پیامهای کوتاه اما عمیق زندهیاد پروفسور مریم میرزاخانی، ریاضیدان برجسته و نخستین زن برنده مدال فیلدز، که در واپسین روزهای حیات خطاب به تنها […]
پیامهای کوتاه اما عمیق زندهیاد پروفسور مریم میرزاخانی، ریاضیدان برجسته و نخستین زن برنده مدال فیلدز، که در واپسین روزهای حیات خطاب به تنها دخترش، آناهیتا (آنا)، بر زبان آورده، ابعاد تازهای از شخصیت والا و دغدغههای مادرانه او را آشکار ساخته است. اگرچه ساختار این بیان بیشتر شبیه به وصیت و صحبتهای خصوصی است تا یک نامه رسمی، اما مضمون آن حاوی نکات مهمی برای نسلهای آینده، به ویژه زنان و دختران، است.
پروفسور میرزاخانی در این پیام، با پذیرش و مصالحه با واقعیت مرگ قریبالوقوع، دلبستگی عمیق خود به دخترش و میراث معنویاش را نشان میدهد. او با لحنی صریح و الهامبخش، آنا را به ایستادگی و حرکت رو به جلو در برابر سختیهای زندگی تشویق میکند و یادآوری میکند که دنیا و جامعه ضرورتاً توجهی به حال درونی انسانها (غم، شادی، شکست یا موفقیت) ندارند، و این وظیفه فرد است که با تلاش، از فرصتهای محدود زندگی نهایت استفاده را ببرد.
این وصیت فراتر از یک توصیه شخصی است؛ این یک درس زندگی است از سوی یکی از نوابغ معاصر جهان، که بر اهمیت خودباوری، استقامت و تسلیم نشدن در برابر یأس تأکید میکند و میراث علمی و اخلاقی او را تکمیل مینماید. پیام او پژواکی از زندگی پر افتخار خود اوست که با کار و کوشش فراوان، سقفهای شیشهای را شکست و نامش را در تاریخ علم جاودانه کرد.
بدون دیدگاه