پس از تلاشهای پُررنگ زنان فوتسالیست ایران، حذف ناگهانی آنها از جام جهانی فوتسال موجی از سوالات درباره نقش متهمان ردیف اول ایجاد کرده است.
به گزارش نمابان و به نقل از فوتبال 360، فیفا در یک اقدام هیجانانگیز و البته توسعهمحور تصمیم گرفت تا بعد از بررسیهای چندباره، سرانجام پروژه «جام جهانی فوتسال زنان» را اجرایی کند و اولین دوره این رقابتها به میزبانی فیلیپین در حال برگزاری است. سازمان جهانی فوتبال در حالی سازوکار رسیدن به سهمیه جام جهانی (با حضور 16 تیم برتر جهان) را تعریف کرد که برای قاره آسیا، به جز فیلیپینِ میزبان، 3 سهمیه در نظر گرفته شد که به 3 تیم برتر جام ملتهای آسیا 2025 میرسید.
زنان فوتسال ایران در 2 دوره قبلی جام ملتها توانسته بودند قهرمان شوند و به نظر میرسید رسیدن به سهمیه جام جهانی، اتفاق سهلالوصلی باشد اما آنچه در جام ملتهای اخیر رخ داد، دور از انتظار بود؛ ناکامی در رسیدن به فینال و سرانجام کسب مقام سومی جام ملتها تا ایران آخرین مسافر جام جهانی 2025 باشد! آنچه در 2 هفته اخیر در پاسیگ رخ داد، اتفاق هیجانانگیزی برای فوتسال زنان ایران بود؛ تنهبهتنهشدن با ستارههای برزیل و ایتالیا که جزو بهترین تیمهای دنیا هستند اما خیلی زود قصه زنان ایران در جام جهانی 2025 به پایان رسید و حالا فرصت واکاوی چرایی این اتفاق تراژیک و تلخ است.
تیم ملی فوتسال زنان ایران بعد از قهرمانی در جام ملتهای آسیا 2018 روزگار خوشی را نگذراند و بعد از دوره بسیار کوتاه سرمربیگری شهناز یاری، عَنان کار در اختیار فروزان سلیمانی قرار گرفت و او نزدیک به 3 سال، سکاندار تیم ملی فوتسال زنان بود. عقبگرد تاریخی ملکههای فوتسال آسیا در همین بُرهه رقم خورد؛ جاییکه نه تلاشی برای تغییر نسل صورت گرفت و نه خبری از ترسیم یک مسیر درست با ستارههای نسل طلایی برای آمادهشدن در راه حضور در رویدادهای مهمی چون جام ملتها و جام جهانی بود.
فروزان سلیمانی با وجود انتقادات پُرشماری که علیهاش مطرح بود، تا پایان جام ملتهای آسیا 2025 صندلی خود را حفظ کرد؛ تورنمنتی که با سومی ایران به پایان رسید و از دستدادن عنوان قهرمانی آسیا، تاوان سنگینی برای فوتسال زنان ایران داشت، چرا که در قرعهکشی جام جهانی به جای سید 2، زنان فوتسال ایران در سید سوم قرار گرفتند و همین مسئله باعث شد تا رویارویی همزمان با بزرگانی چون برزیل و ایتالیا در مرحله گروهی اتفاق بیفتد و در سوی دیگر، ژاپن از مسیری آسان خودش را به جمع 8 تیم برتر جهان رساند! ناکامی در جام ملتها اثر پروانهای روی ناکامی در جام جهانی داشت و همین موضوع باعث شده تا سرمربی سابق تیم ملی این روزها متهم ردیف اول حذف این تیم از جام جهانی باشد!
سلیمانی در دوره مدیریت شهابالدین عزیزیخادم بود که سرمربی تیم ملی فوتسال زنان شد؛ آنهم در کِشاکِش دعوای انتخاب بین نیلوفر اردلان و شهناز یاری! با این وجود باید اذعان داشت که بیتوجهی مسئولان فعلی فدراسیون فوتبال به تیم ملی فوتسال زنان، بیشک یکی از مهمترین علل ناکامی در جام جهانی بود. مهدی تاج در دورهای که انتقادات دلسوزانه علیه عملکرد کادرفنی سابق بالا گرفت، سعی کرد حامی آنها بماند و بیتوجهی او به انتقادات فاجعهآفرین شد.
تاج البته متأثر از حمایتهای ویژه هدایت ممبینی، دبیرکل فدراسیون از فروزان سلیمانی، سرمربی وقت تیم ملی، حامی کادر سابق بود و ایکاش در این برهه، باید و پاسخگوی آن حمایتهای اشتباه باشد. البته که مهدی تاج همواره در همه نشستهایش که خواسته میان حرفهایش و فوتسال زنان خطوربطی ایجاد کند، از این تیم ملی به عنوان قهرمان آسیا یاد کرده و به نوعی خواسته سرپوش روی ناکامی اخیر بگذارد اما پُر واضح است که از سرشناسترین مقصران سقوط آزاد فوتسال زنان ایران در سالیان گذشته، مهدی تاج و هدایت ممبینی هستند و خطای آنها در این مسیر، قابل چشمپوشی نیست!
ستارههای فوتسال زنان ایران در جام جهانی اخیر نمایش ضعیفی ارائه نکردند، هر چند نمایششان باصلابت لازم نبود اما بیشک بعد از یک دوره تقریباً 3 ساله که تیم در اغما بود و روزهای خوشی را نگذراند، پروژه آمادهسازی 5-4 ماهه برای جام جهانی، نمیتوانست خروجی بهتر از این داشته باشد؛ آنهم با چنین قرعه دشواری! تصاویر اشکریختن ستارههای فوتسال زنان بعد از پایان ماجراجویی ایران در جام جهانی بسیار تلخ بود اما مشخصاً فرصت زیادی بری اشکریختن وجود ندارد، چرا که دوره رنسانس و تحول در فوتسال زنان فرا رسیده است.
نسل طلایی فوتسال زنان ایران با انبوهی از افتخار از جمله 2 قهرمانی در آسیا و نایبقهرمانی در مسابقات قهرمانی داخل سالن آسیا و البته حضور در جام جهانی به نقطه پایان کارشان رسیدهاند. زنان فوتسال ایران در جام جهانی اخیر، دومین تیم مسن جام بودند و اگر بخواهیم در جام ملتهای آسیا بعدی و سپس جام جهانی آتی روزهای بهتری را تجربه کنیم و تاریخساز شویم، بیشک باید کلید آغاز آن از همین روزها زده شود؛ چرا که 3 سال اخیر به خوبی میتوانند شهادت بدهند که بیتوجهی به فوتسال زنان چه بلایای جبرانناپذیری میتواند داشته باشد و چه بهتر که به جای اشکریختن، از تاریخ عبرت بگیریم و برای آینده مسیر تازهای ترسیم کنیم.
شهرزاد مظفر رفتوبرگشت پُرهزینهای به تیم ملی داشت. او بعد از قهرمانی بهدست آمده در جام ملتهای آسیا 2018، در شرایطی قراردادش تمدید نشد که به کویت رفت و به نوعی از او به عنوان بنیانگذار فوتسال زنان در این کشور یاد میشود. بعد از انجام یک پروژه موفق، مظفر در حالی به تیم ملی بازگشت که دیگر اثری از آن تیم قهرمان نمانده بود، در ظاهر البته ستارههای تیم همان نفرات بودند اما باطناً تیم هم دچار فروپاشی فنی و هم روانی شده بود و شرایط بغرنجی داشت.
مظفر عملکرد قابلقبولی از خود در جام جهانی به جای گذاشت و مشخصاً در شرایطیکه او کمتر از 5 ماه فرصت برای ساخت دوباره یک تیم قدرتمند از تیمی فروپاشیده داشت، نمیتوان نمره مردودی به شهرزاد مظفر داد. آنچه مسلم است اینکه فدراسیون فوتبال در گام نخست باید برای حفظ مظفر تلاش کند و سپس شهرزاد مظفر هم دوباره مسیری را برود که 2018 رفت؛ البته با این تفاوت که اینبار شهرزاد مظفر باید به سراغ تغییر نسل هم برود و برای بازپسگیری عنوان قهرمانی آسیا و کسب سهمیه حضور دوباره در جام جهانی، کاری به مراتب دشوارتر از یکدهه قبل دارد اما رزومه مظفر نشان داده که او در انجام کارهای دشوار همواره موفق عمل کرده و باید امیدوار بود که اینبار هم بتواند موفق عمل کند.
منبع: فوتبال 360
بدون دیدگاه