نیمه آذر ۱۳۸۴، خبری کوتاه اما دردناک به تحریریهها رسید؛ سقوط هواپیمای حامل خبرنگاران که هیچیک از ۹۴ سرنشین زنده نماندند و اثری جاودانه بر رسانهها گذاشت.
به گزارش نمابان و به نقل از ایسنا، نیمه آذر ۱۳۸۴، هوا هنوز بوی زمستان نگرفته بود. حوالی ظهر بود که ناگهان، خبری کوتاه اما سنگین به تحریریهها رسید؛ هواپیمای حامل جمعی از خبرنگاران، در همان ابتدای پرواز سقوط کرده است. دقایقی نگذشته بود که خبر تکمیل شد؛ هیچیک از ۹۴ سرنشین زنده نماندهاند. همان جمله کوتاه، مثل خنجری بر قلب اهالی رسانه فرود آمد و برای ایسناییها معنا و عمقی دیگر داشت: دو تن از همکارانشان در میان جانباختگان بودند.
هواپیمای C-۱۳۰ که خبرنگاران را برای پوشش رزمایش نظامی راهی چابهار کرده بود، دچار نقص فنی شد و هنگام بازگشت به مهرآباد، بر فراز شهرک مسکونی «توحید» در حوالی سهراه آذری سقوط کرد. خلبان تا آخرین لحظه کوشیده بود هواپیما را از ساختمانها دور نگه دارد، اما برخورد یکی از بالها با یک بلوک مسکونی، آتشی بزرگ در دل شهر برافروخت؛ آتشی که ساعتها زبانه میکشید و لحظهبهلحظه خبرهای تلختری به گوش میرسید.
آن روز، دفتر مرکزی ایسنا حالوهوای دیگری داشت. تحریریه در تکاپوی آمادهسازی جشن سالگرد فعالیت خبرگزاری بود. لبخند، خستگی شیرین کار، ایدههای تازه؛ همه چیز بوی امید میداد. اما تنها با چند تماس، این شور فرو ریخت و سکوتی عجیب، سنگین و درهمشکننده جای آن را گرفت. ایسنا، در آخرین شبِ ششمین سال فعالیتش، به سوگ دو جوان خود نشست: محمدحسن قریب، عکاسی که در هر فریمش جهان را دقیقتر میدید و اسماعیل عمرانی، خبرنگاری پرجنبوجوش که خبر را نه فقط ثبت که زندگی میکرد.
سالها گذشته است. در این دو دهه، بارها حادثههای تلخ سقوط هواپیما در رسانهها مخابره شده و هر بار، قلم خبرنگاران از اندوه لرزیده است. اما سنگینی C-۱۳۰ از جنسی دیگر است؛ حادثهای که برای اهالی رسانه، فقط روایت یک سانحه نبود، گواهِ از دست دادن دوستانی بود که کنارشان نفس میکشیدند، کار میکردند و رؤیاهای حرفهای میساختند.

دو جوان، دو مسیر، یک سرنوشت روشن
حسن قریب، اگر امروز بود، ۴۷ ساله میشد. جوانی از نکا که با پشتکار و سختکوشی از کارگری در ساختمانسازی و کورههای آجرپزی به رتبه ۳۰ کنکور و رشته عکاسی دانشگاه هنر رسیده بود. او از تیر ۱۳۸۲ وارد ایسنا شد و با ثبت تصاویر اثرگذار از دیدارهای رسمی، محرومیتهای اجتماعی و فجایع طبیعی، به یکی از چهرههای مستعد عکاسی خبری بدل شد. کسب رتبه نخست در دوازدهمین جشنواره مطبوعات تنها بخشی از مسیر رو به رشد او بود.
اسماعیل عمرانی، تنها ۲۵ سال داشت. متولد عنبرآباد جیرفت؛ تجربهکرده زخم زلزله بم و از فعالان طرح اسکان موقت زلزلهزدگان. او سال ۸۳ فعالیت رسانهای خود را در ایسنا منطقه کویر آغاز کرد و تصاویرش از زلزله زرند جزو نخستین ثبتهای آن حادثه بود. عمرانی خیلی زود به دفتر مرکزی آمد و در مأموریت چابهار، پروازش در میانه راه متوقف شد؛ پروازی که او را در آسمان خاطرهها جاودانه کرد.

پرواز همچنان ادامه دارد
امروز، در بیستوششسالگی ایسنا، هر خبر تازه، هر گام رو به جلو و هر تلاش جمعی، بر شانه کسانی استوار است که در مسیر حقیقتگویی ایستادند؛ چه آنان که امروز در تحریریهها قلم میزنند و چه آنان که نامشان در دل تاریخ ایسنا ثبت شده است.
یاد حسن قریب و اسماعیل عمرانی ـ و تمامی مسافران آن پرواز ـ نه فقط سوگ یک حادثه، که چراغ راهی است برای روزهای سخت اطلاعرسانی. آنها یادآورند که خبرنگاری، حرفهای است که گاهی سنگینترین خبر را باید از دستِ خود آغاز کرد.
ایسنا، با یک بال خاطره و یک بال امید، همچنان در آسمان حقیقت پرواز میکند؛ ایستاده، باتجربه و سربلند و هرگز فراموش نمیکند آنان را که برای آگاهی، جانشان را هدیه کردند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
بدون دیدگاه