زیر بار پیک، سیستم پایدار بماند و گزارش‌گیری‌ها نخوابد.

7 – جمع‌بندی: خرید موفق یعنی “تصمیم قابل دفاع”

اگر بخواهم خلاصه کنم، خرید سرور سازمانی یک خرید سخت‌افزار نیست؛ یک تصمیم زیرساختی است که باید قابل دفاع باشد: روی کاغذ، زیر بار، و در زمان بحران. پیشنهاد من این است که در کنار بررسی قیمت، از تامین‌کننده‌ای سرویس بگیرید که واقعاً روی نیازسنجی، طراحی چند سناریو، و پشتیبانی پروژه‌ای مسلط باشد؛ چون در سازمان‌ها هزینه‌ی اشتباه، معمولاً خیلی بیشتر از اختلاف قیمت اولیه است.

و اگر در مرحله انتخاب هستید، من شخصاً رویکردی که در خریدهای قبلی تجربه کردم این بود: اول نیاز و SLA را قفل کنید، بعد بروید سراغ گزینه‌های مناسب خرید سرور اچ پی و اگر پروژه آینده‌دار است، جدی به خرید سرور g12 فکر کنید، چون آینده‌نگری در زیرساخت، ارزان‌تر از تعویض شتاب‌زده است.

انتهای رپرتاژ آگهی

منبع: ایسنا