مریم میرزاخانی از سالهای مدرسه تا دوران دانشگاه، مسیری کمنظیر را پیمود؛ مسیری که او را به یکی از چهرههای ماندگار تاریخ ریاضیات جهان تبدیل کرد.
او در سال ۱۳۵۶ در تهران متولد شد و دوران ابتداییاش را همزمان با روزهای پایانی جنگ ایران و عراق گذراند. مریم در کودکی بیش از هر چیز به خواندن و نوشتن داستان علاقه داشت، اما با ورود به دبیرستان فرزانگان تهران، استعداد چشمگیرش در ریاضیات آشکار شد. فضای آموزشی این مدرسه که ویژه دانشآموزان تیزهوش بود، به شکوفایی تواناییهای او کمک بزرگی کرد.
در سالهای دبیرستان، مریم با پشتکاری کمنظیر وارد مسیر المپیاد شد. در سالهای ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴، او دو بار مدال طلای المپیاد جهانی ریاضی را کسب کرد و نامش به عنوان نخستین دانشآموز ایرانی که در این رقابتها نمره کامل گرفته است ثبت شد؛ موفقیتی که جهتگیری آینده علمی او را روشن ساخت.
پس از پایان دبیرستان، مریم وارد دانشگاه صنعتی شریف شد و تحصیل در رشته ریاضی را آغاز کرد. او در دوران دانشجویی از محضر استادانی چون سیّوش شهشهانی و عبدالله محمودیان بهره برد و پایههای علمی محکمی ساخت. علاقه او به هندسه و نظریه سطوح نیز از همین سالها شکل گرفت و مسیر پژوهشهای آیندهاش را تعریف کرد.
مریم سپس برای ادامه تحصیل راهی ایالات متحده شد و در دانشگاه هاروارد زیر نظر کرتیس مکمولن، استاد برجسته ریاضیات، دوره دکتری را پشت سر گذاشت. رساله دکتری او با عنوان «ژئودزیکهای ساده روی سطوح هذلولی و حجم فضای مدولی خمها» اثری مهم و تأثیرگذار در حوزه هندسه بود؛ اثری که زمینهساز دستاوردهای بزرگتر شد و سرانجام او را به عنوان نخستین زن برنده مدال فیلدز در تاریخ معرفی کرد.
بدون دیدگاه