نقد و بررسی بازی Mafia: The Old Country

به گزارش نمابان و به نقل از گیمفا، امروز قصد داریم به نقد و بررسی Mafia: The Old Country، یکی از مورد انتظارترین بازی‌های سال ۲۰۲۵، بپردازیم. با ما همراه باشید.

داستان Mafia: The Old Country در سال ۱۹۰۰ و منطقه San Celeste سیسیل روایت می‌شود. ما کنترل جوانی به اسم Enzo را بر عهده داریم که پدرش او را در کودکی به معدنچیان فروخته و او تمام زندگی‌ خود را در این معدن به بیگاری گذرانده است. Enzo شخصیت جاه‌طلبی دارد و در قدم اول به دنبال فرار از معدن و رسیدن به آزادی و سعادت است تا بتواند زندگی مورد نظرش را دنبال کند. طی فعل‌وانفعالاتی در مقدمه بازی که به کشته شدن دوست Enzo و تعداد زیادی از معدنچیان دیگر ختم می‌شود، او با سختی فراوان از معدن فرار می‌کند و خود را در قلمروی Don Torrisi، یکی از اربابان و دان‌های مافیا می‌یابد.

Don Torrisi به Enzo پناه داده و اجازه دستگیری یا آسیب رسیدن به او توسط مالکان بی‌رحم معدن را نمی‌دهد. Enzo که از یک طرف خود را مدیون Don Torrisi و خانواده‌اش می‌داند و از سوی دیگر هیچ مقصد و سرپناه دیگری ندارد، به خانواده Don می‌پیوندد و مشغول کار برای او می‌شود.

درست به مانند نسخه‌ی اول، Mafia: The Old Country قصه‌ی تبدیل شدن یک انسان معمولی به یک تبهکار و عضو مافیا را روایت می‌کند و Enzo از یک کارگر ساده، کم‌کم تبدیل به فردی همه‌کاره و ماهر می‌شود که سخت‌ترین وظایف و مأموریت‌ها می‌پذرید. ما در جریان بازی شاهد رشد و بلوغ او به عنوان شخصیت اصلی داستان خواهیم بود.

هر وقت پای فرنچایز مافیا در میان است، شاهد مضامین خاص ولی پرتکراری در بطن داستان، روایت و شخصیت‌ها هستیم: انتقام، خیانت، عشق، برادری، اعتماد و وفاداری. مضامینی که بارها و بارها آن‌ها را در نسخه‌های مختلف سری مشاهده کرده‌ایم و تصور یک داستان از Mafia بدون این مضامین مشکل است. Mafia: The Old Country نیز از این قاعده مستثنی نیست و شاهد انتقام‌های دلچسب، خیانت‌های تلخ و مواردی از این دست در طول داستان بازی خواهیم بود.

در زمینه روایت، بازی عملکرد و خروجی رضایت‌بخشی دارد. شخصیت‌ها، از خود Enzo گرفته تا اعضای اصلی خانواده Torrisi، پرداخت خوبی دارند و نگارش و بازیگری نیز باورپذیر است. تعامل و شیمی برقرار شده میان شخصیت‌ها و Enzo، خصوصا Luca و Cessare که دست چپ و راست رئیس محسوب می‌شوند، بسیار جذاب است و بازی خیلی خوب به روابط این شخصیت‌ها عمق و معنا می‌بخشد. داستان همواره در سری مافیا در سطح بالایی قرار داشته و خوشبختانه Mafia: The Old Country در این زمینه شما را ناامید نمی‌کند. البته باید متذکر شد از آنجایی که نسخه‌های مختلف این فرنچایز از یک سری خط‌مشی کلی پیروی می‌کنند، داستان و اتفاقات و حوادث بسیار قابل پیش‌بینی هستند و به شخصه بسیاری از اتفاقات و حوادث را به لطف شناخت این سری، می‌توانستم حدس بزنم. فکر می‌کنم اگر داستان بازی در یک زمینه می‌توانست بهتر عمل کند، آن بخش اضافه شدن موارد غافلگیرکننده بود، مخصوصاً نسبت به عناوین قبلی. آنقدر فرمول و ساختار روایی بازی مشخص و قابل حدس است که حتی خیانت‌های اتفاق‌افتاده نیز به راحتی قابل پیش‌بینی هستند و به شخصه امیدوارم در آینده، سری مافیا دوباره بتواند مخاطبان را غافلگیر کند.

یکی از مشکلات داستان بازی، ریتم بسیار کند در چند فصل (Chapter) ابتدایی است. از لحاظ ساختاری، می‌توانم مراحل ابتدایی بازی Mafia: The Old Country را با بخش پایانی Red Dead Redemption 2 در نقش جان مرستون مقایسه کنم. هرچند پرداخت آهسته به اتفاقات گاهی برای روایت ضروری است اما با این وجود، بازی می‌توانست در زمینه اهداف و ماموریت‌ها هوشمندانه‌تر عمل کند. از طرف دیگر، وقتی این مسئله را در نظر می‌گیریم که بازی کات‌سین‌های متعدد و طولانی دارد، در مراحل ابتدایی ممکن است دقایق طولانی را بدون انجام کاری سپری کنید که طبیعتا آزاردهنده است.

البته در چپتر‌های بعدی، ریتم روایی بازی به وضعیتی مطلوب می‌رسد و حالتی جذاب‌تر به خود می‌گیرد. صد البته اگر آثار پیشین این سری را تجربه کرده باشید، کاملا با ریتم روایی و ساختار داستانی بازی آشنایی کافی خواهید داشت.

گیم‌پلی و مبارزات Mafia: The Old Country بر دو پایه استوار است: اول مبارزات با سلاح‌های گرم و تیراندازی و دوم مبارزات تن‌به‌تن که به رویارویی‌ها با چاقو خلاصه می‌شوند. گان‌پلی بازی فوق‌العاده روان، جذاب، نرم و دلچسب است و تمام مواردی که برای یک گان‌پلی مناسب نیاز داریم، به خوبی در بازی تعبیه شده‌اند. فیزیک مربوط به تفنگ‌ها، از شلیک و لگد گرفته تا انیمیشن‌های مربوط به ریلود و خشاب‌گذاری، جذاب و نرم هستند و کاملا حس و حال درگیری را منتقل می‌کنند. دشمنان نسبت به حملات Enzo، چه با چاقو و چه با سلاح‌های گرم، پاسخ نرم و مناسب نشان می‌دهند و بازی در زمینه انیمیشن‌های حرکتی و فیزیک مبارزات نیز عملکرد بسیار خوبی دارد. قطعا از شلیک با سلاح‌های مختلف بازی، از رولورها گرفته تا Rifle‌ها و Shotgun‌ها لذت خواهید برد.

مبارزات با چاقو، بخش قابل توجه‌ای از مبارزات و باس‌فایت‌ها را به خود اختصاص می‌دهند. سازندگان تمرکز بالایی روی این بخش داشته‌اند و عمق بالایی در آن وجود دارد.

نه‌تنها شاهد چند نوع چاقوی مختلف با ویژگی‌ها و قابلیت‌های خاص هستیم (چاقوهای پرتابی، چاقوهایی با دوام بالا و موارد دیگر)، بلکه در سکانس‌های مبارزه و باس‌فایت‌ها، چندین مکانیزم خاص تعبیه شده‌اند؛ از حملات قدرتمند برای شکستن دفاع حریف گرفته تا قابلیت‌های رایجی مثل جاخالی دادن و Parry و چند نوع حمله‌ی متفاوت. البته باید بگویم تمرکز بالای سازندگان روی این بخش باعث شده تا عملا مبارزات تن‌به‌تن بدون سلاح در بازی وجود نداشته باشند که به شخصه فکر می‌کنم این موضوع کمی ناامیدکننده است.

به طور کلی بازی در بحث گیم‌پلی خروجی و عملکرد رضایت‌بخشی دارد و تنها یک مشکل و ضعف مشهود در آن دیده می‌شود و آن هم هوش مصنوعی سینوسی و بعضا عجیب و غریب دشمنان هنگام تیراندازی است. طی تجربه بازی، شاهد رفتارها و تصمیمات بسیار عجیب‌وغریبی از سوی دشمنان بودم؛ از سنگر گرفتن برعکس روبه‌روی من تا گیر کردن در دیوار و نگاه کردن و عکس‌العمل نشان دادن به سمتی که من در آن جا حضور نداشتم! البته با وجود این مشکلات، همچنان شوتینگ بازی لذت‌بخش است، اما طبیعتا ضعف هوش مصنوعی می‌تواند کمی تجربه‌ی شما را مختل کند.

تنوع سلاح‌های گرم بازی، با توجه به مدت زمان ده‌ ساعته آن، قابل‌قبول است و بیش از ۱۲ سلاح گرم و ده نوع چاقوی مختلف برای استفاده در دسترس قرار می‌گیرند. همچنین با پیشرفت در بازی و کسب Dinari که واحد پول بازی است، می‌توانید لباس‌ها، Charm‌ها و صد البته اسب و ماشین جدید و کارآمد خریداری کنید. در مورد Charm‌ها هم باید بگویم این آیتم‌ها یک‌سری امتیازات و قابلیت به Enzo عطا می‌کنند و در واقع نقش سیستم پیشرفت را در بازی ایفا می‌کنند.

دنیای Mafia: The Old Country، از مراحل اصلی خطی و یک بخش نیمه‌جهان‌آزاد تشکیل شده است که به Enzo این امکان را می‌دهد تا دنیای کوچک بازی را مورد اکتشاف قرار دهد، کالکتیبل‌ها را پیدا کند، Charm‌ها و پول به دست بیاورد و کارهای مشابه انجام دهد. مشکلی که در این بخش وجود دارد، این است که اولا دنیای بازی نه‌تنها کوچک است، بلکه فعالیت فرعی یا کار خاص و جذابی را در دل خود جای نداده و در این زمینه ضعیف عمل کرده است. حیف که با وجود دنیای زیبای بازی، شاهد فعالیت‌های فرعی، در قالب کارهای مربوط به مافیا یا موارد انفرادی نیستیم.

از طرفی، طراحی مراحل اصلی کاملا خطی است و نباید انتظار هیچ‌گونه پیچیدگی یا جزئیات خاصی را در این بخش داشته باشید. اما مانند دو نسخه‌ی اول، باید بگویم مراحل طراحی دقیق، با ظرافت و جذابی دارند. در طول ۱۵ چپتر داستانی بازی، فعالیت‌های متنوع و گوناگونی مانند مسابقات اسب‌سواری، شرکت در مسابقه بزرگ اتومبیل‌رانی و نجات دادن فردی از ایستگاه پلیس را تجربه کردم و همگی لذت‌بخش بودند.

Mafia: The Old Country از لحاظ بصری نیز فوق‌العاده زیبا بوده و دنیای بازی سرسبز و چشم‌نواز است و به لطف کیفیت بالای بافت‌ها، از لحظه‌لحظه تجربه‌ی بازی از لحاظ بصری لذت خواهید برد. البته از حیث فنی، بازی مشکلات مختلفی دارد. افت فریم بسیار رایج بوده و چه هنگام رانندگی و اسب‌سواری و چه در طول کات‌سین‌ها، با افت فریم‌های متعدد دست‌وپنجه نرم خواهید کرد.

خوشبختانه تعداد افت فریم‌ها هنگام مبارزات نسبتا کم اما غیرقابل چشم‌پوشی است و به یکپارچگی تجربه اثر می‌تواند آسیب وارد کند. بعضا برخی بافت‌ها نیز ممکن است دیر لود شوند و مشکل Texture Pop-in رخ دهد که البته این مشکل بسیار کمتر به چشم می‌آید. در واقع، بازی در بخش خروجی بصری دو چهره بسیار متفاوت از خود نشان می‌دهد: اولی گرافیک و ظاهری زیبا، چشم‌نواز و هنرمندانه و دومی مشکلات مختلف فنی و گرافیکی.

بخش موسیقی و صداپیشگی، عملکرد قابل‌قبولی دارد. صداپیشه‌ها به لطف جنس صدای خاص و لهجه‌ی کاملا ایتالیایی، حس و حال جذاب و دقیقی به کاراکترها بخشیده‌اند و از سوی دیگر ساندترک بازی، شما را به سیسیل ۱۹۰۰ می‌برد؛ هرچند به شخصه انتظار ساندترکی حماسی‌تر و احساسی‌تری را داشتم. خوشبختانه بازی در زمینه افکت‌های صوتی، صداگذاری سلاح‌ها و موارد فنی مختلف، عملکرد خوبی دارد و مشکل خاصی در این بخش دیده نمی‌شود.

گالری اختصاصی گیمفا:

این بازی براساس کد ارسالی ناشر (2K Games) و روی PS5 تجربه و بررسی شده است