با وجود چالشهای بزرگ و محدودیت بودجه، ناسا در سال ۲۰۲۵ موفق به ثبت ۷ کشف پیشگامانه شد که چشمانداز بشر درباره کیهان را به کلی تغییر داد.
در میان چالشهای بیسابقه، اکتشافات ناسا در سال ۲۰۲۵ افقهای جدیدی را در علم و فناوری گشود. این دستاوردهای علمی مهم، چشمانداز ما را از کیهان و جایگاهمان در آن تغییر داد.
با وجود موانعی چون تعدیل نیرو و کاهش بودجه، سازمان فضایی آمریکا (ناسا) توانست به پژوهشهای خیرهکنندهای دست یابد. این موفقیتها اهمیت بیبدیل ماموریت اصلی ناسا در کاوش و نوآوری برای بشریت را بار دیگر ثابت کرد.
در ژوئیه ۲۰۲۴، مریخنورد استقامت (Perseverance) ناسا در دهانه جیزرو مریخ، سنگی غیرمعمول یافت که ممکن است نشانه حیات گذشته باشد. تحلیلهای اولیه در سپتامبر نشان داد سنگ چواوا فالز (Chevaya Falls) حاوی کربن آلی، گوگرد و فسفر است که مواد اولیه حیات و مواد معدنی مرتبط با متابولیسم میکروبی هستند. تأیید نهایی این کشف مهم نیازمند بازگرداندن نمونه به زمین است.
در ژوئن امسال، سیستم هشداردهنده ATLAS با حمایت ناسا، سومین شیء بینستارهای کشفشده را شناسایی کرد. این دنبالهدار که 3I/ATLAS نامگذاری شده، از یک سامانه ستارهای دوردست میآید و فرصتی نادر برای مطالعه نمونههایی از منظومههای دیگر فراهم میکند. ناسا در ۱۹ نوامبر دادهها و تصاویر فراوانی از آن منتشر کرد که جزئیات شگفتانگیزی مانند میزان بالای دیاکسید کربن و قدمت چشمگیر آن را آشکار ساخت.
الگوهای درخشان غیرعادی ستاره غولپیکر ابطالجوزا (Betelgeuse) سالها بود که ستارهشناسان را گیج کرده بود. اوایل امسال، تیمی از دانشمندان به رهبری استیو بی. هاول از مرکز تحقیقات ایمز ناسا، با استفاده از تلسکوپ Gemini North در هاوایی، وجود یک ستاره همدم کوچک را تأیید کردند. این کشف که در ژوئیه منتشر شد، سرانجام چرخه ۴۰۰ روزه و دوره ثانویه ۶ ساله تغییرات درخشندگی ابطالجوزا را توضیح میدهد.
تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، امسال قمری جدید را در مدار اورانوس کشف کرد. این قمر با نام موقت S/2025 U1، آنقدر کوچک و کمنور است که توسط فضاپیمای وویجر ۲ (Voyager 2) در پرواز نزدیکش به اورانوس (۴۰ سال پیش) شناسایی نشد. جیمز وب در اوایل فوریه با دوربین NIRCam آن را رصد کرد. این قمر ۲۹امین قمر اورانوس است و با قطری حدود ۱۰ کیلومتر، در لبه حلقههای داخلی اورانوس قرار دارد و وجود قمرهای پنهان بیشتری را در این غول گازی نشان میدهد.
ستارهشناسان با استفاده از دادههای تلسکوپ فضایی هابل ناسا و تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (VLT)، بزرگترین سیاهچاله کشفشده را یافتند. این سیاهچاله عظیم که در اوت منتشر شد، جرمی معادل ۳۶ میلیارد برابر خورشید دارد و در مرکز کهکشان نعل اسب کیهانی (Cosmic Horseshoe)، در فاصله ۵ میلیارد سال نوری از زمین قرار گرفته است. این کشف با ترکیب عدسی گرانشی و رصدهای تلسکوپی، محدودیتهای علمی را گسترش میدهد.
در سال ۲۰۲۳، ماموریت تاریخی OSIRIS-REx ناسا نمونههایی از سیارک بنو (Bennu) را به زمین آورد. تحلیلهای دانشمندان در اوایل سال جاری، وجود بقایای آبنمکی حاوی اسیدهای آمینه و پنج باز نوکلئوتیدی (سازنده RNA و DNA) را در این نمونهها آشکار کرد. همچنین، تیمی به سرپرستی یوشیهیرو فوروکاوا در ۲ دسامبر گزارش دادند که نمونههای بنو حاوی قند نیز هستند. این کشفیات قویاً نشان میدهد که سیارکهایی مانند بنو، مواد اولیه حیات را به زمین رساندهاند و از فرضیه جهان RNA پشتیبانی میکنند.
کاوشگر خورشیدی پارکر (Parker Solar Probe) ناسا سال گذشته با نزدیکترین پرواز خود به خورشید (۶.۱۲ میلیون کیلومتر)، تاریخساز شد. در ژوئیه امسال، ناسا تصاویر خیرهکنندهای را منتشر کرد که توسط WISPR گرفته شده بودند. این عکسها و ویدئوهای نزدیک، تاج خورشیدی را با جزئیات بیسابقهای نشان میدهند و بینشی با وضوح بالا از آبوهوای خورشیدی، از جمله پرتابهای جرم تاجی و بادهای خورشیدی، ارائه میدهند. این مشاهدات به دانشمندان کمک میکند پیشبینی آبوهوای فضایی را بهبود بخشند.
منبع: هفت صبح
بدون دیدگاه