فیلمی ناب از اجرای بینظیر محمدرضا شجریان بر شعری شورانگیز از سعدی که هنوز پس از سالها، دل هر شنوندهای را تسخیر میکند.
محمدرضا شجریان (1 مهر 1319 – 17 مهر 1399) از چهرههای برجسته و بیبدیل موسیقی ایران بود. او به عنوان استاد آواز ایرانی و همچنین خسرو آواز ایران شناخته میشود و در میان دوستداران موسیقی، جایگاهی ویژه داشت.
بسیاری از مردم ایران اعتقاد دارند که او یکی از مهمترین نمادهای موسیقی و فرهنگ ایرانی به شمار میآید. آوازهٔ هنری محمدرضا شجریان فراتر از مرزهای ایران رفته و جنبهای بینالمللی به خود گرفته است. همچنین، او موفق به دریافت جایزه خداوندگار موسیقی از بنیاد آقاخان شده و نامزد جایزه معتبر گرمی نیز بوده است.
ای پیکِ پیخجسته که داری نشانِ دوست
با ما مگو به جز سخنِ دلنشانِ دوست
حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بُوَد
یا از دهانِ آن که شنید از دهانِ دوست
ای یارِ آشنا عَلَمِ کاروان کجاست؟
تا سر نهیم بر قدمِ ساربانِ دوست
گر زر فدای دوست کنند اهلِ روزگار
ما سر فدای پای رسالترسانِ دوست
دردا و حسرتا که عنانم ز دست رفت
دستم نمیرسد که بگیرم عنانِ دوست
رنجورِ عشقِ دوست چنانم که هر که دید
رحمت کند مگر دلِ نامهربانِ دوست
گر دوست بنده را بِکُشَد یا بپرورد
تسلیم از آنِ بنده و فرمان از آنِ دوست
گر آستینِ دوست بیفتد به دستِ من
چندان که زندهام سرِ من و آستانِ دوست
بیحسرت از جهان نرود هیچکس به در
الا شهیدِ عشق به تیر از کمانِ دوست
بعد از تو هیچ در دلِ سعدی گذر نکرد
وآن کیست در جهان که بگیرد مکانِ دوست؟
اگر شما هم شعری حفظ هستید، خوشحال میشویم تجربهتان را در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: رکنا
بدون دیدگاه