کریم باقری، اسطوره فوتبال ایران، در شرایطی غیرمنتظره به بازی ملی نرسید که سرمربی تیم مجبور شد در هتل بچهاش را بخواباند و به او فرصت بازی بدهد؛ داستانی که کمتر کسی میداند.
کریم باقری یکی از چهرههای ماندگار و پرافتخار فوتبال ایران است؛ مردی که داستان زندگیاش پر از لحظات هیجانی و غیرمنتظره است. او که متولد 1 اسفند 1352 در شهر تبریز است، سالها در میدانهای بزرگ فوتبال درخشید و نامش را در تاریخ فوتبال ایران جاودان کرد.
بزرگترین افتخارات کریم باقری به دوران بازی او در تیم ملی ایران و باشگاههایی مثل تراکتور، کشاورز، آرمینیا بیلهفلد آلمان، النصر امارات، چارلتون انگلستان، السد قطر و پرسپولیس بازمیگردد. هر جا که توپ گرد در دستان او میدیدیم، یک درخشش تازه در انتظارمان بود. جالب اینکه او با 50 گل ملی در کارنامه، جایگاه دومین گلزن برتر تیم ملی ایران را کسب کرده است. بهحق میتوان او را یکی از ستارههای بینظیر کشور دانست.
لقبهایی که از قلب هواداران آمد
کریم باقری از سوی علاقهمندان فوتبال به عنوان «زیدان آسیا» شناخته شده است؛ لقبی که عمق مهارت و قدرت او در بازی را نشان میدهد. علاوه بر آن، در سال 1387، طی مراسم انتخاب برترینهای فوتبال ایران، او به عنوان مرد سال فوتبال کشور معرفی شد. هواداران پرسپولیس نیز با قلبی مملو از عشق به فوتبال، به او لقب «شاه کریم» دادند.
یک چهره ملی، داستانهایی انسانی
اما زندگی کریم باقری فقط محدود به زمین فوتبال نیست؛ همانند هر انسانی، داستانهای شخصی او نیز در کنار حرفهاش جذابیت خاص خود را دارد. ماجراهایی که بیانگر گذر او از چالشهای متعدد زندگی است، همچنان الهامبخش طرفداران قدیمی و جدید اوست. آیا حقیقت زندگی پشت چهره شناختهشده این ورزشکار سرشناس را میدانید؟ شاید هرگز آن را زمزمه نکردهاید، اما داستانهای او همچنان رازآلود باقی میماند.
منبع: رکنا
بدون دیدگاه