سخنان جنجالی محمود سریع‌القلم درباره ممنوعیت ورود فقرا به سیاست و اقتصاد ایران!

به گزارش نمابان و به نقل از خبرگزاری تسنیم از قم، محمود سریع‌القلم در یک گفت‌وگوی اینترنتی، یکی از عوامل عدم توسعه ایران را وجود کارگزارانی دانسته‌ که به علت زندگی و رشد در خانواده‌های فقیر، فاقد تمکن و ظرفیت شخصیتی برای مدیریت سیاسی و اقتصادی هستند و گفته نباید اجازه داد کسی از طبقه فقرا وارد سیاست و اقتصاد شود.

آغاز واریز کالابرگ مرحله پنجم از امروز؛ دهک‌های اول تا سوم آماده واریز باشند

این سخن علاوه بر آنکه حاوی توهین و تحقیر طیفی از جامعه است، ادعایی است که نه دلیل علمی دارد و نه شواهد موجود آن را تأیید می‌کند. کافی است به آمریکا که توسعه آن مورد قبول آقای سریع‌القلم است، اشاره کرد که شمار بسیاری از سیاستمداران مشهورش، همچون آبراهام لینکلن، جیمی کارتر و نیکسون از خانواده‌های کارگر و کشاورز و … بوده‌اند. لینکلن در کودکی مجبور بوده است برای کمک به خانواده کار کند یا کارتر کشاورز‌زاده‌ای بوده که خانه‌شان فاقد امکانات اولیه شهری بوده است.

بلکه این ادعا بیشتر قابل اثبات است که اگر کسی با فقر زیسته و محرومیت را چشیده باشد، ریشه‌های بحران اقتصادی و عدالت اجتماعی را بهتر از نظریه‌پردازان می‌فهمند؛ چرا که فقرا تجربه زیست در بحران را در اختیار دارند و نظریه‌پردازان صرفاً بصورت تئوریک و روی کاغذ به این بحران‌ها توجه کرده‌اند.

 این سخن، چیزی غیر از تئوریزه کردن اشرافیت و سرمایه‌سالاری، کاربرد دیگری نیست. در نگاه اینان، آنچه سبب مزیت فردی بر فرد دیگر می‌شود، نه فضیلت دینی و اخلاقی و نه حتی هوش و درایت فطری، بلکه میزان دارایی و سرمایه‌ای است که می‌تواند با آن، رأی بخرد، دهانی را ساکت کند و دهانی را وادار به سخن متملقانه کند. طبیعی است که فقرا نمی‌توانند در انتخابات پول‌پاشی نموده و با رشوه، خریداری رأی کنند.

جالب اینکه این تفکر به سبب حاکمیت فکری و حزبی بر سه دوره از دولت‌ها در ایران پس از انقلاب اسلامی و به دلیل تصاحب مدیریتی بر معادن عمده و کارخانه‌های بزرگ، سال‌هاست اقتصاد کشور را اداره کرده‌اند و مردم به سبب حکمرانی صاحبان همین نظریه در دولت، روزبه‌روز به فقر نزدیک‌تر شده‌اند.

به نظرتان چقدر وقاحت لازم است که یک نظریه بعد از حکمرانی حداقل در سه دوره، اقتصاد کشور را فلج کند و بعد، صاحب آن نظریه، مشکلات را گردن فقرای جامعه بیندازد؟ و چقدر گستاخی لازم است که با تئوری‌های اقتصادی، جامعه را فقیرتر کنید و پس از آن، فقرای جامعه را محروم از درایت اقتصادی و سیاسی بدانید؟!

یادداشت از: حجت‌الاسلام سید احمد غفاری‌، عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری تسنیم