ساز سینما که در پیست فرمول یک خوب نواخته شد

 «اف ۱» ساخته جوزف کوشینسکی یکی از فیلم‌های موفق فصل تابستان و سال ۲۰۲۵، چه از لحاظ فروش و چه از نگاه منتقدان است. در سایت راتن تومیتوز برآیند امتیاز منتقدان ۸۲ درصد و در متاکریتیک ۶۸ درصد است. حتی کارشناسان شانس نامزدی فیلم در رشته بهترین فیلم اسکار سال ۲۰۲۶ را محتمل می‌دانند. «اف ۱» هشتمین فیلم پرفروش امسال لقب گرفته است. این فیلم می‌تواند آغازگر فصل جدیدی در کارنامه بازیگری برد پیت نیز باشد.

نیویورک پست  

 نوشته‌ جانی اولکسینسکی

برای اولین‌بار، کارگردانی واقعا می‌داند که چگونه سرمایه را خرج کند. مسابقات واقعی به نظر می‌رسند، نفس‌گیر هستند و به سرعت برق تدوین شده‌اند. از همه مهم‌تر، بیننده کاملا باور می‌کند که برد پیت و دامسون ایدریس واقعا این ماشین‌ها را می‌رانند. وقتی ماشین‌ها چپ می‌کنند و آتش می‌گیرند، وحشت می‌کنیم. غافلگیری‌های فیلم همین‌جاست.

در فیلمنامه‌ای با سیر تحول شخصیت‌ها، کاملا قابل پیش‌بینی است که تمام شور و شوق از مسابقه جایزه بزرگ می‌آید. اگرچه به سختی می‌توان به فیلمی که بیشترش در پیست و سکو‌های ورزشگاه می‌گذرد، لقب «عجیب و غریب» داد، اما رویداد‌های «اف۱» در سراسر جهان – دیتونا، بریتانیا، لاس وگاس، ابوظبی، مجارستان، هلند – واقعا حس و حال سفر به بیننده می‌دهند. مکان‌های دورافتاده، عظمت این ورزش را دو چندان می‌کنند.

کولایدر

نوشته‌ راس بونیمی

«اف ۱» مانند «تاپ‌گان: ماوریک» یکی دیگر از فیلم‌های تابستانی بزرگ با بازی یکی از بزرگترین ستاره‌های سینما در جهان است. فیلمی درباره نسل گذشته که سعی دارد با ستاره‌های جوان رقابت کند. با این واقعیت که ممکن است دوران‌شان به پایان رسیده باشد. با این حال، این فیلم موفق می‌شود در عین حال کاملا مثل «تاپ‌گان: ماوریک» اما با ماشین‌های فرمول یک شبیه نباشد. «اف ۱» از آن نوع فیلم‌هایی است که شما را وادار می‌کند به سینما بروید.

از آن نوع فیلم‌های پر زرق و برقی که باعث می‌شود بخواهید در سینما بنشینید، دیوانه‌وار پاپ کورن بخورید. مثل اینکه تام کروز هستید و فیلم «ماموریت غیرممکن: حساب نهایی» را تماشا می‌کنید و این‌طور از یک اکران بزرگ و سرگرم‌کننده با گروهی از غریبه‌ها لذت ببرید. به طور کلی «اف۱» ممکن است همان کلیشه‌ها و خطوط داستانی را داشته باشد که در فیلم‌های مشابه درباره مسابقات اتومبیل‌رانی و ورزش دیده‌اید و احتمالا می‌توانید از همان ابتدا حدس بزنید که این فیلم به کجا می‌رسد اما با این حال، احتمالا یکی از تأثیرگذارترین و هیجان‌انگیزترین فیلم‌های مسابقه‌ای است که تاکنون ساخته شده،‌ همین فیلم است.

هالیوود ریپورتر

‌نوشته‌ لوویا گیارکی

«اف۱» تجربیات سانی را به عنوان یک راننده مسن‌تر دنبال می‌کند که سعی دارد جایگاه خود را در ورزشی پیدا کند که با دوران اوج او بسیار متفاوت است. جدا از تصاویر کوشینسکی از مسابقات، برخی از هیجان‌انگیزترین عناصر فیلم با تفاوت‌های بین نسلی میان سانی و جاشوا شکل می‌گیرد. ضمن اینکه فیلم به بررسی چگونگی تغییر این ورزش هم می‌پردازند. مسابقات فرمول یک همیشه در مورد پول بوده است (تیم‌ها اغلب نیم میلیون دلار برای رانندگانی که در مسابقات شرکت می‌کنند، پرداخت می‌کنند).

در این رشته ورزشی مانند بسیاری از ورزش‌های دیگر، ورزشکاران باید برای حفظ اهمیت خود خارج از پیست، جذابیت‌هایشان را حفظ کنند. سانی به هیچ یک از این موارد توجه نمی‌کند، اما جاش، یکی از دو راننده سیاه‌پوست در این داستان غیرواقعی از مسابقات، نمی‌تواند چنین نگرشی داشته باشد.

لوییس همیلتون، اولین و تنها راننده سیاه‌پوست فرمول یک، به تولید فیلم کمک کرد و در «اف ۱» در نقش خودش ظاهر می‌شود. لحظه‌ای تأثیرگذار نزدیک به پایان فیلم وجود دارد که شخصیت او قبل از مسابقه، برای مدت کوتاهی به جاشوا خیره می‌نگرد و با ظرافت به مسئله کلیدی تنوع نژادی در این ورزش اشاره می‌کند. همچنین این فیلم اشاره‌ای به آینده دارد که در آن دسترسی به مسابقات فرمول یک کم‌هزینه‌تر و در نتیجه فراگیرتر می‌شود.

گاردین

‌نوشته‌ پیتر بردشاو

مسابقات اتومبیل‌رانی ورزشی است که در آن به نظر می‌رسد اعضای تیم اصلی به همان اندازه که با حریف رقابت می‌کنند، با یکدیگر نیز رقابت دارند؛ به همین خاطر است که باید سوژه ‌ایده‌آلی برای مضمون یک فیلم باشد. در «اف ۱» کمی حماقت مردانه وجود دارد، اما فیلم پرزرق و برقی که با کارگردانی جوزف کوشینسکی، همه چیز کنار هم قرار گرفته بسیار سرگرم‌کننده است. شخصیت کری کاندون همانند ماده سوخت حیاتی در داستان است و برای یک بی‌باور به فرمول یک همچون من، فیلم سورئال و دیدنی است.