در روز ۱۳ جمادیالثانی، ایران به احترام مادران و همسران شهدا ایستاده است؛ روزی که یاد و نام حضرت امالبنین، نماد صبر و ایثار، بیش از همیشه در دلها زنده میشود.
به گزارش نمابان و به نقل از خبرگزاری تسنیم از بندرعباس، گمنامی تربت پاک حضرت زهرا، ایستادگی امالبنین و صبوری مادران شهدا، سه ضلع یک حقیقتاند در تقویم رسمی کشور نیز روز 13 جمادی الثانی، روز تکریم مادران و همسران شهدا نام گرفته و علت این نام گذاری این است که حضرت «امالبنین» همسر حضرت امیرالمومنین(ع) و مادر حضرت ابوالفضل العباس(ع) در چنین روزی روی در نقاب خاک پیچید و از این جهان کوچ کرد و در جوار رحمت حضرت حق آرمید.
در این روز ایران به احترام همه مادران و همسران شهدا، قامت ادب و عشق بسته است؛ بانویی که از مقام مادری، مکتب صبر و ولایت ساخت و نامش تا همیشه، نماد ایثار در تاریخ شیعه باقی ماند.
مادران شهدا نیز همان ادامهدهندگان راه امالبنیناند؛ زنانی که نامشان پشت خاکریز نمیماند، اما دلشان هزار بار به میدان میرود بسیاری از این مادران در کوچههای هرمزگان، فرزندانشان را با بوسهای گرم و دلی روشن روانه کردند و روزی که خبر شهادت رسید، قامتشان نلرزید؛ گفتند: هدیهای بود که به صاحبش برگرداندیم، این زنان، گمنام نیستند؛ اما نامشان را تاریخ با طلا مینویسد
عبدالحمید انصارینسب از آن دسته شاعران آیینی و غزلسرای استان هرمزگان است که کلمات را نه از روی کاغذ، که از دل مادران صبور این سرزمین میچیند؛ شاعر آیینی هرمزگان که هرگاه از اهلبیت(ع) گفته، ردّی از شهدا و مادرانِ پرچمدار صبر در شعرش پیداست در باور او کلمات باید به احترام مادران شهید بایستند و متواضع باشند، شعر، سلامی است به تمام زنانی که در سکوت، تاریخ را نگاشتهاند.
برای او، حضرت امالبینن سلام الله علیها همان مادری است که قامتش در کربلا شکست، اما صدایش در تاریخ ماند؛ همانگونه که مادران شهدا در هرمزگان و سراسر ایران، بعد از رفتن پسرانشان، با سکوتی زینبی بر دل ایستادند و نامشان را به هیچ چیز جز رضای خدا گره نزدند.
انصارینسب در روایت خود، شهادت را از خاک کربلا تا سنگرهای خوزستان و هرمزگان پل میزند؛ میگوید مادران همیشه پیش از شهدا شهید میشوند، چون دلهایشان را پیشاپیش در راه خدا تقدیم کردهاند.
در نگاه او، مادر چهار شهید دشت نینوا نه در گذشته، که در امروز ما نفس میکشد؛ در صبر زنانی که بر قاب عکس فرزندانشان دست میکشند و با همان صلابت مادر علمدار میگویند: این رفتن، هدیه ما بود.
مسئول انجمن شعر درخت هرمزگان اینبار نیز به مناسبت سالروز وفات حضرت امالبنین(س)، با همان لحنی که سالهاست در وصف ایثار شناخته میشود، کنار خبرنگار خبرگزاری تسنیم نشست تا کلماتش دوباره معنا پیدا کنند:
تسنیم | حضرت امالبنین(س) در نگاه شما به عنوان یک شاعر چه جایگاهی دارد؟
انصارینسب: حضرت امالبنین (س) نماد مادران شجاع و ایثارگر است؛ زنانی که داغ عزیزانشان را به زنجیر صبر آراستهاند، من تلاش کردم در شعر با یاری کلمات، اثر عمیق مادران شهید را چه در هشت سال دفاع مقدس و چه در جامعه امروز بازتاب دهم؛ مادرانی که آموزههایشان همچنان چراغ راه نسل ماست.
تسنیم | نوشتن از این فداکاریها چه دشواریهایی دارد؟
انصارینسب: نوشتن از اخلاص و صبوری مادران و همسران شهید کاری دشوار است. اما مطالعه زندگی و خاطرات شهدا، دل و ذهن شاعر را به عمق این فداکاریها میبرد. آنگاه میتوان تصویری ساخت که هم ادبی و شاعرانه باشد، هم فرو نیفتد در سطح احساسات گذرا. شاعر باید ابعاد مختلف زندگی این زنان را به عنوان مادر، همسر یا خواهر شهید بشناسد تا نگاهش جامع و انسانی باشد.
تسنیم | آیا تجربهای شخصی از حضور مادران ایثارگر در ذهن دارید که در شعرتان بازتاب یافته باشد؟
انصارینسب: بله، خاطرات بسیاری در ذهن دارم. یکی از دوستان بزرگترم تعریف میکرد در سالهای جنگ، در فلکه برق بندرعباس صندوقی برای کمک به جبههها گذاشته بودند. مردم داوطلبانه کمک میکردند. روزی زنی دستفروش، النگوی طلای خود را از دست درمیآورد و در صندوق میاندازد و گفته بود که پسران مردم به جبهه میروند، من هم سهمی داشته باشم.
از آن دست فداکاریها در هرمزگان بسیار دیدیم؛ مادرانی که نه فقط طلای دستشان بلکه طلای دلشان، یعنی فرزندانشان را با شوق و باور بدرقه کردند و آنها را به جبهه میفرستادند و اگر فرزندشان شهید میشد، همچون حضرت زینب (س) میگفتند: خدایا این هدیه را از ما بپذیر. مگر میتوان چنین عظمت و ایثاری را دید و شعر ننوشت؟ وظیفه ما شاعران این است که کلمات را به صف کنیم، تا احترام این مادران و ایمانشان در نسلهای بعد زنده بماند. همه رفتار این مادران در سالهای جنگ تحمیلی نشان میدهد چگونه ایمان و صبوری آنان پشتوانه جبههها بوده و امروز هم همان صبر زینبی در بین مادران و همسران شهدای جبهه مقاومت و مدافعان حرم به وضوح دیدیم.
تسنیم | و شعری دارید که روایتگر مادر شهید باشد؟
انصارینسب: برقع ات را بردار
آیا تو نبودی که طلاهایت را به جبهه فرستادی
و غواصان پسران تو نبودند
که با سیم خاردار
گلویشان را بریدند
برقع ات را بردار
بگذار چروک پیشانیات
راه را نشان بدهد
به وزیر رفاه!
(برقع: روبند و پوششی که زنان جنوب برای جلوگیری از آفتاب سوختگی و پوشش صورت استفاده میکنند.)
تسنیم: و سخن پایانی شما:
انصارینسب: کلمات باید به احترام مادران شهید بایستند، متواضع باشندو این شور و اخلاص را برای نسلهای آینده نیز ماندگار کنند. به تعبیر من شعر، سلامی است به تمام زنانی که در سکوت، تاریخ را نگاشتهاند.
به گزارش تسنیم؛ عبدالحمید انصارینسب، زاده یکم خرداد 1355 فوق لیسانس زبان و ادبیات فارسی، شاعر غزلسرا و مسئول انجمن شعر «درخت هرمزگان» است که از وی تا کنون کتابهای «تا سیدسلیمان (1384)، یک رودخانه شعر، با همکاری اصغر ملایی (1387)، نامم درخت انصاری (1392) و «من از آبی آسمان مینویسم، گزیده غزل بندرعباس»در (1399) به چاپ رسیده است.
رتبههای برتر در کنگرههای شعر دفاع مقدس، شعر فجر و جشنوارههای ملی از 1381 تا 1403، برنده جایزه ادبی قیصر امینپور و سیدحسن حسینی، دو نوبت شعرخوانی در محضر مقام معظم رهبری (1386 و 1403)، رتبه اول کنگره ملی شعر و داستان ایران(1399 البرز)، رتبه اول کنگره شعر دفاع مقدس، انتخاب مجموعه شعر تا سیدسلیمان به عنوان 10 کتاب برتر شعر جایزه خبرنگاران 1384، داور و دبیر علمی جشنوارههای مختلف شعر سدر سطح ملی و استانی، همکاری مستمر با اداره کل کتابخانههای عمومی استان هرمزگان در برگزاری محافل شعر و کتابخوانی نیز بخشی از افتخارات و مسئولیتهای ادبی این غزلسرا و شاعر آیینی هرمزگانی است.
گفتوگو: فرنگیس حمزهیی
انتهای پیام/864
منبع: خبرگزاری تسنیم
بدون دیدگاه