یادش بخیر… زمستونهاش واقعی بودن، برفش سنگین، دلهامون ساده.شبا دور هم جمع میشدیم، چشم به تلویزیون سیاهسفید یا رنگیهای قدیمی دوخته بودیم تا ببینیم اون جملهی جادویی گفته میشه یا نه…
«مدارس فردا به دلیل بارش برف تعطیل است.»
چه ذوقی داشت اون لحظه، چه فریادی از شادی توی خونهها بلند میشد! نسل ما با کمترین امکانات، بزرگترین خوشیها رو داشت. نه نوتیفیکیشن میاومد، نه پیامک، اما قلبهامون پر از امید بود.زمستونهای دهه شصت و هفتاد یعنی عطر نفت، صدای بخاری، و لبخندهایی از جنس برف و سادگی.
بدون دیدگاه