حسین محیالدین الهی قمشهای، چهره برجسته عرفان و ادبیات ایران، با بیانی تأملبرانگیز از جایگاه زن و اهمیت ارزشمندی که خداوند به او داده سخن گفت.
حسین محیالدین الهی قمشهای، چهره برجسته ادبیات، عرفان و فلسفه هنر ایران، در تاریخ 14 دی 1318 قدم به دنیای ما گذاشت. این نویسنده و سخنران تأثیرگذار، که دستی در نقاشی و خوشنویسی نیز دارد، به زبانهای انگلیسی، عربی و فرانسه نیز مسلط بوده و از شخصیتهای چندوجهی معاصر به شمار میآید.
دکتر الهی قمشهای همواره هدف خود را در سخنان و آثارش اینگونه تعریف کرده است: «آشنا کردن جوانان با لذتهای عمیق و معنوی که ریشه در زیبایی، دانایی و نیکرفتاری دارد.» او این لذتها را بهعنوان غذای روح انسانها برشمرده و باور دارد که عظیمترین معضل بشری – از جنگها گرفته تا ناهنجاریها – نشانه غفلت از این مائدههای آسمانی است.
به گفته وی، لذتهای مادی از آن جهت که محدودیت دارند، اغلب سرچشمه نزاع و کشمکش میان انسانها بودهاند. الهی قمشهای با این مفهوم تلاش دارد که مردم را از وابستگی به لذات سطحی زندگی روزمره رها کرده و آنها را به سوی لذتهای ابدی و بیکران رهنمون سازد؛ لذتهایی که در دنیای هنر، ادبیات و اخلاق ظهور مییابند.
الهی قمشهای اعتقاد دارد که جهان بهتری با رسیدن به لذات متعالی پدید میآید. اگر تمام انسانها، مثلاً همانند سورن کییرکگارد، عاشق موسیقی موتزارت بودند، دیگر خبری از رقابتها و نزاعهای بیهوده نبود. او اینجا را بهشت مینامد؛ قلمروی که در آن هیچکس نیازی برای پیکار و رقابت نمیبیند، زیرا لذتی بیکران و بیپایان در انتظار همه است.
وی بر این باور است که ادبیات غنی و کلاسیک راهی ارزشمند برای رساندن انسانها به این قلمرو زرین به شمار میرود؛ و این مأموریتی است که الهی قمشهای با تمام وجود در آثار خود دنبال میکند.
به گفته دکتر الهی قمشهای: «ای کاش مردان درک میکردند که وجود زن نعمتی الهی از سوی خداوند است ؛ نعمتی که به زندگی معنا و زیبایی میبخشد.» این سخن او، همچون زنگ هشداری برای تفکر عمیقتر درباره جایگاه زن در جامعه امروز به شمار میرود.
منبع: رکنا
بدون دیدگاه