شیخ بهایی، چهرهای درخشان در تاریخ ایران که با بیش از ۹۵ اثر در علوم مختلف، مرزهای دانش و هنر را به گونهای منحصربهفرد در هم شکست.
شیخ بهایی، دانشمند همهفنحریف؛ حکایتی رازآلود از شخصیتی که جهان را در خود خلاصه کرد
در تاریکروشنای تاریخ ایران، نامی میدرخشد که همچون آینهای، جلوههایی از علم و هنر را در خود جای داده است؛ شیخ بهایی. این چهره برجسته قرن دهم و یازدهم هجری، نه تنها یک حکیم و فقیه بزرگ بود، بلکه در قامت یک شاعر، ریاضیدان، منجم و عارف نیز درخشیده است. او با آثار بیمانندی که در زمینههای فلسفه، منطق، ریاضیات و عرفان بر جای گذاشت، شایسته نامآوری شد. تنها تصور کنید بیش از ۹۵ کتاب و رساله در رشتههایی مانند سیاست، اخلاق، نجوم و حتی فیزیک از این دانشمند کمنظیر به یادگار مانده است.
بهاءالدین محمد بن حسین عاملی، همان شیخ بهایی مشهور، در ۸ اسفند سال ۹۲۵ خورشیدی در شهر کوچک بعلبک دیده به جهان گشود. اما این داستان، به اینجا ختم نمیشود! تاریخ دقیق تولد او نیز خود به یک روایت معماگونه تبدیل شده است. بر اساس نوشتهای که بر روی کتیبه کاشیکاری دیوار آرامگاه او حک شده، تاریخ تولدش ۲۶ ذیالحجه ۹۵۳ هجری قمری (معادل با پنجشنبه ۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی) است. اما داستان پیچیدهتر میشود: روی سنگ قبرش تاریخ دیگری نوشته شده که به غروب پنجشنبه محرمالحرام ۹۵۳ هجری قمری (برابر با فروردین ۹۲۵ خورشیدی) اشاره دارد! این تفاوت معنادار در تاریخها، همواره پژوهشگران و دوستداران تاریخ را به حیرت وا داشته است.
شب های هجر را گذراندیم و زنده ایم
ما را به سخت جانی خود این گمان نبود
ای غایب از دو دیده چنان در دل منی
کز لب گشودنت به من آزار میرسد
یکسر مو دلت سفید نگشت
هیچ مو در تنت سیاه نماند
ای حسن توبه آن گهی کردی
که تو را قوت گناه نماند
منبع: رکنا
بدون دیدگاه