فال حافظ با تفسیر امروز دوشنبه 8 دی 1404 +فیلم / شانس و اقبال به سراغت آمده که در فالتان نشان از گشایش و توانائی در مشکلات است

• غزل شماره 135 دیوان حافظ :

  چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد
  نفس به بوی خوشش مشکبار خواهم کرد

  به هرزه بی می و معشوق عمر می‌گذرد
  بطالتم بس از امروز کار خواهم کرد

  هر آبروی که اندوختم ز دانش و دین
  نثار خاک ره آن نگار خواهم کرد

  چو شمع صبحدمم شد ز مهر او روشن
  که عمر در سر این کار و بار خواهم کرد

  به یاد چشم تو خود را خراب خواهم ساخت
  بنای عهد قدیم استوار خواهم کرد

  صبا کجاست که این جان خون گرفته چو گل
  فدای نکهت گیسوی یار خواهم کرد

  نفاق و زرق نبخشد صفای دل حافظ
  طریق رندی و عشق اختیار خواهم کرد

• غزل شماره 368 دیوان حافظ :

  خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم
  به ره دوست نشینیم و مرادی طلبیم

  زاد راه حرم وصل نداریم مگر
  به گدایی ز در میکده زادی طلبیم

  اشک آلوده ما گر چه روان است ولی
  به رسالت سوی او پاک نهادی طلبیم

  لذت داغ غمت بر دل ما باد حرام
  اگر از جور غم عشق تو دادی طلبیم

  نقطه خال تو بر لوح بصر نتوان زد
  مگر از مردمک دیده مدادی طلبیم

  عشوه‌ای از لب شیرین تو دل خواست به جان
  به شکرخنده لبت گفت مزادی طلبیم

  تا بود نسخه عطری دل سودازده را
  از خط غالیه سای تو سوادی طلبیم

  چون غمت را نتوان یافت مگر در دل شاد
  ما به امید غمت خاطر شادی طلبیم

  بر در مدرسه تا چند نشینی حافظ
  خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم

• غزل شماره 431 دیوان حافظ :

  لبش می‌بوسم و در می‌کشم می
  به آب زندگانی برده‌ام پی

  نه رازش می‌توانم گفت با کس
  نه کس را می‌توانم دید با وی

  لبش می‌بوسد و خون می‌خورد جام
  رخش می‌بیند و گل می‌کند خوی

  بده جام می و از جم مکن یاد
  که می‌داند که جم کی بود و کی کی

  بزن در پرده چنگ ای ماه مطرب
  رگش بخراش تا بخروشم از وی

  گل از خلوت به باغ آورد مسند
  بساط زهد همچون غنچه کن طی

  چو چشمش مست را مخمور مگذار
  به یاد لعلش ای ساقی بده می

  نجوید جان از آن قالب جدایی
  که باشد خون جامش در رگ و پی

  زبانت درکش ای حافظ زمانی
  حدیث بی زبانان بشنو از نی

غزل شماره 188 دیوان حافظ :

• غزل شماره 188 حافظ با صدای استاد علی موسوی گرمارودی :

• تعبیر غزل شماره 188 حافظ در فال شما :

  بیش از حد به هدف خود وابسته شده اید و به هر قیمتی می خواهید آن را به دست آورید، البته با سرعت عمل و پشتکار می توانید به اهداف خود دست پیدا کنید اما فراموش نکنید تا مهر تایید خداوند به کارهای شما زده نشود و به لطف او چشم نداشته باشید نمی توانید به سر منزل مقصود برسید.

  رقیبان در کمین هستند و قصد پیشی گرفتن از شما دارند، باید هوشیار باشید. موردی سبب ناراحتی شما شده اما نباید امید خود را از دست بدهید، شکست مقدمه پیروزی می باشد.

• ویژگی های متولدین تیر ماه :

• غزل شماره 128 دیوان حافظ :

  نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
  بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد

  کو حریفی کش سرمست که پیش کرمش
  عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد

  باغبانا ز خزان بی‌خبرت می‌بینم
  آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد

  رهزن دهر نخفته‌ست مشو ایمن از او
  اگر امروز نبرده‌ست که فردا ببرد

  در خیال این همه لعبت به هوس می‌بازم
  بو که صاحب نظری نام تماشا ببرد

  علم و فضلی که به چل سال دلم جمع آورد
  ترسم آن نرگس مستانه به یغما ببرد

  بانگ گاوی چه صدا بازدهد عشوه مخر
  سامری کیست که دست از ید بیضا ببرد

  جام مینایی می سد ره تنگ دلیست
  منه از دست که سیل غمت از جا ببرد

  راه عشق ار چه کمینگاه کمانداران است
  هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد

  حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه یار
  خانه از غیر بپرداز و بهل تا ببرد

• غزل شماره 373 دیوان حافظ :

  خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
  شطح و طامات به بازار خرافات بریم

  سوی رندان قلندر به ره آورد سفر
  دلق بسطامی و سجاده طامات بریم

  تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند
  چنگ صبحی به در پیر مناجات بریم

  با تو آن عهد که در وادی ایمن بستیم
  همچو موسی ارنی گوی به میقات بریم

  کوس ناموس تو بر کنگره عرش زنیم
  علم عشق تو بر بام سماوات بریم

  خاک کوی تو به صحرای قیامت فردا
  همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم

  ور نهد در ره ما خار ملامت زاهد
  از گلستانش به زندان مکافات بریم

  شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
  گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

  قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند
  بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم

  فتنه می‌بارد از این سقف مقرنس برخیز
  تا به میخانه پناه از همه آفات بریم

  در بیابان فنا گم شدن آخر تا کی
  ره بپرسیم مگر پی به مهمات بریم

  حافظ آب رخ خود بر در هر سفله مریز
  حاجت آن به که بر قاضی حاجات بریم

• غزل شماره 34 دیوان حافظ :

  رواق منظر چشم من آشیانه توست
  کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

  به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل
  لطیفه‌های عجب زیر دام و دانه توست

  دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد
  که در چمن همه گلبانگ عاشقانه توست

  علاج ضعف دل ما به لب حوالت کن
  که این مفرح یاقوت در خزانه توست

  به تن مقصرم از دولت ملازمتت
  ولی خلاصه جان خاک آستانه توست

  من آن نیم که دهم نقد دل به هر شوخی
  در خزانه به مهر تو و نشانه توست

  تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار
  که توسنی چو فلک رام تازیانه توست

  چه جای من که بلغزد سپهر شعبده باز
  از این حیل که در انبانه بهانه توست

  سرود مجلست اکنون فلک به رقص آرد
  که شعر حافظ شیرین سخن ترانه توست

• غزل شماره 442 دیوان حافظ :

  به جان او که گرم دسترس به جان بودی
  کمینه پیشکش بندگانش آن بودی

  بگفتمی که بها چیست خاک پایش را
  اگر حیات گران مایه جاودان بودی

  به بندگی قدش سرو معترف گشتی
  گرش چو سوسن آزاده ده زبان بودی

  به خواب نیز نمی‌بینمش چه جای وصال
  چو این نبود و ندیدیم باری آن بودی

  اگر دلم نشدی پایبند طره او
  کی اش قرار در این تیره خاکدان بودی

  به رخ چو مهر فلک بی‌نظیر آفاق است
  به دل دریغ که یک ذره مهربان بودی

  درآمدی ز درم کاشکی چو لمعه نور
  که بر دو دیده ما حکم او روان بودی

  ز پرده ناله حافظ برون کی افتادی
  اگر نه همدم مرغان صبح خوان بودی

• غزل شماره 51 دیوان حافظ :

  لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است
  وز پی دیدن او دادن جان کار من است

  شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز
  هر که دل بردن او دید و در انکار من است

  ساروان رخت به دروازه مبر کان سر کو
  شاهراهیست که منزلگه دلدار من است

  بنده طالع خویشم که در این قحط وفا
  عشق آن لولی سرمست خریدار من است

  طبله عطر گل و زلف عبیرافشانش
  فیض یک شمه ز بوی خوش عطار من است

  باغبان همچو نسیمم ز در خویش مران
  کآب گلزار تو از اشک چو گلنار من است

  شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود
  نرگس او که طبیب دل بیمار من است

  آن که در طرز غزل نکته به حافظ آموخت
  یار شیرین سخن نادره گفتار من است

• غزل شماره 262 دیوان حافظ :

  حال خونین دلان که گوید باز
  وز فلک خون خم که جوید باز

  شرمش از چشم می پرستان باد
  نرگس مست اگر بروید باز

  جز فلاطون خم نشین شراب
  سر حکمت به ما که گوید باز

  هر که چون لاله کاسه گردان شد
  زین جفا رخ به خون بشوید باز

  نگشاید دلم چو غنچه اگر
  ساغری از لبش نبوید باز

  بس که در پرده چنگ گفت سخن
  ببرش موی تا نموید باز

  گرد بیت الحرام خم حافظ
  گر نمیرد به سر بپوید باز

• غزل شماره 9 دیوان حافظ :

  رونق عهد شباب است دگر بستان را
  می‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را

  ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی
  خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را

  گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش
  خاکروب در میخانه کنم مژگان را

  ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان
  مضطرب حال مگردان من سرگردان را

  ترسم این قوم که بر دردکشان می‌خندند
  در سر کار خرابات کنند ایمان را

  یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
  هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

  برو از خانه گردون به در و نان مطلب
  کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را

  هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است
  گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را

  ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد
  وقت آن است که بدرود کنی زندان را

  حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
  دام تزویر مکن چون دگران قرآن را

• غزل شماره 310 دیوان حافظ :

  مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام
  خیر مقدم چه خبر دوست کجا راه کدام

  یا رب این قافله را لطف ازل بدرقه باد
  که از او خصم به دام آمد و معشوقه به کام

  ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
  هر چه آغاز ندارد نپذیرد انجام

  گل ز حد برد تنعم نفسی رخ بنما
  سرو می‌نازد و خوش نیست خدا را بخرام

  زلف دلدار چو زنار همی‌فرماید
  برو ای شیخ که شد بر تن ما خرقه حرام

  مرغ روحم که همی‌زد ز سر سدره صفیر
  عاقبت دانهٔ خال تو فکندش در دام

  چشم بیمار مرا خواب نه در خور باشد
  من لَهُ یَقتُلُ داءٌ دَنَفٌ کیفَ ینام

  تو ترحم نکنی بر من مخلص گفتم
  ذاکَ دعوایَ و ها انتَ و تلکَ الایام

  حافظ ار میل به ابروی تو دارد شاید
  جای در گوشه محراب کنند اهل کلام

درباره حقیقت داشتن یا نداشتن فال حافظ، جدی ترین بحث را استاد دکتر عبدالحسین زرین کوب در کتاب یادداشت ها و اندیشه های شادروان کیوان سمیعی داشته اند. که نظرشان شبیه هم است و عصاره اش این است: راست و درست درآمدن بعضی فال ها را اتفاقی و در مجموع فال را پناه جویی انسان درمانده به عوالم مرموز غیبی می دانند که فقط برای کسب امیدواری و دل خوشی است. یا به عبارت دیگر فال راهبر به حقیقت نیست یا الزاما نیست و حافظ مثل ما انسانی بوده که در حل مشکلات عادی زندگی اش هم در مانده بود، کافی است فکر کنیم که از فقر یا تنهایی یا دیر رسیدن حقوق ماهانه اظهار کسالت می کرده: وجه می می خواهم و مطرب که می گوید رسید; حافظا در کنج فقر و خلوت شب های تار … در پاسخ این اساتید، بهاءالدین خرمشاهی چنین می نویسد: «از آثار این بزرگواران برمی آید که هر دو عرفان شناس اند، عرفان پژوه اند، درباره عرفان کار کرده اند. اما دیگر از این قطعی تر یعنی بیشتر نمی توانم جواب بدهم که واقعا ممکن است کسی به عوالم غیبی اعتقاد داشته باشد، به فال حافظ اعتقاد نداشته باشد… دوستان گفته اند که بله، حافظی که مانند ما انسانی بوده که در حل مشکلا ت زندگی اش هم درمانده بوده و حالا که قرن ها از درگذشت او می گذرد، چگونه می تواند از مافی الضمیر خوانندگان و فال جویان با خبر باشد و به آنها پاسخ های سرراست و مناسب بدهد، به عبارت دیگر هرگونه و مخصوصا این گونه کسب اطلا ع از آینده یا ضمایر پنهان انسان و امور پنهان در پرده غیب اعتباری ندارد.

اما در جهت تایید این قول که قول بنده نیست، می شود افزود که شعر حافظ کثیرالا ضلا ع است، پرمضمون است. سرشار از شادی و امید و نوید و دو پهلو و کلی گویانه و تاویل پذیر و پرمضمون است و از همه چیز حرف می زند. از مسایل به اصطلاح دل خواه انسان ها حرف می زند، از معنویات گرفته تا مادیات…کسانی مثل حافظ یا دیگران که در این مسایل هستند، اگر طور دیگری نگاه شوند، این مسوولیت از روی دوش حافظ و امثال حافظ برداشته می شود و آن این که برگردیم به خود انسان ها و اینکه ما از ابعاد وجودی انسان شاید دو یا سه بعد را بشناسیم، در حالی که اگر شما بروید در آثار یونگ و هسه می بینید ابعاد دیگری از انسان را به شما معرفی می کنند که در واقع این خود شما هستید که در یک لحظاتی راه آشنایی یا به دست آوردن حقیقت را به روی خودتان باز می کنید و حافظ فقط یک واسطه فیض رسانی است. برای این قضیه در آن لحظه ممکن است حافظ سر راه من نوعی که ایرانی هستم قرار بگیرد و برای کس دیگری، یک کس یا یک اتفاق عملکرد دیگر رخ بدهد. فقط این برمی گردد به اینکه شما چقدر استعداد دارید تا ابعاد وجودی تان راه گشا باشد. آن وقت دیگر آدم هایی مثل حافظ هم زیر سوال نمی روند که آیا واقعا این قضیه درست و دیوان حافظ درست می گوید یا نه، که من فکر می کنم اگر این گونه به مساله نگاه کنیم، خیلی روشن تر می شود. تا اینکه خوب همین که در عمل می بینیم حافظ همیشه جواب نمی دهد. چون که ما همیشه این اجازه را نمی دهیم که ابعاد دیگر برایمان کشف شود».