وقتی فرزندان بازیگران مطرح هم وارد سینما میشوند، نگاهها بین تحسین و تردید در نوسان است. آیا این شهرت ارثی، پشتوانه است یا مانعی برای اثبات استعداد؟

ستاره پسیانی، دختر آتیلا پسیانی و نوه جمیله شیخی، کار خود را از تئاتر آغاز کرد و با نقشهایی در فیلمهایی چون «سه زن» و سریال «همه بچه های من» درخشید. تیزهوشی و جسارتش در انتخاب نقشها باعث تحسین منتقدان شده است البته او توانسته به واسطه موقعیتهای متعددی که برای خود رقم زده از زیر سایه نام خانوادگیاش بیرون بیاید.

خسرو پسیانی، برادر ستاره پسیانی نیز از بازیگران تئاتر و تلویزیون است که به واسطه رشد در خانوادهای هنری اولین تجربه بازی در تئاتر را در هفت سالگی تجربه کرد. «دیابولیک : رومئو و ژولیت»، «خاندان موروثی قصر»، «فرانکنشتاین، قهوه قجری» از جمله تجربههای تئاتر خسرو پسیانی هستند. او در فیلم «بی همه چیز» و مجموعه نمایش خانگی «مردم معمولی» نیز حضور داشته است که این دو اثر باعث شده است چهره اش برای مردم تا حدودی آشناتر شود.

فرزندان سعید امیرسلیمانی، از چهرههای قدیمی سینما و تلویزیون، هرکدام راهی جدا در پیش گرفتهاند. کمند امیرسلیمانی با بازی در سریال «پدرسالار» به محبوبیت رسید و بازیگر نقشهای جدی و خانوادگی شد. سپند اما بیشتر در کمدیهای تلویزیونی مانند «در حاشیه» دیده شد. میتوان گفت هر دو بازیگر در انتخاب نقش انتخابهای محافظهکارانه را ترجیح میدهند. در حالی که هر دو همچنان در حاشیهی امن حرکت میکنند میتوان گفت طی سالیان دراز جای خود را بین مخاطبان پیدا کردهاند و تا حدودی از سایه نام خانوادگیشان خارج شدند.

باران کوثری، دختر رخشان بنیاعتماد و جهانگیر کوثری، بازیگری را در نوجوانی با فیلمهای مادرش آغاز کرد. او بهخاطر نقشهای اجتماعی و جسورانهاش در آثاری چون «خونبازی» و «عصبانی نیستم» تحسین شده و یکی از نمادهای بازیگر زن مستقل محسوب میشود. با این حال، برخی از منتقدان معتقدند حضور مادر در مقام کارگردان همواره یک حاشیهی حمایتی برای او فراهم کرده است.

پسر داریوش ارجمند،امیر یل ارجمند بازیگرسینما و تلویزیون، اگرچه با چهرهای متفاوت وارد شد، اما نتوانست مسیر روشنی برای خود ترسیم کند. حضور کمرنگ و گاه گمشدهاش در میان بازیگران نسل جدید باعث شده کمتر مورد توجه باشد. برخی بر این باورند که بار انتظارات بالا، فرصت رشد طبیعی را از او گرفته است. اما به طور کلی میتوان گفت او نتوانست موفقیت قابل توجهی را برای خود ایجاد کند.

فرزند منیژه حکمت، کارگردان مطرح، از کودکی وارد عرصه بازیگری شد و با نقشهایی در فیلمهایی چون «دختری با کفشهای کتانی» به شهرت رسید. پگاه همواره بازیگری مستقل و اجتماعی شناخته شده و حتی فعالیتهای اجتماعیاش هم در شناخته شدنش بیتأثیر نبوده است. منتقدان بازی او را صادقانه و پر از انرژی میدانند. آهمگرانی را می توان نمونه موفقی از کسانی دانست که از خانواده ای هنرمند برآمدهاند اما خود را به صورت مستقل معرفی کردهاند.

فرزندان سعید سهیلی، کارگردان شناختهشده، هرکدام از مسیرهای متفاوتی وارد شدند. ساعد با فیلمهایی چون «گشت ارشاد» و «رخ دیوانه» به شهرت رسید و سینا مهراد با سریال «پدر» میان مخاطبان تلویزیونی محبوب شد. ساعد حالا یکی از پرکارترین بازیگران سینما نسل جدید است و این در شرایطی است که به نظر میرسد سینا مهراد به حضور در سریال علاقه بیشتری دارد.
سینما مهراد در مصاحبه های خود در مورد تغییر نام خانوادگی خود اشاره میکند که پس از این که پدرش را در جریان تصمیمش برای بازیگر شدن قرار داد مسئله تغییر نام خانوادگی را برای ایجاد نشدن سوتفاهم برای مردم و منتقدان را نیز با او مطرح کرد و اتفاقا سعید سهیلی خوشحال نشد. طبق گفته های حامد عنقا تهیه کننده دو سریال «پدر» و «آقازاده» که سینا مهراد ستاره هر دو بوده است زمانی که مهراد به برای نقش حامد تهرانی در سریال «پدر» انتخاب شد هیچکس واقعا اطلاع ندشت که او پسر سعید سهیلی است. ساعد سهیلی نیز از سختیهای مطرح کردن مسئله بازیگر شدنش با پدرش گفته است و مطابق گفتههایش در اوایل مسیر او تستهای بسیار سختی را برای فیلم «چند متر مکعب عشق» که در مطرح شدنش نقش جدی داشت داد.
با همه این ها برخی معتقدند این خانواده، ساختار حمایتی قدرتمندی در سینما برای فرزندان خود ایجاد کردهاند. جالب توجه است که دختر بزرگ این خانواده صبا سهیلی نیز اگرچه کمرنگ اما در عرصه بازیگری حضور دارد و در فیلم «ژن خوک» که توسط سعید سهیلی کارگردانی شده است و سینما مهراد به عنوان یکی از نقش های اصلی در آن حضور دارد، نقش خواهر او را بازی کرده است.

پسر حسن فتحی، امیرحسین فتحی اولین حضور قابل توجه خود را در سریال پرمخاطب پدرش «شهرزاد» داشت. بعد از آن نیز در سریال «جیران» به کارگردانی پدرش حضور پیدا کرد. این بازیگر اخیرا در سریال« قطب شمال» بازی کرده است که این اثر از نظر مخاطبان و منتقدان اثر موفقی نبوده است. البته فتحی در فیلم های «کیفر» و «آخرین بار کی سحر را دیدی» نیز به عنوان بازیگر حضور داشته است.
به نظر می رسد امیرحسین فتحی هنوز نتوانسته است از زیر سایه نام پدرش خارج شود و از نظر منتقدان او هنور مسیر درازی را برای معرفی خود در پیش دارد.

سام قریبیان، پسر فرامرز قریبیان، یکی از شناختهشدهترین بازیگران سینمای ایران، متولد نیویورک است و خیلی زود پا به دنیای تصویر گذاشت. نخستین بار در کودکی، با فیلم «گردباد» در سال ۱۳۶۴ مقابل دوربین رفت و پس از آن در فیلمهایی مثل «جدال در تاسوکی» به کارگردانی پدرش، «شکار خاموش» و «ترانزیت» بازی کرد. اما مسیر او فقط به بازیگری محدود نماند.
قریبیان در جوانی برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و پس از بازگشت، تصمیم گرفت هویتی مستقل برای خودش بسازد. او در سال ۱۳۹۱ فیلم «گناهکاران» را نوشت، کارگردانی کرد و خودش هم در آن بازی کرد. این فیلم توانست توجه جشنواره فیلم فجر را جلب کند و حتی نامزد دریافت سیمرغ شود. در همان سال، در جشنواره بینالمللی سانفرانسیسکو هم برای بازی در این فیلم جایزه گرفت.
علاوه بر سینما، سام قریبیان در تئاتر هم حضور فعالی داشته و نشان داده تنها فرزند یک ستاره سینما بودن برایش کافی نیست. او با انتخابهایی متفاوت، تلاش کرده است تا ثابت کند نه به عنوان پسر فرامرز قریبیان، بلکه به عنوان یک فیلمساز مستقل و متفکر باید شناخته شود.

دختر پژمان بازغی و مستانه مهاجر، هنوز در آغاز راه بازیگریست و بیشتر بهواسطه حضور در سریال «گناه فرشته» به مخاطبان معرفی شده است. آینده او بسته به انتخابهایش است، اما نگاه مخاطبان و رسانهها از همین حالا به اوست و در فضای مجازی انتقاداتی به حضور او در صحنه تئاتر و نمایش خانگی به دلیل نام پدر و مادرش هست. باید دید آیا او هم مثل پدر و مادرش در قاب میماند؟

منبع: هفت صبح
بدون دیدگاه