وقتی آسمان با تولد بانویی بزرگ روشن شد؛ داستانی که همه منتظرش بودند!

به گزارش نمابان و به نقل از خبرگزاری تسنیم از ساری، آسمان و زمین نبود؛ گویی ستارگان، بی‌صبرانه چشم‌به‌راه معجزه‌ای بودند که به‌زودی بر زمین فرود می‌آمد. در خانه‌ای ساده، اما سرشار از عطر بندگی، خدیجه‌ کبری‌ سلام‌الله‌علیها مادر می‌شد و جهان لحظه‌های نزدیک شدن زنی را می‌شمرد که بعدها «ام‌ابیها»، «سیده‌النساء» و «کوثر» نام گرفت.

ذوق زدگی الهه حصاری در باغی پر از پرتقال / همش مال خودته هول نشو 🤣

مژده آمدن فاطمه‌ سلام‌الله‌علیها تنها خبر ولادت یک دختر نبود؛ بشارتی بود برای بازگشت لطافت به روزگار خشنِ آن سال‌های جهالت. بانویی که هنوز قدم به دنیا نگذاشته بود، اما فرشتگان برای آمدنش صف کشیده بودند. نور حضورش، آرام‌آرام دیوارهای خانه خدیجه را روشن کرد و پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله را در هاله‌ای از جلال و شکوه غرق ساخت؛ و بدین‌گونه کوثر وعده‌داده‌شده، به زمین هدیه شد.

علی رمضان‌نژاد فعال حوزوی در یادداشتی به تسنیم نوشت:

ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) در روز بیستم جمادی‌الثانیه، سال هشتم پیش از هجرت، نقطه‌ای سرنوشت‌ساز در تاریخ معنوی بشریت است؛ 

روزی که جهان، تولد زنی را شاهد شد که پیامبر اکرم (ص) او را «سیدة نساء العالمین» خواند [1] و در پرتو وجود او، مقام زن و مادر معنایی تازه یافت. 

در جامعه‌ای که دختران را زنده‌به‌گور می‌کردند، و زن را جز کالایی در مناسبات جاهلی نمی‌شناختند، خداوند با میلاد فاطمه (س) مسیر تاریخ را تغییر داد؛ همان‌گونه که قرآن با تشویق به کرامت زن و نکوهش سنت‌های جاهلی، روحی نو در جامعه دمید: «وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ * بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ» (تکویر: 8-9) [2].

پیامبر اکرم (ص) بارها جایگاه دختر خویش را چنان والا توصیف کرد که نه‌تنها در فرهنگ اسلامی، بلکه در تاریخ بشری بی‌نظیر است. جمله‌ی آسمانی «فاطمة بضعةٌ منّی» [3] نه‌فقط بیان محبت پدری، بلکه اعلان یک حقیقت وجودی است: فاطمه (س) امتداد نور پیامبر، تداوم رسالت و الگویی برای زن مسلمان در همه‌ی دوران‌هاست. کیفیت رفتار رسول خدا (ص) با فاطمه (س)، معیار رفتار با زن و مادر شد؛ آن‌گاه که پیامبر (ص) هر بار با ورود فاطمه (س) از جا برمی‌خاست، دست او را می‌بوسید و او را در جای خویش می‌نشاند [4]. این رفتار نه تشریفاتی ظاهری، بلکه اعلان عمومی حرمت، کرامت و شخصیت زن بود.

از نگاه قرآن نیز مادر جایگاهی بی‌بدیل دارد؛ چنان‌که می‌فرماید: «وَوَصَّیْنَا الإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا…» (احقاف: 15) [5]؛ و در ادامه با ذکر رنج بارداری و زایمان، بار مادر را بر دوش هر انسان یادآور می‌شود. این آیه دقیقاً در روز ولادت فاطمه (س) معنایی تازه پیدا می‌کند؛ زیرا او الگویی کامل برای «مادرِ رسالت» و «مادرِ امامت» شد، زنی که نه‌تنها حسن و حسین (ع) را تربیت کرد، بلکه سلسله‌ی امامت، از دل وجود او امتداد یافت.

ولادت فاطمه (س)، روزی است که مسلمانان امروز آن را «روز زن و مادر» می‌نامند؛ زیرا شخصیت، عقل، معنویت، جهاد، خانه‌داری، تربیت فرزند، عدالت‌خواهی و حیا را در وجود او می‌بینند. او نه در حصار خانه محدود شد و نه در غوغای اجتماع هویت خویش را از دست داد. او در خطبه‌ی فدکیه، گویاترین دفاع از حق و عدالت را ایراد کرد [6]؛ و در خانه، سرچشمه‌ی محبت و آرامش برای همسر و فرزندان بود. این تلفیقِ «عاطفه» و «عقل»، «مقاومت» و «لطافت»، الگویی است که اسلام برای زن مسلمان ارائه کرده است.

برگزاری روز زن و مادر، اگر بر اساس الگوی فاطمی باشد، تنها یک یادبود سالانه نیست؛ بلکه بازخوانی فلسفه‌ی وجودی زن در اسلام است. در این روز، مسلمانان نه‌فقط تولد دختر پیامبر (ص)، که تولد یک مکتب را گرامی می‌دارند؛ مکتبی که زن را محور خانواده، اساس تربیت نسل‌ها، و قلب تپنده‌ی تمدن ایمانی می‌داند.

بدین‌سان، 20 جمادی‌الثانیه، سال هشتم قبل از هجرت، نه فقط روز ولادت یک بانوی آسمانی، بلکه لحظه‌ای است که حقیقتِ زن، از زیر غبار جاهلیت بیرون آمد و با نور فاطمه (س) به جهان عرضه شد. بزرگداشت این روز، احیای همان نوری است که پیامبر (ص) در ستایش آن فرمود: «إنّما سُمّیت فاطمةُ فاطمة لأنّ الله فطمها وفطم من أحبّها من النار» [7]؛ نوری که اگر بر آسمان‌ها افشان شود، جهانی را دگرگون می‌کند.

روز زن و مادر در اندیشه‌ی اسلامی، ریشه در ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) دارد؛ بانویی که رسالت، امامت، اخلاق و تمدن اسلامی، همگی از دامان او افاضه یافته‌اند. او شاخص‌ترین الگوی کرامت زن است؛ الگوی زنی که عقل و ایمان را با عاطفه و مهر درآمیخته و با رفتار، گفتار و معنویت خویش مسیر تاریخ را تغییر داده است. بزرگداشت این روز، در حقیقت بزرگداشتِ «انسانیتِ زن» و تجدید عهد با الگوی فاطمی است؛ الگویی که می‌تواند جامعه‌ی امروز را نیز از بحران‌های اخلاقی و خانوادگی نجات دهد.

به گزارش تسنیم، امروز نیز هر بار که سالروز ولادتش فرا می‌رسد، دل‌ها همان عطر نخستین را احساس می‌کنند؛ عطری از جنس پاکی، ایثار و مادری. او که آمدنش آغاز فصل تازه‌ای برای مؤمنان بود، همچنان الهام‌بخش زنانی‌ست که کرامت و نجابت را چراغ راه خود کرده‌اند و جوانانی که در جستجوی معنا، به دامان نورانی‌اش پناه می‌آورند.

ولادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، نه فقط یک مناسبت تاریخی، بلکه یادآور روزی‌ست که خداوند به جهان لبخند زد؛ روزی که بهترین بانوی عالم، با قلبی مملو از نور و رسالتی بزرگ، پا به خاک سرد زمین گذاشت تا آن را گرمِ مهر خویش کند.

پی‌نوشت (منابع)

[1] صحیح بخاری، ج 5، ص 24؛ صحیح مسلم، ج 7، ص 142.

[2] قرآن کریم، سوره تکویر، آیات 8 و 9.

[3] صحیح بخاری، ج 4، ص 210.

[4] سنن ترمذی، ج 5، ص 701؛ مستدرک حاکم، ج 3، ص 154.

[5] قرآن کریم، سوره احقاف، آیه 15.

[6] بلاغات النساء، ص 23؛ الاحتجاج طبرسی، ج 1، ص 99.

[7] معانی الأخبار، شیخ صدوق، ص 107؛ بحار الأنوار، ج 43، ص 4.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری تسنیم