کشف بی‌سابقه دندان خرس منقرض‌شده و ابزارهای سنگی در عمق غار لی‌بِن سوادکوه

در منطقه حفاظت شده «اِساس» در ارتفاعات سوادکوه، غار مرموز «لی‌بِن» نه تنها گنجینه‌ای از تنوع زیستی امروز، بلکه اسناد باارزشی از زندگی جانوری و انسانی در ادوار کهن زمین را در خود نگه داشته است.

آغاز واریز کالابرگ مرحله پنجم از امروز؛ دهک‌های اول تا سوم آماده واریز باشند

این غار بر اساس کشف دندان «خرس غار» یا «خرس کودارو» گونه‌ای منقرض شده که پیشینه‌ای حدود ۲۵۰ هزار ساله دارد، بعنوان غاری درجه یک ملی تصویب شده است.

 بر اساس اعلام پژوهشگران، «لی‌بِن» پس از روسیه و قفقاز، سومین نقطه در جهان است که بقایای این نوع خرس در آن یافت شده است.

ردی از انسان‌های هوشمند کهن

اهمیت این کشف، باستان‌شناسان و دیرینه‌شناسان بین‌المللی را به سوادکوه کشاند. محمد شکوهی، رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان سوادکوه و سوادکوه شمالی در گفت‌وگو با نمابان و به نقل از ایسنا، از کشف بعدی و جذاب‌تری خبر داد و گفت: با پیگیری مدیر بنیاد پژوهش‌های فرهنگ و تاریخ سوادکوه و حضور محققان مؤسسه نئاندرتال‌شناسی آلمان، مجموعه‌ای از ابزارهای سنگی نیز در این غار کشف شد. این یافته، احتمال سکونت انسان‌های نئاندرتال در این منطقه را تقویت می‌کند.

وی افزود: پس از کشف دندان خرس، یافتن این ابزارهای مربوط به دوران پارینه‌سنگی، دلیل اصلی ثبت ملی این غار بعنوان اثر درجه یک بود. تحقیقات برای اثبات قطعی حضور نئاندرتال‌ها ادامه دارد.

ثبت ملی و ضرورت حفاظت فوری

این مسئول با اشاره به وسعت ۲۹۹۷ هکتاری منطقه حفاظت شده «اِساس» و پوشش گیاهی انبوه هیرکانی آن، تاکید کرد هرگونه شکار، صید، چرای دام و ساخت‌وساز در این منطقه ممنوع است.

شکوهی درباره وضعیت حفاظت از غار «لی‌بِن» گفت: این غار در منطقه‌ای صعب‌العبور قرار دارد و دسترسی به آن برای عموم آسان نیست. با این حال، برای حفاظت بیشتر، برنامه‌ریزی برای نصب درب ورودی و کنترل تردد در دستور کار قرار گرفته است. تعیین بودجه خاص برای حفاظت از این غار در دست پیگیری است تا همزمان با ادامه کاوش‌های علمی، از تخریب این سرمایه ملی جلوگیری شود.

غار «لی‌بِن» سوادکوه، دیگر تنها یک پدیده طبیعی نیست؛ بلکه یک آرشیو زنده و کم‌نظیر از تاریخ حیات در شمال ایران است.

 کشف همزمان بقایای یک گونه منقرض شده جانوری و نشانه‌هایی از سکونت انسان‌های نخستین، این غار را به کانونی مهم برای پژوهش‌های دیرین‌شناسی و باستان‌شناسی تبدیل کرده است.

 حالا نوبت متولیان میراث فرهنگی و محیط زیست است تا با اختصاص بودجه و تدابیر حفاظتی ویژه، از این «پنجره به دوران پارینه‌سنگی» حفاظت کنند تا فصل‌های جدیدی از تاریخ کهن این سرزمین، با امنیت و دقت بیشتر ورق بخورد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا