آیا دانشجوی امروز هنوز صدای تاثیرگذار جامعه است؟ بررسی چالش‌های مدرک‌گرایی و مهارت‌محوری

آیا دانشجوی معاصر، همان نقش روشن‌گر و اثرگذار گذشته را با همان شور و اشکال پیشین ایفا می‌کند؟ برای پاسخ به این پرسش‌های اساسی و شنیدن صدای نسل جدید دانشگاهی، میزگردی به مناسبت روز دانشجو با حضور جمعی از دانشجویان فعال و دغدغه‌مند از رشته‌های مختلف تحصیلی در نمابان و به نقل از ایسنا برگزار شد.

کت و شلوار فیت ناصر ملک‌مطیعی و فردین رفقای صمیمی تصویری جالب از ناصر ملک مطیعی را در کنار فردین و با تیپ خاص در دهه ۵۰ مشاهده می کنید. در دهه ۵۰

در این گفت‌وگو، آن‌ها از نگاه خود به مفهوم “رسالت دانشجویی”، “عوامل مؤثر بر کاهش یا تغییر کیفیت مشارکت‌های جمعی”، “موانع پیش‌روی نقش‌آفرینی مؤثر” و همچنین مهم‌ترین دغدغه‌های صنفی و آموزشی می‌پردازند که در ادامه می‌آید.

* به نظر شما رسالت و نقش یک دانشجو در جامعه چیست؟ آیا دانشجو همان نقش روشنگر و اثرگذار گذشته را دارد؟

دانشجوهای امروز نتیجه محورتر شده‌اند

محمدجعفر ارجمندنیا دانشجوی رشته کارشناسی ارشد مهندسی عمران با حضور در میزگرد دانشجویی ایسنا ضمن تبریک روز دانشجو در پاسخ به این سوال گفت: به نظرم نقش دانشجو اثرگذارتر و روشن‌تر شده و از رفتارهای هیجان‌محوری که در دهه‌های گذشته از آن‌ها می‌دیدیم کاسته و دانشجوهای امروز نتیجه محورتر شده‌اند. دلیل این اتفاق این است که نسل‌های گذشته از دانشگاه رفته‌اند و نسل دهه ۷۰ و ۸۰ وارد فضای دانشگاه شدند. در بحث کاهش پویایی و مطالبه‌گری دانشجویان، منظور از نتیجه محور شدن دانشگاه همین است. وقتی از دانشگاه وارد جامعه می‌شویم می‌بینیم که مدرک تحصیلی مهارتی به دانشجو اضافه نکرده است و جامعه امروز ما در کنار مدرک، به مهارت نیاز دارد و می‌بینیم که در بسیاری از بازارکارها مهارت در اولویت است نه مدرک. وقتی دانشجو فقط به دنبال نتیجه باشد، ممکن است با مدرک تحصیلی فقط ۲۰ درصد موفقیت را به دست بیاورد. از طرفی در دهه‌های گذشته دانشجویان، دانشجویان مطالبه‌گری بودند اما چه کسی قرار است پاسخ این مطالبه‌گری‌ها را بدهد؟ و آیا پاسخی به این مطالبه‌گری‌ها داده شده یا خیر؟. وقتی که مطالبه‌گری دانشجو پاسخ داده نشود یا اعتراض او با فقط با یک سر تکان دادن پاسخ داده شود، قطعا مطالبه‌گری او کمتر می‌شود و بیشتر به دنبال مهارت‌هایی می‌رود که می‌تواند خارج از دانشگاه به دست بیاورد.

دانشجو هنوز زنده است

سارا موسوی‌زاده دانشجوی کارشناسی رشته مشاوره در این میزگرد در پاسخ به این سوال اظهار کرد: به نظر من یک دانشجو در جامعه امروز همچنان نقش روشنگر و اثرگذار گذشته را دارد اما برای اینکه این نقش بهتر دیده شود باید فرصت بیشتری به دانشجو داده شود. دانشجو قدرت تحلیل دارد و می‌تواند مسائل اجتماعی علمی و حتی سیاسی را از زاویه دیگر بررسی کند اما اگر فضا برای بیان دیدگاه‌ها، مشارکت در تصمیم‌ها و حضور موثر در محیط دانشگاه فراهم نباشد این خلاقیت‌ها استفاده نمی‌شود؛ پس دانشجو هنوز زنده است، فقط باید شرایط و فرصت‌های بیشتری برای شکوفایی مهیا شود.

در دانشگاه باید جلساتی با فضای امن برگزار بشود

فاطمه شریفات، دانشجوی کارشناسی رشته مشاوره در این میزگرد در این خصوص گفت: نقش روشنگر دانشجو به نظر من نسبت به قبل خیلی کمتر شده است. مثلاً ما دانشجویان صحبت می‌کنیم ولی هیچ‌کس عملی انجام نمی‌دهد. در این شرایط دلسرد می‌شوند و در بیشتر کارگاه‌های آموزشی شرکت نمی‌کنند. اگر در دانشگاه هر هفته یا هر ماه یک جلسه‌ای با فضای امن برگزار بشود و بچه‌ها بتوانند راحت صحبت کنند خیلی خوب است. باید یک نشست راحتی برای دانشجویان داشته باشیم تا بیایند و صادقانه، درست و جانانه صحبت کنند. دانشجویان دانشگاه ما فعال هستند ولی به آن‌ها آن اجازه داده نمی‌شود که همان‌گونه که هستند خودشان را بیان کنند. مثلاً من خودم در بخش رسانه و کتاب هستم اما ظرفیت کافی در این زمینه‌ها نداریم. حتی اگر بخواهیم فعالیتی داشته باشیم، از درسمان عقب می‌افتیم. بعضی از اساتید با ما راه نمی‌آیند تا ما فعالیت‌های درستی داشته باشیم. به نظر من قبلاً دانشجوها بهتر می‌توانستند فعالیت کنند.

خودسازی، آگاهی‌بخشی و مشارکت سازنده رسالت دانشجوست

سید امین فاضلی مطلق دانشجوی کارشناسی رشته مدیریت صنعتی در این میزگرد در این پاسخ به این سوال اظهار کرد: رسالت دانشجو در سه محور “خودسازی، آگاهی‌بخشی و مشارکت سازنده” تعریف می‌شود. امروزه اگرچه شکل اثرگذاری دانشجو تغییر کرده، اما نقش روشنگرانه دانشجو از بین نرفته است. دانشجوی امروز می‌تواند با تسلط بر فضای دیجیتال، تولید محتوای علمی و تمرکز بر حل مسائل محلی، در مقیاسی ملموس‌تر تاثیر بگذارد. بنابراین با وجود چالش‌های جدید، اگر دانشجو بر دانش عمیق، اخلاق حرفه‌ای و عملگرایی تمرکز کند، می‌تواند نقشی حتی کاربردی‌تر از گذشته ایفا کند.

* چرا به نظر می‌رسد بخشی از دانشجویان امروز نسبت به مسائل عمومی بی‌تفاوت‌تر شده‌اند؟

احساس بی‌تاثیری

سارا موسوی زاده در این رابطه گفت: به نظر من این موضوع به دلیل فرهنگ فردگرایی است. یعنی اینکه دانشجو تمرکز را بر آینده خود می‌گذارد و کمتر به مسائل اینچنینی می‌پردازد. موضوع دیگر فشارهای درسی و اقتصادی هستند که باعث می‌شوند تا دانشجو از مسائل عمومی و فرهنگی فاصله بگیرد. برای مثال دانشجویان ممکن است به مسائل فرهنگی خیلی اهمیت ندهند زیرا بیشتر درگیر مسائل زندگی خود هستند تا مسائل عمومی. نکته دیگر احساس بی‌تاثیری است؛ یعنی اینکه دانشجو نظر خود را بیان می‌کند اما می‌بیند که نظر وی اعمال نمی‌شود و این انگیزه دانشجو را کم می‌کند.

سازوکار مشارکت واقعی وجود ندارد

شریفات نیز اظهار کرد: ما دانشجوها بی‌تفاوت نیستیم؛ بلکه وقتی مشکلات خوابگاه، تغذیه، شهریه و رفاه جدی گرفته نمی‌شود و سازوکار مشارکت واقعی وجود ندارد، انگیزه ما برای حضور و مشارکت در مسایل مختلف کاهش می‌یابد.

فاضلی نیز تصریح کرد: دانشجویان امروز به دلایل متعددی مانند فشارهای معیشتی، اقتصادی و نگرانی‏های شغلی، احساس بی‌اثری در تغییر مسائل کلان و غرق شدن در فضای مجازی فردگرا، به نظر می‌رسد به سمت بی‌تفاوتی نسبی به مسائل عمومی رفته‌اند. در واقع دانشجوی امروز فرصت فکر کردن به چنین مسائلی را ندارد. شاید دانشجو بی‌تفاوت نباشد اما این دلایل به خصوص بی‌اثری در تغییر مسائل کلان باعث شده تا دانشجویان بیشتر به فکر حل مشکلات خود باشند تا مسائل جامعه.

* آیا احساس می‌کنید دانشجو باید درباره مسائل ملی (اقتصاد، محیط‌زیست، سیاست، فرهنگ) اظهار نظر کند؟ دانشجویان چگونه می‌توانند نظر خود را به مسئولین برسانند؟

ارجمندنیا در پاسخ به این سوال گفت: دانشجو به دنبال دانش است و برای پی بردن به تمامی مسائل و بعدهایی که در جامعه درگیر آن می‌شود باید تحقیق کند و به دنبال علم باشد. دانشجو برای اینکه بتواند جامعه مطلوب‌تری در آینده تشکیل دهد باید در این مسائل شرکت کند. دانشجو می‌تواند از طریق تشکل‌ها و انجمن‌ها و شوراهای دانشجو نظر خود را به مسئولین برساند و مسایل و دغدغه‌های خود را منتقل کند.

موسوی‌زاده نیز در این خصوص بیان کرد: به نظر من دانشجو باید درباره مسائل ملی و سیاسی اظهارنظر کند اما اظهارنظر وی باید آگاهانه باشد. هر دانشجویی هر مساله‌ای را از زاویه‌ای بررسی می‌کند.

دانشگاه باید دانشجو را برای بازار کار آماده کند

شریفات نیط اظهار کرد: به نظر من کلاً فرق دانشجو و دانش‌آموز در همین است. محیط مدارس خیلی بسته است و هیچ‌کس نمی‌تواند هیچ اظهارنظری کند اما در دانشگاه به دلیل اینکه این فضا بازتر است، دانشجو در رشته خودش می‌تواند اظهار نظر کند. این موضوع باز هم برمی‌گردد به همان انجمن‌ها و اگر انجمن‌ها دستشان باز باشد قطعاً می‌توانند برای آن دانشجوها یک فضای امنی را ایجاد کنند تا دانشجو نظرات خود را بیان کند اما وقتی دانشجو انجمن و مدیر گروه خود را نمی‌شناسد و با آن‌ها هیچ ارتباطی برقرار نمی‌کند، چگونه می‌تواند به این موقعیت دست پیدا کند. ما دانشجوها یک شهروندی هستیم که آینده در دست ماست و اگر ما را ببینند و از ظرفیت ما به درستی استفاده کنند، ما می‌توانیم در خود دانشگاه رزومه جمع کنیم و ممکن است حتی بتوانیم پس از فارغ‌التحصیلی بر سرکار برویم. به نظرم دانشگاه باید دانشجو را برای بازار کار آماده کند. دانشجو باید پرسش‌گر، نقدکننده و ارائه‌دهنده راه‌حل باشد و حق دارد درباره مسائل ملی، دانشگاهی و صنفی اظهار نظر کند اما بدون جایگاه و ابزار واقعی، این حق به شعار تبدیل می‌شود.

حق اظهارنظر دانشجو یک حق شهروندی است

فاضلی نیز در این رابطه افزود: دانشجو به عنوان یک روشنفکرِ در حال تحصیل، حق دارد تا نسبت به مسائل ملی آگاه باشد و دیدگاه آگاهانه خود را بر پایه مطالعه و تحلیل علمی ابراز کند. این اظهارنظر نه تنها یک حق شهروندی است، بلکه او می‌تواند با ارائه نگاه تازه و نقادانه، به اصلاح امور کمک کند. دانشجویان می‌توانند از طریق شیوه‌های قانونمند مانند شرکت در نشست‌های هم‌اندیشی با مسئولان دانشگاه، نوشتن مقالات علمی – تحلیلی، امضای نامه‌های جمعی مبتنی بر استدلال، استفاده از ظرفیت شوراهای صنفی و انجمن‌های علمی و همچنین مشارکت در رسانه‌های دانشجویی، دیدگاه‌های خود را به شکلی سازنده و مؤثر به گوش تصمیم‌گیران برسانند. کلید موفقیت در این مسیر، ارائه نظرات به صورت مستند، محترمانه و همراه با پیشنهادهای عملی است تا امکان گفت‌وگو و تأثیرگذاری فراهم شود.

*مطالبه‌گری چه زمانی موثر است؟

ارجمندنیا در پاسخ به این سوال گفت: طرف مقابل مطالبه‌گری مهم است و مدیری که قرار است جواب مطالبه‌ها را بدهد باید نسبت به این مسائل دغدغه‌مند باشد. یکی از دلایل کمتر شدن مطالبه‌گری دانشجویان همین مسئله است که مدیری نبوده که جوابگوی درخواست‌های دانشجویان باشد.

مطالبه‌گری باید منطقی و با حفظ احترام باشد

موسوی‌زاده نیز افزود: به نظر من مطالبه‌گری زمانی موثر است که براساس اطلاعات درست و به صورت جمعی انجام شود. برای مثال با انجمن‌های صنفی و دانشجویی صحبت کنیم. گفتگو باید منطقی باشد و طرف مقابل باید احساس همکاری کند نه احساس مقابله. با این حال من معتقدم مطالبه‌گری باید منطقی و با حفظ احترام همراه باشد.

فاضلی نیز در یان رابطه خاطرنشان کرد: مطالبه‌گری زمانی مؤثر است که مبتنی بر آگاهی، قانون‌مندی و پیگیری مداوم باشد. به عبارت دیگر، باید به یک گفت‌وگوی هدفمند تبدیل شود و نه یک تقابل احساسی. مطالبه باید مشخص باشد، از طریق کانال‌های رسمی و قانونی مانند شوراهای دانشجویی، نامه‌نگاری رسمی یا جلسات حضوری مطرح شود و همراه با پیشنهادهای عملی برای حل مساله باشد. همچنین، مطالبه‌گری مؤثر نیازمند اتحاد و همراهیِ گروهی است تا صدای جمعی قوی‌تری شکل بگیرد و پیگیری آن با ادب و احترام اما با ثبات همراه باشد. مطالبه‌گری زمانی ثمربخش است که طرف مقابل احساس کنند این خواسته، منطقی، مشروع و در جهت بهبود سیستم است.

*چه عواملی و موانعی باعث کاهش مشارکت دانشجویان در فعالیت‌های جمعی یا انتخابات دانشگاهی شده است؟

ارجمندنیا در پاسخ به این سوال اظهار کرد: دانشجویان امروز از زمانی که دانشگاه را شروع می‌کنند درگیر مسائل مالی می‌شوند که بخشی از آن به دلیل شرایط جامعه است. با بسیاری از دانشجوها که صحبت کردم می‌دیدم که مسائل مالی خیلی برای آن‌ها مهم بود. پذیرفته شدن حرف آن‌ها و اینکه بدانند آیا مسئولین می‌توانند آن نیاز را به درستی برآورده کنند یا اینکه آیا این یک نیاز واقعی است یا یک کنش لحظه‌ای است. مدیر باید تدبر درستی داشته باشد و بتواند در مقابل این‌ها به گفتمان بپردازد در غیر این صورت مشارکتی از سوی دانشجویان برای رفع این بحران‌ها دیده نخواهد شد. دلیل این عدم مشارکت بیشتر از سوی مسئولین دیده می‌شود زیرا آن‌ها این فضا را برای دانشجویان فراهم نمی‌کنند تا دانشجو بتواند در این زمینه ایفای نقش کند.

موسوی‌زاده نیز گفت: دانشجو بعضی وقت‌ها فرصت صحبت کردن را ندارد و فضایی که باید برای یک دانشجو در نظر گرفته شود نیست. دانشجو اکثرا نمی‌تواند نظر خود را آزادانه بیان کند. یکی دیگر از مسائل، مسائل اقتصادی است و از این لحاظ به دانشجو فشار وارد می‌شود و همه تمرکز خود را برروی کار و درس می‌گذارد فرصتی برای فکر کردن به مسائل عمومی و فرهنگی ندارد زیرا شرایط اقتصادی واقعا سخت است و نه تنها خود دانشجو بلکه خانواده وی نیز تحت این فشارها هستند. این موضوع برای دانشجوهای خوابگاهی که در شهر دیگر قرار دارند سخت‌تر است و کمتر می‌توانند در این فعالیت‌ها مشارکت داشته باشند.

شریفات در این رابطه گفت: یکی از عوامل می‌تواند این باشد که دانشجو ضمانتی برای موفقیت‌اش در این کار نمی‌بیند. مثلا من در دانشگاه فعالم و خانواده‌ام می‌پرسند آیا کارتی داری یا…. آن‌ها فکر می‌کنند که من به خاطر این کار دستمزد می‌گیرم اما این‌جوری نیست و ما در ازای فعالیت‌ها کارتی یا دستمزدی دریافت نمی‌کنیم. پدرم می‌گوید که اگر وقتت را می‌گذاری، باید در قبال وقتی که صرف می‌کنی چیزی به ارزش‌هایت اضافه شود. این موضوع فقط مختص من نیست. در دانشگاه کانون‌ها و انجمن‌های زیادی داریم. بچه‌ها خیلی هم کار و تلاش می‌کنند، اما آن‌گونه که باید کارشان دیده نمی‌شود.

کاهش مشارکت ناشی از عوامل فردی و ساختاری است

فاضلی تصریح کرد: کاهش مشارکت دانشجویان در فعالیت‌های جمعی و انتخابات دانشگاهی عمدتا ناشی از ترکیبی از عوامل فردی و ساختاری از جمله فشارهای اقتصادی و اشتغال است که زمان و انرژی را محدود می‌کند. احساس بی‌تأثیری نسبت به نتیجه مشارکت، ضعف در اطلاع‌رسانی و شفافیت درباره عملکرد نهادهای دانشجویی، محدودیت‌های عملی و بی‌ثباتی مقررات فعالیت‌ها و همچنین افزایش گرایش به اولویت‌های فردی و فضای مجازی غیرتعاملی از جمله این عوامل می‌توانند باشد. این عوامل در کنار کاهش اعتماد به سازوکارهای موجود، انگیزه مشارکت را کاهش داده‌اند.

*احساس می‌کنید که دانشگاه می‌توانست در کدام رویداد یا بحران اخیر کشور نقش موثرتری داشته باشد؟

لزوم مشارکت جامعه دانشگاهی در حل بحران آب و آلودگی هوا

موسوی‌زاده در پاسخ به این سوال اظهار کرد: جامعه دانشگاهی می‌تواند در بحران آب و آلودگی هوا نقش تاثیرگذارتری داشته‌ باشد و راه‌حل‌های دانشگاهی و علمی می‌تواند در این موارد موثرتر باشند. به نظر من سمت این موضوعات حرکت کنند و از دانشگاه برای مشارکت و ارائه راه‌حل‌ها و طرح‌ها در خصوص این مسائل درخواست شود. به نظر من این رابطه باید دوطرفه باشد و دانشجو وقتی حرف خود را می‌زند، حرفش شنیده و عملی شود.

شریفات نیز در این زمینه گفت: به نظر من در تمام بحث‌ها می‌توانند تاثیرگذار باشد. برای مثال در خصوص آلودگی هوا اگر چند دانشجو را بیاوریم، ممکن است نظراتی ارایه دهند که حتی خود مسئولین به آن نرسیده باشند. اگر در تمام رشته‌ها از دانشجویان‌(مرتبط با رشته) استفاده شود، آن را مثمر ثمر می‌دانم. متاسفانه در این زمینه‌ها از دانشجویان استفاده نمی‌شود و من انتظار دارم تا ما دانشجویان را بیشتر ببینند و به صحبت‌های ما گوش دهند و به آن‌ها عمل کنند.

*آینده نقش‌آفرینی دانشجویان در تحول جامعه را چطور می‌بینید؟

موسوی زاده در پاسخ به این سوال تصریح کرد: من آینده نقش‌آفرینی دانشجویان را فعال و اثرگذار می‌بینم، به دلیل اینکه امروزه خیلی از مسائل کشور از محیط‌زیست تا مشکلات محلی با حضور داوطلبانه، خلاقانه و جهادی دانشجویان قابل حل هست. هر جا دانشجویان وارد میدان شدند چه خدمات‌رسانی، چه کارهای علمی نتیجه ملموسی دیده شده است. دانشجوی مسئول کسی است که منتظر درست شدن اوضاع نمی‌ماند و خودش با فکر و عمل به جلو پیش می‌رود و اوضاع را بهتر می‌کند و باید دغدغه‌مند و پرس‌وجوگر باشد.

فاضلی نیز گفت: آینده نقش‌آفرینی دانشجویان در تحول جامعه را می‌توان چندوجهی و مبتنی بر اقدام عملی تصور کرد. دانشجویان امروز با ترکیب دانش تخصصی، فناوری و حس مسئولیت اجتماعی، احتمالاً بیش از گذشته در حل مسائل مانند محیط‌زیست تاثیر خواهند گذاشت. آن‌ها می‌توانند از طریق تکنولوژی، فضای مجازی و یا شبکه‌های اجتماعی گسترده ایده‌ها را مطرح و یکپارچه ‌کنند، با ابتکارات کوچک اما اثرگذار تغییر ایجاد کنند تا ارتباط بین دانشگاه، صنعت و جامعه را پررنگ‌تر کنند.

*مهم‌ترین مشکلات صنفی امروز دانشجویان را چه می‌دانید (خوابگاه، تغذیه، رفاه، شهریه، امکانات…)?

موسوی‌زاده ‌کیفیت و قیمت خوابگاه را یکی از مشکلات دانشجوهای خارج از شهر دانست که ‌ هر ترم هزینه خوابگاه بیشتر می‌شود و گفت: با این وجود کیفیت خوابگاه همان است و هیچ امکانات خاصی در اختیار ما قرار نمی‌گیرد. مورد دیگر غذای سلف است و تنوع و کیفیت غذاها پایین است. امسال تغییراتی داده شده اما متاسفانه آن چیزی که انتظارش را داشتیم نبوده و کیفیت غذاها به سطح مطلوبی نرسیده است. بحث دیگر کیفیت آموزش است. برای مثال جمعیت کلاس‌ها بالا است و سیستم‌ خنک‌کننده جوابگوی کلاس نیست. این موارد چیزهایی هستند که مستقیما بر روی آرامش‌ دانشجویان تاثیر می‌گذارد. با وجود تلاش‌های شوراهای صنفی و انجمن‌های دانشجویی برای پیگیری این مشکلات، گاهی احساس می‌شود صدای دانشجو شنیده نمی‌شود. با این حال من معتقدم اعتراض باید محترمانه و منطقی باشد و با مستندات دقیق، ارایه پیشنهادهای علمی و حفظ احترام همراه باشد.

شریفات نیز گفت: به عنوان دانشجویی که از خارج شهر به دانشگاه می‌آید کیفیت و بهداشت پایین خوابگاه‌ها یکی از دغدغه‌ها برای من است. علاوه بر کیفیت و بهداشت، هزینه بالای این خوابگاه‌ها باعث از دست رفتن آرامش می‌شود و این مورد مستقیما بر عملکرد تحصیلی ما اثر می‌گذارد. کیفیت پایین تغذیه، افزایش شهریه و کمبود امکانات رفاهی، از دیگر دغدغه‌های اصلی دانشجویان هستند که نیازمند توجه جدی مسئولان دانشگاهی است.

*چه نواقصی در بحث آموزش می‌بینید؟

ضعف انتقال تجربه و علم به نسل جدید

ارجمندنیا در مورد نواقص در بحث آموزش گفت: به عنوان دانشجوی کارشناسی ارشد بیشتر با اساتید دانشگاه در ارتباط هستیم تا محیط دانشگاه. در حال حاضر وضعیت دانشگاه نسبت به قبل بهتر شده و این نتیجه مطالبه‌گری خود دانشجویان است. چیزی که بسیاری از دانشجویان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، کیفیت تدریس اساتید است. در دانشگاه‌های مختلف اساتید مطرحی وجود دارند اما روش‌های انتقال علم و تدریس آن‌ها به نوعی سنتی است و مدرن نیست. با دانشجویان مختلفی که صحبت کردم، می‌دیدم که به این مطلب اشاره می‌کردند که انتقال تجربه و علم به نسل جدید ضعیف بوده و دانشجو نمی‌تواند مطالب را به خوبی فرا بگیرد. سپس وقتی که دانشجو با این مطالب در بازار کار به صورت عملی مواجه می‌شود، می‌بیند که این مطلب در دانشگاه تدریس شد اما استاد نتوانسته این مطلب را به خوبی منتقل کند.

موسوی زاده در این زمینه اظهار کرد: امکانات و تجهیزات ورزشی و آموزشی کم است و همه این‌ها روی انگیزه ما دانشجویان اثرگذار است و باعث می‌شود تا انگیزه‌ای که باید داشته باشیم را از دست بدهیم.

فاضلی نیز افزود: به عنوان محصل رشته مدیریت صنعتی، معتقدم تنها دروس تئوری کافی نیستند زیرا رشته مدیریت نیاز به تجربه و مهارت دارد. یکی از نواقص آموزشی، فاصله زیاد محتوای درسی با نیازهای واقعی بازار کار است که این مساله دانشجو را برای مواجهه با چالش‌های عملی مانند مذاکره، تصمیم‌گیری در شرایط ابهام یا رهبری تیم دچار چالش می‌کند. کمبود فرصت‌های کارآموزی مؤثر و پروژه‌های مبتنی بر حل مسائل صنعتی که موجب می‌شود دانشجویان نتوانند آموخته‌های تئوری را در محیط واقعی بیازمایند، از دیگر نواقص آموزشی به شمار می‌روند. در نهایت، روش‌های ارزشیابی سنتی مانند آزمون‌های حافظه‌محور نیز انگیزه یادگیری عمقی و مهارت‌افزایی را تضعیف می‌کند. این شکاف بین تئوری و عمل، دانشجویان را با انبوهی از مفاهیم نظری اما بدون توان پیاده‌سازی آن‌ها رها می‌کند. به نظر من دانشگاه‌ها و صنایع باید تفاهم‌نامه‌هایی داشته باشند تا بتوان از ظرفیت دانشجویان نهایت بهره را برد.

* مهارت آموزی دانشجو از چه اهمیتی برخوردار است؟

جامعه امروز به یک دانشجوی مهارتی نیاز دارد

ارجمندنیا در پاسخ به این سوال ایسنا گفت: بازار کار امروز مهارت‌ محور شده و وقتی به بازار کار نگاه می‌کنم، می‌بینیم که برخی افراد شاید مدرک تحصیلی بالایی نداشته باشند اما به دلیل مهارت‌هایی که در سال‌های گذشته یاد گرفته‌اند وضعیت بهتری نسبت به کسانی که فقط با مدرک از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اند دارند. موضوع خوبی که در دانشگاه اتفاق افتاده، این است که علاوه بر تحصیل دانشجویان، انجمن‌ها و تشکل‌های دانشجویان کارگاه‌های مهارتی در راستای رشته تحصیلی خود دانشجویان برگزار می‌کنند. این رشد خیلی خوبی بوده که ما در سال‌های اخیر به خصوص پس از کرونا خیلی مشاهده کردیم. بعد از کرونا، نیاز به یاد گرفتن مهارت‌های بازار کار بیش از پیش در دانشجویان احساس شد و دانشجو به دنبال چیزی می‌رود که بازار کار به آن نیاز دارد.

*نقش انجمن‌ها و تشکلات و کانون‌های دانشجویان در پیگیری مطالبه دانشجویان و حل مشکلات‌ آن‌ها

ارجمندنیا در مودر پیگیری مطالبات دانشجویان گفت: بهبود وضعیت نسبت به سال‌های گذشته به دلیل وجود این انجمن‌ها است و این انجمن‌ها هستند که باعث شدند تا روند کنشگری و مطالبه‌گری دانشجویان در این سال‌ها بیشتر شود.

موسوی‌زاده نیز در یان رابطه افزود: وقتی که ما مشکلات خود را با دبیر انجمن دانشجویی مطرح می‌کنیم، به نمایندگی از همه دانشجویان آن مساله را پیگیری و در این خصوص صحبت می‌کند. تا جایی که دیدم انجمن‌های دانشجویی فعال و پیگر مسائل ما بودند و در برگزاری کلاس‌ها و کارگاه‌ها نقش داشتند.

ما به دنبال شنیده شدن و اصلاح واقعی هستیم

شریفات نیز معتقد است که شوراها تا زمانی که اختیار واقعی نداشته باشند، نمی‌توانند نماینده واقعی دانشجویان باشند. ما دنبال تقابل نیستیم؛ بلکه به دنبال شنیده شدن و اصلاح واقعی هستیم.

فاضلی نیز اظهار کرد: انجمن‌ها و تشکل‌های دانشجویی نقش پل ارتباطی، نمایندگی جمع و تسهیل‌گری حل مساله را بین دانشجویان و مسئولان دانشگاهی/اجرایی ایفا می‌کنند. آن‌ها با سامان‌دهی و یکپارچه‌سازی خواسته‌ها، مطالبات پراکنده را به شکلی منسجم و مستند(از طریق برگزاری جلسات بحث، نظرسنجی و تهیه گزارش) به نهادهای تصمیم‌گیر منتقل می‌کنند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا