سکانسی از سینمای ایران که اشک همه را جاری کرد؛ خسرو شکیبایی در نقش فراموش‌نشدنی

فیلمی ساخته‌شده در سال ۱۳۷۳ به‌کارگردانی و نویسندگی داریوش مهرجویی ، اثری است که همچنان بعد از سال‌ها یکی از بحث‌برانگیزترین صحنه‌های تأثیرگذار سینمای ایران را دارد. این فیلم برگرفته از آثار ارزشمند نویسندهٔ معروف آمریکایی، جروم دیوید سالینجر، شامل رمان «فرانی و زویی» و داستان کوتاه «یک روز خوش برای موزماهی» است.

روایتی عمیق از جست‌وجوی معنویت

داستان فیلم «پری» درباره دختری دانشجوی ادبیات به همین نام است. او که از زندگی مدرن و پویا بهره می‌برد، با دست‌یافتن به کتابی سبز رنگ وارد دنیایی پیچیده و پر از تحولات حسی و فکری می‌شود. این کتاب درباره سفرهای روحانی یک عارف در قرن پنجم هجری است و پری را به سوی تجربه‌ای جدید و غیرقابل پیش‌بینی سوق می‌دهد. چرخش زندگی پری، مسیر متفاوتی برای او رقم زده و او که روزی از زندگی عادی لذت می‌برد، حال در میان بحران‌های معنوی و سردرگمی‌های طلب، گم شده است.

پیوند کتاب و خاطرات برادر

ماجرای این کتاب و ارتباطش با زندگی برادر بزرگتر پری، اسد، بخش دیگری از تار و پود روایت فیلم است. اسد، که پیش‌تر از دنیا رفته، صاحب این کتاب بوده و همین موضوع به پیچیدگی ماجرا می‌افزاید. آتش‌سوزی کلبه اسد، گذشته او را با حال پری گره زده و این ارتباط، عمق غم فیلم را افزایش می‌دهد.

نبرد دیدگاه‌ها در خانواده

از سوی دیگر، برادر دیگر پری، معروف به داداشی، تلاش می‌کند تا او را از این مسیر خودویرانگر نجات دهد. او معتقد است که بین عشق به خداوند و زندگی روزمره، هیچ تناقضی وجود ندارد. مقابله این دو نگرش، چالش بزرگی در روایت فیلم ایجاد می‌کند و تنش‌های خاصی را میان شخصیت‌ها به‌وجود آورده است.

این اثر سینمایی نه‌تنها توانست در زمان خود مخاطبان را غافلگیر کند، بلکه صحنه‌های احساسی و عمیق آن هنوز هم در ذهن‌ها باقی مانده است. بازی خیره‌کننده خسرو شکیبایی در این فیلم، همچنان یکی از ماندگارترین یادگارهای هنر هفتم ایران است.