با قاب تاریخ به ایران قدیم سفر‌ و یادی ‌‌از ‌گذشته می‌کنیم. در تهیه این مجموعه، از تصاویر کمتر دیده ‌شده‌ای استفاده شده که تماشای آنها خالی از لطف نیست.

‌ ایرن زازیانس در سال ۱۳۰۶ در بابلسر متولد شد. دختری ۱۶ ساله بود که با محمد عاصمی شاعر و روزنامه‌نگار جوان و چپگرا ازدواج ‌‌کرد و بعد به تهران مهاجرت کردند ‌.او نخست در سال ۱۳۲۵ با محمدعلی وثیقی، مدیر تئاتر فردوسی در خیابان لاله‌زار، قراردادی امضا کرد. اولین هنرنمایی او در نمایش «کارمند شریف» به کارگردانی استفانیان بود.عبدالحسین نوشین، کارگردان تئاتر، پس از تیراندازی به شاه در ۱۵ بهمن ۱۳۲۷ به همراه برخی از سران حزب توده ایران دستگیر شد.

‌چندی بعد شاگردان نوشین تئاتر سعدی را در خیابان شاه‌آباد تأسیس کردند. اداره این تئاتر به طور رسمی با لرتا، همسر نوشین و حسین خیرخواه، از همکاران نزدیک او بود‌. زمانی که تئاتر سعدی قصد داشت نمایشنامه «بادبزن خانم وندرمیر» اثر اسکار وایلد را ‌‌روی صحنه بیاورد و یک هنرپیشه زن ‌کم داشت، توجه لرتا به ایرن جذب شد که در تئاتر فردوسی بازی می‌کرد.

ایرن ماجرا را چنین شرح داده است:«موفقیت من در تئاتر فردوسی به گوش خانم لرتا رسید که قصد داشت در افتتاحیه ‌تئاتر سعدی‌ نمایشنامه ‌بادبزن خانم وندرمیر‌ را اجرا کند. قرار شد خانم لرتا با راهنمایی همسرش آقای نوشین که در زندان قصر بود، این نمایش را کارگردانی کند. بنابراین به نصرت کریمی و محمدعلی جعفری مأموریت داد که یک شب به تئاتر فردوسی بیایند و بازی مرا ببینند.‌ بعد از اجرا بازی مرا پسندیدند.»

 ایرن بعد از این ماجرا برای دیدن نوشین به زندان قصر رفت و با او دیدار کرد. ایرن در ۲۰ سال حضور در سینما‌ ‌در ۲۷ فیلم ظاهر شد. او که پس از انقلاب ۱۳۵۷ ممنوع‌الکار شد، در دوره‌های آموزشی زیبایی و پوست شرکت کرد و این کار را برای امرار معاش در پیش گرفت. ‌ایرن ‌ ۷ مرداد ۱۳۹۱ ‌‌در سن ۸۵ سالگی به علت بیماری سرطان ریه در بیمارستان دی تهران درگذشت.