دره ستاره‌ها در قشم؛ جادوی تندیس‌های باد که شما را به دنیای خیال می‌برد!

به گزارش نمابان و به نقل از خبرگزاری تسنیم از قشم، دره ستاره‌ها در قشم نه یک مکان صرفاً زمین‌شناسی، که دروازه‌ایست به عالم خیال و وهم؛ جایی که باد و باران، هنرمندانی هزاران ساله بوده‌اند و از دل خاک، تندیس‌هایی غریب و افسانه‌ای خلق کرده‌اند.

ذوق زدگی الهه حصاری در باغی پر از پرتقال / همش مال خودته هول نشو 🤣

همین حس سحرآمیز، دره ستارگان را در صدر جدول پربازدیدترین ژئوسایت‌های ژئوپارک جهانی قشم نشانده است؛ مکانی که هر سنگ و صخره‌اش، قصه‌ای هزار ساله از جدال زمین و آسمان برای گفتن دارد.در این فضای رمزآلود، بازدیدکننده دیگر صرفاً تماشاچی نیست؛ بلکه به بخشی از روایت تبدیل می‌شود، روایتی که قدمت آن به عصر سنوزوئیک می‌رسد.

کوچه‌پس‌کوچه‌هایی از جنس سکوت و شگفتی

سفر در دره ستاره‌ها، شبیه به پیمودن یک شهر متروک و باشکوه است؛ شهری که ساکنانش هزاران سال پیش، ناگهان تبدیل به سنگ شده‌اند. وقتی میان ستون‌های مخروطی و دیوارهای ماسه‌ای بلندقامت قدم می‌گذارید، نور خورشید زاویه‌ای خاص پیدا می‌کند و سایه‌ها، رقصی دایره‌ای و مرموز را آغاز می‌کنند.

هوا سنگین است و سکوتی عمیق، فضا را پر کرده؛ صدای قدم‌های خودتان، تنها صدایی است که این سکوت را می‌شکند و اینجاست که افسانه‌های محلی در گوشتان زمزمه می‌شوند: اینجا جای افتادن ستاره است یا ارواح در شب میان این صخره‌ها در رفت و آمدند.

این بافت فرسایشی منحصربه‌فرد، حاصل میلیون‌ها سال هنرنمایی نیروهای طبیعت است؛ چینش لایه‌های رسوبی که اکنون، به شکل مجسمه‌هایی غول‌آسا از دل زمین سر برآورده‌اند.

تندیس‌های جادویی در پرتو ماه

شاید اوج سفر به دره ستاره‌ها، غروب و شب‌های پرستاره‌اش باشد. وقتی خورشید آرام آرام در پس دیواره‌های بلند فرو می‌رود، نورهای مصنوعی جزیره کم‌رنگ شده و آسمانِ شفاف قشم، هزاران ستاره را بدون واسطه به چشم شما می‌بخشد.

سکوت، ژرف‌تر می‌شود و صخره‌ها زیر نور مهتاب، حالتی اثیری و ماورایی پیدا می‌کنند. در شب، این دره واقعاً شبیه به مکانی می‌شود که شهاب‌سنگی در آن سقوط کرده است؛ تندیس‌هایی بی‌جان که در نور نقره‌ای ماه، جان می‌گیرند و بیننده را به تأمل وا می‌دارند که نیروی باد و آب چه قدرت شگرفی در خلق این حجم‌های عظیم داشته‌اند.

رقص لایه‌ها و پچ‌پچ بادهای هزارساله

وقتی دست بر دیواره‌های خاکی دره می‌کشید، بافتی دانه‌دانه و شکننده زیر انگشتان حس می‌شود؛ این‌ها تنها خاک نیستند، بلکه کتابخانه‌ای از هزاران سال رسوب‌گذاری هستند. لایه‌های ماسه، مارن و کنگلومرا، هر کدام با رنگ و ضخامت متفاوت، تاریخ دیرینه‌شناسی منطقه را به نمایش می‌گذارند. در اینجا، زمان با سرعت متفاوتی حرکت می‌کند؛ در یک چشم به هم زدن، هزاران سال فرسایش را می‌بینید که ستون‌های عظیم را باریک کرده و اشکالی شبیه به قارچ، مناره یا حتی سر انسان خلق کرده است.

انگار که یک مجسمه‌ساز غول‌پیکر، با ابزاری نامرئی به نام «باد»، مشغول کار بوده و هر لحظه، طرحی نو درانداخته است.احساس گمشده در یک ماز سنگیپیچ‌وخم‌های دره ستاره‌ها، حالتی از یک ماز سنگی را تداعی می‌کند که در آن حس جهت‌یابی کمی مختل می‌شود. دیواره‌های بلند، افق دید را محدود کرده و بازدیدکننده را به سمت بالا و آسمان هدایت می‌کنند؛ جایی که تکه‌های آبی آسمان در قابی سنگی به نمایش درآمده است.

قدم زدن در این مسیرها، همزمان حس کنجکاوی و هیبت را برمی‌انگیزد. در گوشه‌ای، یک ستون تنها با شکلی عجیب ایستاده که انگار از نگهبانان این سرزمین است و در گوشه‌ای دیگر، فرورفتگی‌هایی غارمانند، مکانی برای پناه گرفتن از آفتاب سوزان جنوب فراهم کرده‌اند. این توقف‌ها و تغییر مسیرها، تجربه‌ای پویا و فراموش‌نشدنی از درک عظمت طبیعت را رقم می‌زند.

حضور بیش از نود و دو هزار بازدیدکننده تنها در این دره، گواهی است بر نیروی کششی که این پدیده زمین‌شناختی بر روح کنجکاو انسان‌ها دارد. گردشگرانی از چین و روسیه تا لهستان و پاکستان، همگی به قشم آمده‌اند تا از نزدیک این شاهکارهای فرسایشی را لمس کنند. این تنها یک سفر تفریحی نیست، بلکه سفری به ریشه‌های سیاره زمین است.

دره ستاره‌ها، به عنوان پرچم‌دار ژئوپارک، نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از ظرفیت‌های زمین‌شناختی یک منطقه، نه تنها برای جذب گردشگر، بلکه برای ارتقای سطح آگاهی عمومی درباره میراث طبیعی و لزوم حفظ آن بهره برد؛ سفری که در آن، هر گام، احترامی دوباره به هنر بی‌انتهای طبیعت است.

طبیعت‌گردی در آغوش میراث جهانی

قشم، تنها یک جزیره نیست؛ یک موزه زنده‌ی زمین‌شناسی است که نشان یونسکو بر سینه دارد. از ستاره‌های دره تا شکاف‌های عمیق تنگه چاهکوه و دیوارهای نمکی غار نمکدان، هر ژئوسایت یک فصل از تاریخ سیاره‌ی ما را روایت می‌کند.

دیدن چنین استقبال عظیمی از این شگفتی‌ها، نویدبخش درک عمیق‌تر مردم از اهمیت حفظ این میراث یگانه است. با آماری که خبر از حضور بیش از 173 هزار گردشگر در 8 ماه نخست امسال می‌دهد، این جزیره عملاً به قطب زمین‌گردشگری ایران تبدیل شده است.

از سنگ‌های سخنگو تا حشره‌خوار کوتوله

ابراهیم رستم‌گورانی، مدیر ژئوپارک جهانی قشم، به درستی بر این نکته تأکید می‌کند که جاذبه‌های جزیره فراتر از صخره‌هاست؛به گفته وی وقتی در دره ستاره‌ها قدم می‌زنید، هر تکه سنگ، یک فصل از تاریخ زمین را برایتان بازگو می‌کند. اما این تمام قصه نیست. ژئوپارک ما یک اکوسیستم کامل است؛ از کوچک‌ترین پستاندار جهان یعنی حشره‌خوار کوتوله که وزنی دو گرمی دارد، تا اسکلت 15 متری نهنگ گوژپشت در موزه.

گورانی ادامه می‌دهد: این تضاد و تنوع، قلب میراث طبیعی ماست. حتی یک دانش‌آموز می‌تواند در موزه ما، از نزدیک با پلیکان پاخاکستری که در معرض انقراض است آشنا شود و یاد بگیرد که چرا باید از این گنجینه پاسداری کنیم و این موزه مردم‌شناسی و زمین‌شناسی، یک مکمل ضروری برای سفر است تا مخاطب، صرفاً یک تماشاگر نباشد، بلکه به یک نگهبان آگاه تبدیل شود.

ژئوپارک جهانی قشم، همچنان یک مقصد اصلی برای کسانی است که به دنبال پیوند با طبیعت اصیل و دست‌نخورده هستند؛ سفری که علاوه بر چشم‌نوازی، عمیقاً روح و ذهن را درگیر می‌کند.

انتهای پیام/7558

منبع: خبرگزاری تسنیم