سکانس معروف سریال «زیر خاکی» با حضور پژمان جمشیدی و وصیتنامه ژاله صامتی، این بار به شکل انیمیشنی با فناوری هوش مصنوعی بازسازی شده و ترکیبی بینظیر از طنز و احساس را رقم زده است.
شگفتانهای بینظیر از ترکیب طنز عاشقانه، تکنولوژی پیشرفته و نوستالژی جذاب! این روزها سکانس معروف سریال «زیر خاکی» با حضور پژمان جمشیدی و وصیتنامه پر مفهوم ژاله صامتی ، تبدیل به یک اثر انیمیشن شده است. اما آنچه بسیاری را حیرتزده کرده، استفاده از فناوریهای مدرن هوش مصنوعی و انیمیشنسازی برای خلق فضایی رویایی است. همین ترکیب بیسابقه حتی در پشت دوربین هم جنجالهای زیادی به پا کرده است.
تکنولوژی نوشتههای هوش مصنوعی و الگوریتمهای پیشرفته این امکان را فراهم کردهاند که تصاویری کاملاً واقعگرایانه از چهرهها و حالات بازیگران خلق شود. برای ساخت این سکانس خارقالعاده، از فناوری “دیپفیک” (Deepfake) به همراه مدلسازی سهبعدی استفاده شده که توانسته صحنههایی مملو از جزئیات دقیق و زنده بسازد. اما نقطه جنجال دقیقاً همینجاست؛ توانایی بازآفرینی چهره بازیگران بدون حضور فیزیکی آنها، بحثهای بزرگ اخلاقی و حقوقی را به میان آورده است.
به نظر میرسد که با پیشرفت این تکنولوژی، سینمای امروز قرار است وارد مسیری تازه و کاملاً متفاوت شود. از نگارش فیلمنامه توسط هوش مصنوعی گرفته تا خلق بازیگران دیجیتالی، همه نشان از یک انقلاب بزرگ در این عرصه دارند. حتی تصور بازسازی بازیگران مشهور و فقید برای فیلمهای آینده نیز دیگر غیرممکن نیست. علاوه بر آن، جلوههای ویژهای که به کمک این فناوری حاصل میشوند، دنیای سینما را به شکل بیسابقهای متحول کردهاند.
با این حال، چالشهای مهمی در این میان مطرح است: حفظ هویت هنری فیلمها، حقوق معنوی تولیدات هوش مصنوعی، و البته جایگاه کارگردان و بازیگر انسانی، پرسشهایی کلیدی در مسیر این تغییرات هستند. آیا روزی تواناییهای هوش مصنوعی حتی به کسب جوایزی مثل اسکار منجر خواهد شد؟ شاید باید منتظر ماند تا زمان پاسخ این سؤالها را آشکار کند.
بدون دیدگاه