شهید نادر مهدوی که بود؟

شانزدهم مهرماه، سالروز حماسه‌ای سترگ  و خاطره‌ای به یاد ماندنی از ایستادگی ملت ایران در برابر استکبار جهانی است. این روز، یادآور حمله‌ی آمریکا به جزیره فارسی و قایق‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال ۱۳۶۶ است؛ جنایتی که به شهادت سردار دلاور، شهید نادر مهدوی و یاران باوفایش انجامید و برگی دیگر از تاریخ پرافتخار مقاومت ایران را رقم زد.

در طول جنگ ایران و عراق، خلیج فارس به عرصه رویارویی نظامی ایران با نیرو‌های عراق و حامیان بین‌المللی آن به ویژه آمریکا تبدیل شد. با تشدید حملات به کشتی‌های نفتی ایران و بمباران‌های پی در پی جزیره استراتژیک خارک و نفتکش‌های ایرانی، راهبردی مهم در نتیجه تصمیم امام خمینی (ره) و مقامات ایرانی اتخاذ می‌شود: «اگر بناست خلیج‌فارس برای ایران ناامن باشد، باید برای همه ناامن باشد». فرمان تاسیس نیروی دریایی سپاه از سوی امام (ره) نیز در حقیقت ابتکاری برای ایجاد توازن در ناامنی خلیج فارس و پاسخگویی به اقدامات دشمن بود.

شهید نادر مهدوی نیز یکی از فرماندهان شجاع این نیرو بود که ناوگروه ذوالفقار را تشکیل داده و تا لحظه شهادت آن را فرماندهی می‌کرد. این ناو گروه در خلیج فارس ضربات سنگینی بر آمریکا وارد ساخته بود. زدن کشتی بریجتون در پیش چشم نیرو‌های آمریکایی و ده‌ها خبرنگاری که برای پوشش عبور آن از خلیج فارس حاضر شده بودند، یکی از این ضربات دردناک به شمار می‌رود.

در عصر روز پنج شنبه شانزدهم مهرماه ۱۳۶۶، شهید نادر مهدوی همراه با عده‌ای از همرزمانش نظیر شهید غلامحسین توسلی، شهید بیژن گرد، شهید نصرالله شفیعی، شهید آبسالانی، شهید محمّدیها، شهید مجید مبارکی و عده‌ای دیگر، جهت گشت زنی و انجام ماموریت حفاظت از امنیت دریایی، با استفاده از دو قایق تندرو به نام بعثت و یک فروند ناوچه به نام طارق به سمت جزیره فارسی حرکت می‌کنند. آنها پس از رسیدن به جزیره و همزمان با غروب آفتاب با صدای انفجار مهیبی رو به رو می‌شوند.

در آن لحظه نادر و یارانش با دیدن بالگرد‌های آمریکایی متوجه حمله دشمن و انفجار رادار جزیره شدند و این آغازی بود برای مقاومتی شجاعانه. تبادل آتش به شدت ادامه پیدا می‌کرد. زدن یک بالگرد آمریکایی با موشک دوش پرتاب، روحیه بچه‌ها را بالابرده و فضا را پر از طنین تکبیر و صلوات ساخته بود. اما پس از مقاومتی جانانه، نادر و نیروهایش که اکنون تلفاتی بر نیرو‌های آمریکایی وارد کرده بودند، شهید یا اسیر شدند. نادر خود نیز به اسارت در آمده بود؛ اما اسارتی که ختم به شهادت شد.

 وقتی پیکر او را تحویل دادند معلوم شد نیرو‌های تروریستی آمریکا که مدت‌ها در پی انتقام از نادر بودند، او را به وحشیانه‌ترین شکل ممکن شکنجه کرده‌اند. آنها سینه او را با میخ‌های فولادی سوراخ کرده و با گلوله به او شلیک کرده بودند.این حمله وحشیانه یک حادثه نبود، بلکه می‌توان آن را حلقه‌ای از پروژه «جنگ نفتکش‌ها» نامید.

هدف راهبردی واشنگتن، جلوگیری از پیروزی قطعی ایران و تضعیف کامل انقلاب اسلامی بود. آمریکا با این اقدام قصد داشت دو پیام را به طور همزمان منتقل کند: به ایران بفهماند که جبهه بعثی تنها نیست و از پشتیبانی آمریکا و دیگر کشور‌های بلوک غرب برخوردار است و به متحدان منطقه‌ای خود هم اطمینان دهد که حامی بی‌قید و شرط آنان است. شهادت سردار نادر مهدوی و همرزمانش، در واقع بهای ایستادگی در برابر این نمایش قدرت بود.خوانش رفتار‌های آشوب طلبانه آمریکا در آن سال ها، از عملیات‌های نظامی برای پشتیبانی از صدام تا حمله به هواپیمای مسافربری ایران، نشان می‌دهد این رفتار‌ها مقطعی نبوده بلکه یک الگوی تکرار شونده برای مواجهه با کشور‌های مستقل است. نه تنها مواجهه او با ایران بلکه ویرانی‌های گسترده در عراق، افغانستان، سوریه، فلسطین و حتی اوکراین و بسیاری از کشور‌های دیگر ناشی از سیاست‌های جنگ طلبانه آمریکا برای دستیابی به منافع بیشتر است.

تجربه بیش از چهار دهه گذشته انقلاب اسلامی به وضوح نشان داده است که تنها راه مقابله با زورگویی و جنگ طلبی آمریکا، راهبرد «مقاومت» است؛ مقاومتی که بر پایه خوداتکایی، تقویت بنیه دفاعی، وحدت ملی و هوشیاری در برابر توطئه‌های دشمن استوار است.نکته قابل توجه اینکه این مقاومت برای اثر گذاری لازم است نه تنها ابعاد نظامی – امنیتی، بلکه ساحت‌های دیگر مانند مقاومت فرهنگی و رسانه‌ای، مقاومت در عرصه دیپلماسی و مقاومت اقتصادی را هم در برگیرد.شانزدهم مهر ۱۳۶۶، در عین حال که روزی غم انگیز بود و ایران عزیز چند تن از بهترین فرزندان خود را از دست داد، اما روحیه مقاومت و تاب‌آوری فرزندان ایران را به نمایش گذاشت.

خون سردار نادر مهدوی و یارانش، بذری شد که راهبرد «مقاومت فعال» را در خاک انقلاب اسلامی بارور کرد.اکنون، میراث آن شهیدان نه یک خاطره حزن آلود، بلکه یک سرمایه راهبردی است که به ایران توانایی داده تا در برابر جنگ‌طلبی نظام سلطه مقاومت کند و به تدریج معادلات منطقه‌ای را به نفع خود و متحدانش تغییر دهد.

در این سال‌ها مردم ایران نشان دادند که مقاومت یک شعار نیست، بلکه راهبردی فعال و جامع برای بقاء و پیشرفت در نظام بین الملل است و امروز به وضوح می‌توان امتداد این مقاومت را در پیروزی ملت ایران بر رژیم صهیونی و حامیان غربی او در جنگ ۱۲ روزه مشاهده کرد.